Utwór „TshaZshyC” autorstwa zespołu Hunter, pochodzący z albumu HellWood z 2009 roku, to intrygująca pieśń, która na pierwszy rzut oka zdaje się być okrzykiem wyzwolenia, manifestem wewnętrznej siły i niezgody na otaczającą rzeczywistość. Lider zespołu, Paweł „Drak” Grzegorczyk, w jednym z wywiadów zdradził, że piosenka nie opowiada o „czym”, lecz o „kim” – o „jednym z nas”, prowokacyjnie sugerując, że osoba ta wystąpiła niegdyś w programie „Randka w Ciemno”. Ta osobista dedykacja dodaje tekstowi głębi i intymności, czyniąc go portretem konkretnej, bliskiej zespołowi, a może i fanom, postaci.

Początkowe, niemal mantryczne zawołanie „TszeaŻyć! CiaCiąć!” wydaje się być esencją przekazu – imperatywem pełnego życia, pomimo wszelkich przeciwności, oraz symbolicznym „cięciem” przez trudy i pozory. Tekst wielokrotnie podkreśla cechy adresata: „Jesteś człowiekiem kochanym”, „wrażliwym”, „rozchwianym”, by w końcu określić go mianem „szalonego”. To portret osoby o złożonej osobowości, która choć z natury dobra i unikająca konfliktów („Na ogół nie szukasz dymu”, „Nie chcesz nikogo skrzywdzić”), potrafi wykazać się niezwykłą wytrwałością. Nawet gdy „życie dobija cię czasem” czy „wkurwia cię czasem”, bohater tekstu „starasz się dalej ciąć” i „nie chcesz za bardzo się zgiąć”, co można rozumieć jako niezłomną postawę i dążenie do realizacji własnych wartości.

Kluczowym momentem jest wejście „JA – gitarrra (milcz kurwo!)”. Drak wyjaśnił, że „W jednym kanale jest - gitarra, ale w drugim - milcz kurwo!”. Ta dychotomia doskonale oddaje naturę muzyki Huntera – z jednej strony potężne, niemal kojące brzmienie gitary, z drugiej zaś surowa, agresywna energia, która zagłusza wszelkie wątpliwości czy konwenanse. To symbol muzyki metalowej jako głosu buntu i wewnętrznej siły, która pojawia się, gdy „sumienie krzyknie”, oferując catharsis i odwagę do sprzeciwu. Zespół, znany z poruszania trudnych tematów i „wkładania kija w mrowisko”, wyraża tu solidarność z adresatem w jego pacyfistycznym stanowisku: „Pierdolisz armie, wojny i przemoc... I ja pomogę ci w tym...”.

Refren z powracającym obrazem „grabiania... wokół nas...” i tańczących „jak we śnie...” elementów jest jednym z najbardziej enigmatycznych. „Grabianie” może symbolizować proces oczyszczania, usuwania starych struktur, a może nawet nieuniknione konsekwencje czy przewartościowanie. Tajemnicze „poklepią Cię”, „złopacą Cię” (choć „złopacą” jest słowem rzadko używanym w języku polskim, sugerującym uderzenie lub działanie z łopatą), a finalnie „obsypią Cię” oraz „obsypią CIEBIE I MNIE” wskazują na wspólnotowy wymiar tego przeżycia. To swoista wizja rytuału, w którym chaos i konfrontacja prowadzą do wspólnego doświadczenia, być może uwolnienia lub transformacji, dotykającej zarówno adresata, jak i podmiot liryczny – czyli zespołu i słuchaczy.

Odwołanie do słowiańskiego bóstwa Trygława, które „znów cię zawoła”, to metafora odwiecznych pokus, pierwotnych instynktów czy ciężaru przeszłości. Jednakże siła bohatera objawia się w umiejętności powiedzenia „DOŚĆ!”, co świadczy o jego niezłomności i wierności własnym zasadom. Zakończenie utworu, w którym adresat jest nazywany „Błękitnookim Aniele”, nadaje całości liryczny i czuły ton. To podkreślenie jego wrażliwości i czystości intencji, które kontrastują z surowością metalowej formy. Mimo bólu i trudów życia, „zawsze powiadasz – TszeaŻyć!”, co finalnie spina klamrą przesłanie o niezłomnej woli życia i walki o dobro, wspieranej potężną energią muzyki Huntera. To hymn na cześć wewnętrznej siły, wrażliwości i autentyczności, które w obliczu przeciwności odnajdują wsparcie w sztuce.