Piosenka "Ego" Halsey to przenikliwa, introspektywna opowieść o wewnętrznych zmaganiach, niepewności i presji bycia publiczną osobą, wydana jako trzeci singiel z jej piątego albumu studyjnego, The Great Impersonator, 6 września 2024 roku. Album jest opisywany jako "konfesyjny album koncepcyjny", a Halsey ujawniła, że powstał "między życiem a śmiercią", ponieważ w czasie jego tworzenia zmagała się z diagnozą tocznia i rzadkiego zaburzenia limfoproliferacyjnego komórek T, wierząc nawet, że może to być jej ostatnie dzieło. Tekst utworu jest surowym i szczerym spojrzeniem na osobiste trudności artystki i jej niepewność co do publicznego wizerunku.

Pierwsza zwrotka maluje obraz wyczerpania i poczucia uwięzienia w "codziennym trendzie" i "niewidzialnej nici". Zwroty takie jak „Walking down a razor-thin edge” (Chodzę po ostrzu brzytwy) doskonale oddają poczucie niepewności i ryzyka, podkreślając delikatną równowagę, jaką Halsey musi utrzymywać między swoją publiczną a prywatną osobowością. Linia „And I wake up tired, think I'm better off dead” (Budzę się zmęczona, myślę, że lepiej byłoby nie żyć) i późniejsze wzmianki o piciu "całą noc" oraz "udawaniu uśmiechów na FaceTime" z matką, sugerują głębokie wyczerpanie emocjonalne i próbę ukrycia swojego prawdziwego stanu, a także używanie używek jako mechanizmu radzenia sobie.

Refren jest sednem utworu, gdzie Halsey śpiewa: „I think that I should try to kill my ego / 'Cause if I don't, my ego might kill me” (Myślę, że powinnam spróbować zabić swoje ego / Bo jeśli tego nie zrobię, moje ego może zabić mnie). To zdanie podkreśla niszczycielską naturę nadmiernej samooceny lub, co bardziej prawdopodobne w kontekście piosenki, presji bycia idealnym wizerunkiem, który staje się ciężarem. Halsey przyznaje się do niedojrzałego zachowania („I'm acting like a fucking baby”), co stoi w kontraście z jej dorosłym wiekiem, i ujawnia, że nie jest tak szczęśliwa, jak się wydaje na zewnątrz: „I'm really not as happy as I seem”. Krytycy muzyczni określili utwór jako alternatywny rock, pop rock i pop-punk, inspirowany muzyką lat 90. Halsey nawet wcieliła się w Dolores O'Riordan z The Cranberries w ramach promocji albumu, wskazując na jej wpływ na wokalizacje "doo doo doo" w piosence.

W drugiej zwrotce Halsey wraca do dziecięcych niepewności – „Still a little kid that can't make friends / Wanna be invited, but I won't attend” (Nadal małe dziecko, które nie potrafi nawiązywać przyjaźni / Chcę być zaproszona, ale nie przyjdę). Wyraża lęk przed zakończeniem kariery i żal z powodu udawania: „I've been having bad dreams my career could end / 'Cause I slip up when I should've played pretend” (Miałam złe sny, że moja kariera może się skończyć / Bo popełniam błąd, kiedy powinnam udawać). Tekst odzwierciedla również dążenie do bycia „cool”, a nie „pretty” w wieku osiemnastu lat, oraz zmaganie się z wewnętrznymi głosami mówiącymi: „You're too nice to run this town”. Te słowa świetnie rezonują z tematem albumu The Great Impersonator, który mówi o maskach, jakie nosimy, aby ukryć ból.

Most w piosence jest szczególnie ujawniający. Halsey wyraża niezadowolenie z "życia w kłamstwie" i poczucie, że jest "zbyt miła i zbyt wyrozumiała", pragnąc powrócić do prostszych czasów, kiedy wszystko "czuło się dobrze", a ona śpiewała na dachu na Lower East Side, nie przejmując się wygraną. Jest to odniesienie do jej początków kariery, gdzie występowała na akustycznych koncertach po tym, jak sama wydawała muzykę w mediach społecznościowych, zanim zyskała sławę. Moment ten odzwierciedla czystą radość z twórczości przed presją branży. Najbardziej bezpośrednim wyznaniem jest jednak linia: „I'm doing way worse than I'm admitting” (Idzie mi znacznie gorzej, niż przyznaję). Ten fragment, jak zauważono, odnosi się bezpośrednio do faktu, że Halsey przez dwa lata ukrywała przed opinią publiczną swoje diagnozy tocznia i zaburzenia limfoproliferacyjnego komórek T, podkreślając wewnętrzne cierpienie za publiczną fasadą. Halsey sama przyznała w wywiadzie dla PopCrush Nights, że każdy ma ego, które bywa zarówno pozytywne, pomagając w obronie siebie, jak i destrukcyjne, gdy przeszkadza.

W teledysku do "Ego", który Halsey sama napisała i wyreżyserowała, odgrywa dwie role, symbolizujące dwie wersje siebie – jedna z długimi czerwonymi włosami i makijażem, druga z krótkimi włosami i w smokingu – które ścigają się i próbują nawzajem zabić, co jest metaforą jej wewnętrznej walki. Artystka wykonała utwór na MTV Video Music Awards 2024, z zespołem inspirowanym brzmieniem lat 90., podkreślając styl piosenki, a nawet nosząc strój Gianni Versace z 1996 roku, by oddać hołd dekadzie. Ostatecznie, "Ego" to głębokie spojrzenie na trudności w utrzymaniu autentyczności i poczucia własnego ja w obliczu sławy i osobistych wyzwań, zakończone ponurym przyznaniem: „I'm really not that happy being me” (Naprawdę nie jestem szczęśliwa, będąc sobą).