"The Fallen" to utwór Franz Ferdinand z drugiego albumu zespołu, You Could Have It So Much Better, wydanego w 2005 roku. Piosenka wyróżnia się na tle albumu swoim energicznym, rockowym charakterem, stanowiąc swoiste otwarcie muzyczne i programowe krążka.

W sercu tekstu "The Fallen" leży postać, która jawi się jako buntownik i nonkonformista, wzbudzający kontrowersje, ale jednocześnie posiadający niezaprzeczalne cnoty. Podmiot liryczny zwraca się do niej słowami: "Some say you're trouble, boy / Just because you like to destroy / All the things that bring the idiots joy" (Mówią, że jesteś kłopotliwym chłopcem / Tylko dlatego, że lubisz niszczyć / Wszystko, co sprawia idiotom radość). To zdanie od razu wprowadza nas w świat krytyki masowej kultury i konsumpcjonizmu, a także postawę sprzeciwu wobec tego, co powszechnie akceptowane. Samo zniszczenie nie jest tu celem, lecz narzędziem, formą odrzucenia pustych wartości. W kontekście tekstu, bycie "kłopotliwym chłopcem", który niszczy "rzeczy, które przynoszą idiotom radość", jest przedstawione w pozytywnym świetle, jako działanie wynikające z autentyczności.

Alex Kapranos, wokalista zespołu, ujawnił w wywiadach, że piosenka jest o kimś, kogo zna, kto powróciłby jako reinkarnacja Chrystusa, i o tym, co taka postać mogłaby robić w dzisiejszym świecie. To kluczowa informacja do zrozumienia licznych biblijnych aluzji w tekście. Postać ta, choć na pierwszy rzut oka zdaje się być wyrzutkiem społeczeństwa, jest w rzeczywistości odnowioną, współczesną wersją Mesjasza, który odrzuca konwencjonalne normy społeczne i religijne. Kapranos studiował teologię na University of Aberdeen, co tłumaczy jego zainteresowanie taką tematyką.

Obraz "limuzyny, z której wyrzucasz ryby i niekwaszony chleb" bezpośrednio nawiązuje do biblijnego cudu rozmnożenia chleba i ryb, jednak przedstawionego w zaskakujący, a nawet obrazoburczy sposób. To już nie cudowne karmienie, ale rozrzutność, być może symboliczny gest dzielenia się z "upadłymi" i "niewidzialnymi" – prostytutkami w hostelu czy "szumowinami schematu". Kolejne wersy: "Turn the rich into wine / Walk on the mean" (Zamień bogatych w wino / Chodź po podłych) przewracają do góry nogami tradycyjne nauki. Zamiast przemieniać wodę w wino dla zabawy czy celebracji, bogaci sami stają się surowcem, a "chodzenie po podłych" może oznaczać zarówno deptanie po nich, jak i – w alternatywnej interpretacji – poruszanie się wśród nich, rozumiejąc ich świat.

W piosence pojawia się również odniesienie do St. Rollox, parku handlowego w Glasgow, gdzie znajduje się supermarket Tesco. Wers "who gives a damn about the prophets of Tesco?" (kogo obchodzą prorocy Tesco?) to jawny sprzeciw wobec wszechobecnego konsumpcjonizmu i materializmu, traktując supermarkety jako współczesne "świątynie" z ich "prorokami" dyktującymi wartości. Wyrażenie "Kunst won't talk to you" (sztuka z tobą nie rozmawia), gdzie "Kunst" oznacza "sztukę" po niemiecku, może sugerować, że mainstreamowy świat sztuki odrzuca bohatera za jego niekonwencjonalne działania, takie jak kradzież z supermarketu.

Refren "For the fallen are the virtuous among us / Walk among us / Never judge us / Yeah we're all... damned" (Bo upadli są wśród nas cnotliwi / Chodźcie wśród nas / Nigdy nas nie sądźcie / Tak, wszyscy jesteśmy... potępieni) jest centralnym punktem przekazu. Przewraca on do góry nogami tradycyjne rozumienie cnoty i grzechu, sugerując, że prawdziwa dobroć i autentyczność znajdują się często poza konwencjonalnymi ramami, wśród tych, którzy zostali społecznie "upadli" lub odrzuceni. To swoista apologia dla odrzuconych, outsiderów i buntowników, którzy żyją zgodnie z własnymi zasadami. Nie chodzi o to, by bezmyślnie naśladować, ale o to, by nie oceniać, ponieważ każdy z nas, na swój sposób, jest "potępiony" w oczach sztywnych norm.

Tekst dotyka także tematu bólu i autentyczności: "On the seventh seal you said you never feel pain / 'I never feel pain, won't you hit me again?' / 'I need a bit of black and blue to be a rotation'". Odniesienie do "siódmej pieczęci" (z Księgi Objawienia) dodaje eschatologicznego wymiaru, a pragnienie fizycznego bólu ("black and blue") może symbolizować potrzebę poczucia się żywym, autentycznego doświadczenia w świecie, który często wydaje się znieczulony. Scena bójki "There was a flash of fist, an eyebrow burst / You've a lazy laugh and a red white shirt / I fell to the floor fainting at the sight of blood" kontrastuje z tą deklaracją braku bólu, ukazując wrażliwość narratora.

Ostatnie wersy piosenki, "So I'm sorry if I ever resisted / I never had a doubt you ever existed / I only have a problem when people insist on / Taking their hate and placing it on your name" są bardzo osobiste. Można je interpretować jako przeprosiny wobec wyżej wspomnianej "postaci Chrystusa" – nie za niewiarę w jego istnienie, ale za opór wobec jego nauk, lub co ważniejsze, za to, że inni wykorzystują jego imię do szerzenia nienawiści i osądów. To potępienie hipokryzji religijnej i tych, którzy używają religii do usprawiedliwiania dyskryminacji i "przerażających zbrodni".

"The Fallen" to utwór pełen podwójnych znaczeń, prowokujący do refleksji nad moralnością, autentycznością i naturą wiary w świecie zdominowanym przez konsumpcjonizm i powierzchowność. To celebracja indywidualności i odrzucenie łatwych ocen, podkreślająca, że prawdziwa cnota może leżeć tam, gdzie najmniej się jej spodziewamy. Piosenka, wydana jako trzeci singiel z albumu, osiągnęła 14. miejsce na brytyjskiej liście przebojów singli. Basista Bob Hardy w wywiadzie z 2012 roku powiedział, że "The Fallen" to jego ulubiona piosenka z płyty, lubił grać ją na żywo i uważał tekst za świetny.