Interpretacja Zamiast serca mam granat (feat. Kiełas) - Inee

„Zamiast serca mam granat (feat. Kiełas)” autorstwa Inee to utwór głęboko zakorzeniony w tematyce wewnętrznego konfliktu, poszukiwania sensu i radzenia sobie z traumą, łączący surowość rapu z emocjonalną wrażliwością. Już sam tytułowy wers staje się potężną metaforą: serce jako granat to symbol eksplodujących, intensywnych emocji, ale i wewnętrznego zagrożenia, niestabilności. Artystka, Inez Janiak-Molęcka, znana również jako tatuatorka, influencerka i ekstremalna biegaczka, wplata w swoje teksty wiele osobistych doświadczeń, co czyni ten utwór szczególnie autentycznym.

Pierwsze wersy, „Słowo jak palo santo / Oczyszcza pomieszczenie”, wprowadzają motyw oczyszczenia i duchowości. Palo Santo, czyli „święte drzewo”, jest używane w Ameryce Południowej do rytuałów oczyszczania umysłu i zwiększania przepływu energii, a jego zapach ma właściwości kojące i ochronne przed „złą energią”. Inee sama potwierdziła w wywiadzie dla M MAG, że nawiązuje w ten sposób do swojej podróży przez Amerykę Południową na Antarktydę, po której poczuła się „oczyszczona ze złej energii”. To wskazuje, że słowa, które wypowiada w piosence, mają dla niej terapeutyczną moc, zdolną do przegonienia negatywnych wpływów, symbolizowanych przez „ćmy, które poumierają, gdy chwycą ją za ręce”. Oznacza to odrzucenie szkodliwych relacji lub myśli, które próbują ją powstrzymać.

Kolejne zwrotki Inee i Kiełasa pogłębiają poczucie zagubienia i prób radzenia sobie z wewnętrznym bólem. Inee wspomina o kupowaniu sukienek i myśleniu, że „po którejś się polepszy”, co odzwierciedla powszechną, lecz złudną nadzieję na znalezienie szczęścia w materializmie. „Drogie nalepki” na ciele, których „już nie zmyje nawet na siłę”, to symbol trwałych blizn, doświadczeń i traum, które zostawiły niezatarty ślad. Kiełas ze swojej strony opisuje stan nieruchomości jak manekin, mentalnego paraliżu, z ledwo otwartymi powiekami, co może świadczyć o jego własnej walce z apatią lub depresją. Obudziło mnie kilka małych gołębi / Ich nie zabijesz nawet na siłę – to przejmujący obraz subtelnych, lecz niezniszczalnych iskier nadziei lub myśli, które potrafią przebić się przez znieczulenie.

Refren „Zamiast serca mam granat / Potrafię kochać jak wariat / Bateria do utrzymania / Nie ma dostępu do światła” to sedno utworu. Granat symbolizuje nie tylko wrażliwość i gotowość do wybuchu, ale także ogromny potencjał emocjonalny – kochać jak wariat. Jednak to intensywne uczucie jest wyczerpujące, a „bateria do utrzymania” stale się rozładowuje, bo nie ma dostępu do światła, czyli wsparcia, radości czy ukojenia w „tych podłych czasach”. Pik-pik i czuję, że pada może odnosić się do tykającego zegara granatu, ale też do utraty sił, osłabienia życiowej energii w trudnym świecie.

Inee otwarcie mówi o zmęczeniu z konieczności tłumaczenia się, o ranach, których nie chce nikomu przedstawiać, bo co to w ogóle komukolwiek da?. Podróż na Antarktydę, którą artystka rzeczywiście odbyła, przebiegając maraton na każdym z siedmiu kontynentów, stając się czwartą kobietą na świecie i najmłodszą w Polsce, to nie tylko metafora, ale i realne dążenie do ekstremalnych wyzwań, by poczuć, że żyje. Próba zarzucenia pętli na szyję, choć prawie, i stwierdzenie, że tak bardzo lubię chłód, to szokujące wyznanie o flircie z autodestrukcją, szukaniu ukojenia w emocjonalnym znieczuleniu lub wręcz w ostateczności. W wywiadzie Inee wspomniała, że musiała mocno ocenzurować swoją książkę o tej podróży, co sugeruje jeszcze głębsze, niewypowiedziane historie.

Ostatnie wersy Lubi\u0119 battle royal, bo lubię ryzykować / Uzależniona od laseru w Twoich oczach / Tanatofobia - ona mnie kocha / Nie opuści mnie na krok ukazują złożoną naturę podmiotu lirycznego. Skłonność do ryzyka i ekstremalnych sytuacji (jak gra "battle royale") idzie w parze z uzależnieniem od czyjegoś intensywnego spojrzenia – być może to miłość, ale też być może niebezpieczna obsesja. Motyw tanatofobii, czyli lęku przed śmiercią, jest tu przewrotnie personifikowany jako kochanka, która nie opuści mnie na krok. To świadectwo stałej obecności myśli o końcu, która jednak, paradoksalnie, staje się częścią życia, siłą napędową, a może i dziwnym źródłem bezpieczeństwa w swojej nieuchronności. To piosenka o poszukiwaniu sensu i oczyszczenia w świecie pełnym bólu, o walce o zachowanie iskier życia, nawet gdy serce wydaje się być tykającym granatem, gotowym do eksplozji pod wpływem zbyt wielu emocji lub ich całkowitego braku.