Interpretacja Rhiannon - Fleetwood Mac

Utwór „Rhiannon” Fleetwood Mac, napisany przez Stevie Nicks, to porywająca ballada rockowa, która splata w sobie elementy tajemnicy, niezależności i nieuchwytnej miłości, opowiadając o kobiecie równie wolnej co wiatr. Piosenka, wydana w 1975 roku na albumie „Fleetwood Mac”, stała się jednym z najbardziej rozpoznawalnych hitów zespołu i wizytówką samej Nicks, często określanej mianem „białej czarownicy”.

Geneza utworu jest fascynująca. Stevie Nicks napisała „Rhiannon” w około dziesięć minut, około trzech miesięcy przed dołączeniem do Fleetwood Mac, w 1974 roku, zainspirowana imieniem, które znalazła w powieści Triad autorstwa Mary Leader. Książka opowiadała o kobiecie, która wierzyła, że jej dusza jest opętana przez inną postać o imieniu Rhiannon. Stevie zafascynowała się tym imieniem, uznając je za piękne, i poczuła potrzebę napisania o nim czegoś. Początkowo wyobrażała sobie Rhiannon jako starą walijską wiedźmę.

Tekst piosenki maluje obraz kobiety enigmatycznej i eterycznej. „Rhiannon rings like a bell through the night / And wouldn't you love to love her?” – te słowa natychmiast wprowadzają słuchacza w świat magnetycznej, niemal nadprzyrodzonej istoty. Porównania do „ptaka w locie” i „kota w ciemności” podkreślają jej dziką, nieskrępowaną naturę i niezależność. Rhiannon „rządzi swoim życiem jak piękny skowronek”, co sugeruje jej autonomię i wolność, nawet gdy „niebo jest bezgwiezdne” – w najtrudniejszych chwilach.

Refren, powtarzające się pytanie „All your life you've never seen a woman / Taken by the wind / Would you stay if she promised you heaven? / Will you ever win?” (Przez całe życie nigdy nie widziałeś kobiety / Porwanej przez wiatr / Czy zostałbyś, gdyby obiecała ci niebo? / Czy kiedykolwiek wygrasz?), podkreśla centralny dylemat: czy tak wolnego ducha można w ogóle uwięzić w relacji? Czy miłość do niej zawsze będzie walką, która nigdy nie zostanie ostatecznie wygrana? Jest to hołd dla postaci, która jest zarówno kusząca, jak i nieosiągalna, a jednocześnie stawia wyzwanie wszelkim próbom jej poskromienia.

Stevie Nicks nie wiedziała o walijskiej mitologicznej bogini Rhiannon, gdy pisała piosenkę. Jednakże, kilka lat później, w 1978 roku, dowiedziała się, że Rhiannon to celtycka bogini koni i ptaków, której śpiew ptaków budzi zmarłych i usypia żywych. Ten fakt sprawił, że słowa utworu nabrały dla niej jeszcze głębszego, bardziej mistycznego znaczenia. Nicks wspominała, że „okazało się, że teksty w mojej piosence pasują również do walijskiej Rhiannon”. Bogini Rhiannon w walijskiej mitologii przedstawiana jest jako silna, inteligentna władczyni, związana z końmi (często dosiadająca białego konia) i zaświatami, znana z majestatycznego wyglądu i hojności. Co ciekawe, sama Stevie Nicks często wprowadzała ten utwór na koncertach, mówiąc o nim jako o „piosence o starej walijskiej wiedźmie”.

W miarę upływu czasu, „Rhiannon” stała się dla Nicks czymś więcej niż tylko piosenką. Na żywo, w latach 1975-1982, wykonania utworu przybierały teatralną intensywność, a Mick Fleetwood wspominał, że „jej Rhiannon w tamtych czasach było jak egzorcyzm”. Stevie Nicks często czuła, że utwór jest tak wyczerpujący emocjonalnie, że była „wykończona” po jego wykonaniu. Pomimo tego, nigdy nie znudziła jej się Rhiannon, twierdząc, że to „bardzo ważna część całego projektu Fleetwood Mac”. Nawet obecnie Stevie Nicks pracuje nad projektem multimedialnym, obejmującym książkę i film, poświęconym Rhiannon, co świadczy o jej trwałej fascynacji tą postacią.

Zakończenie piosenki, z powtarzającymi się frazami „Dreams unwind / Love's a state of mind”, sugeruje, że miłość i marzenia są efemeryczne, płynne, bardziej stanem umysłu niż namacalną rzeczywistością. Jest to pasujące podsumowanie dla piosenki o tak nieuchwytnej i eterycznej bohaterce, która, niczym dzwon bijący przez noc, potrafi pociągnąć za sobą, lecz zawsze pozostaje poza zasięgiem.