Monumentalny utwór "Coma" zespołu Guns N' Roses, zamykający album Use Your Illusion I wydany 17 września 1991 roku, to prawdziwa epopeja psychologiczna, trwająca ponad dziesięć minut i pozbawiona tradycyjnego refrenu. Nie jest to jednak jedynie popis technicznych możliwości, ale głęboko osobista podróż w głąb umysłu, balansująca na granicy życia i śmierci, inspirowana traumatycznymi doświadczeniami wokalisty Axl Rose’a.

Muzyka do "Comy", dzieło Slasha, powstała około 1989 roku w domu, który dzielił wówczas z Izzy'm Stradlinem w Hollywood Hills. Slash, w wywiadzie z 2011 roku dla Guitar Magazine, przyznał, że pisał ją w stanie "heroinowego delirium". Opisał ją jako "mantrę ciężkiego gitarowego riffu", która ewoluowała w coraz bardziej "matematycznie precyzyjny" i skomplikowany wzorzec. Ta złożoność sprawiała, że utwór był niezwykle trudny do odegrania na żywo, o czym wspominał Izzy Stradlin w 1993 roku w wywiadzie dla RIP magazine, przyznając, że nigdy go w pełni nie opanował.

Tekst, napisany przez Axl Rose’a, jest poruszającą relacją z jego własnej, bliskiej śmierci, wywołanej stresującym przedawkowaniem leków cztery lata przed powstaniem utworu, o czym opowiedział w wywiadzie dla MTV z Kurtem Loderem 31 sierpnia 1990 roku. Axl wyznał, że podczas kłótni "po prostu chwycił butelkę pigułek i połknął je". Trafił do szpitala, ale jego początkowe odczucia były zaskakujące: "Podobało mi się, że nie byłem już w walce i byłem w pełni świadomy, że odchodzę. Podobało mi się to". To uczucie oderwania i spokoju wybrzmiewa w pierwszych wersach utworu: "Hey you caught me in a coma / And I don't think I wanna / Ever come back to this...world again" oraz "Now I feel as if I'm floating away / I can't feel all the pressure / And I like it this way". Jest to wyraźna tęsknota za ucieczką od przytłaczającej rzeczywistości i chaosu, za spokojem, który niesie ze sobą stan "zawieszenia".

Jednak ten pozorny spokój zostaje zakłócony. Podmiot liryczny, dryfując "Suspended deep in a sea of black", dostrzega "the light at the end" i czuje, że "ciało woła" ("my body's callin'"). Ten fragment symbolizuje wewnętrzną walkę między pragnieniem kapitulacji a instynktem życia, pomiędzy kuszącym niebytem a świadomością niedokończonych spraw. Axl Rose przyznał w wywiadzie, że w stanie, który przypominał śpiączkę, "moje pierwsze prawdziwe myśli były takie: 'dobra, nie koncertowałeś wystarczająco. Płyta nie przetrwa; zostanie zapomniana. To i tamto, masz pracę do wykonania. Wyjdź z tego.' I powiedziałem 'Nie!' i obudziłem się, wiesz, wyciągnąłem się z tego".

W miarę rozwoju utworu słyszymy fragmenty dialogów, które przypominają nagranie z izby przyjęć: " Okay, let's get this guy in the program please, we're losing him." czy " Where's the defibrillator?". Te realistyczne efekty dźwiękowe, w tym autentyczny dźwięk defibrylatora, brutalnie wyrywają słuchacza (i podmiot liryczny) z eterycznego snu, wciągając go w dramatyczną walkę o życie. Następnie pojawiają się strzępy kłótni i emocjonalnych wyznań: "Axl, are you listening to me?", "You are such a fucking prick, I am so pissed with you" oraz, co najbardziej uderzające, "I love you". Te fragmenty odzwierciedlają chaos relacji międzyludzkich, ból, niezrozumienie i walkę, które były częścią życia artysty, jednocześnie sugerując istnienie głębokich więzi, które mogły go trzymać przy życiu.

Dalsze wersy to gorzka refleksja nad życiem postrzeganym jako "koma" ("Ya live your life like it's a coma"), pełnym obłudy i niejasności ("In a world that's full of shit"). Podmiot liryczny wyraża poczucie znużenia światem, gdzie nie rozumie sensu walki ("I can't understand what all the fightin's for"). W tym stanie, spokój oferowany przez niebyt wydaje się lepszy niż "the world where I used to live / I never really wanted to live, ah". Rose dotyka tutaj tematu głębokiej depresji i derealizacji, gdzie rzeczywistość wydaje się zniekształcona lub nieprawdziwa ("climbing through the wreckage / Of all my twisted dreams").

Ostatnia część utworu to swoiste oskarżenie i apel, skierowane być może do siebie samego, bliskiej osoby, a nawet do społeczeństwa. Słowa "You got a one way ticket / On your last chance ride / Gotta one way ticket / To your suicide" są bezpośrednim ostrzeżeniem przed autodestrukcyjnymi wyborami i ich nieuchronnymi konsekwencjami. Artysta podkreśla, że nikt inny nie może uzdrowić duszy ("No you don't need a doctor / No one else can heal your soul"). Wskazuje na odpowiedzialność jednostki za własne życie i los, sugerując, że "There were always ample warnings / There were always subtle signs", które zostały zignorowane. To moment autorefleksji, uznania, że ból i samotność, mimo ich intensywności, są również wynikiem własnych decyzji.

"Coma" to nie tylko opowieść o ucieczce, ale także o nieuchronnym powrocie i trudach zmagania się z życiem. Axl Rose w wywiadzie z 1990 roku przyznał, że pisał tekst przez rok, zmagając się z nim, aż w końcu, po zasłabnięciu w studiu, "obudziłem się dwie godziny później i usiadłem i napisałem całe zakończenie piosenki, tak po prostu, z głowy. To było jak, nie wiem nawet co wychodzi, stary, ale to wychodzi". Uważał końcowy segment za "jedną z najlepszych rzeczy, jakie kiedykolwiek napisałem". Pomimo mrocznego tematu, utwór, jak zauważa serwis Song Meanings and Facts, "oferuje ścieżkę do odzyskania sterów życia, nawet w obliczu przytłaczających przeciwności". "Coma" kończy się świadomością, że uzdrowienie złamanych wspomnień "know it's gonna take some time" i wymaga wysiłku, który "another man would need / Just to survive". Jest to przejmująca wizja walki o przetrwanie w obliczu wewnętrznych demonów, walki, która choć bolesna, ostatecznie prowadzi do nadziei na odrodzenie.