Interpretacja Sara - Fleetwood Mac

Utwór „Sara” zespołu Fleetwood Mac, napisany przez Stevie Nicks i wydany w 1979 roku na podwójnym albumie Tusk, jest jedną z najbardziej osobistych i wielowymiarowych kompozycji w jej dorobku. Nicks wielokrotnie podkreślała, że „Sara” to dla niej coś więcej niż imię; to jej alter ego i muza, „poetka w jej sercu”. Tekst piosenki, choć pozornie skupia się na jednej postaci, w rzeczywistości splata ze sobą wątki kilku intensywnych relacji i osobistych doświadczeń artystki.

Centralnym, a zarazem najbardziej dramatycznym, elementem inspiracji jest historia nienarodzonego dziecka, które Stevie Nicks poroniła w 1977 roku po związku z Donem Henleyem z The Eagles. Sam Henley w wywiadzie dla GQ w 1991 roku wyznał, że Nicks nazwała to dziecko Sara i napisała piosenkę dla jego „ducha”. Nicks potwierdziła tę opowieść w 2014 roku, mówiąc: „Gdybym wyszła za Dona i miała to dziecko, i gdyby to była dziewczynka, nazwałabym ją Sara”. W kontekście tych wydarzeń, powracający w tekście wers „When you build your house, then call me home” nabiera szczególnego znaczenia, odnosząc się do budowanego wówczas domu Henleya. Nicks wyznała również, że rezygnacja z macierzyństwa była w tamtym czasie konieczna, aby Fleetwood Mac mogło kontynuować działalność, co wiązało się z intensywną pracą i problemami z narkotykami w zespole. W późniejszych latach, gdy Nicks zmagała się z uzależnieniem od kokainy i zgłosiła się do kliniki Betty Ford w 1986 roku, zarejestrowała się pod pseudonimem „Sara”, a później napisała utwór „Welcome to the Room, Sara”.

Kolejnym kluczowym źródłem inspiracji była bliska przyjaciółka Stevie, Sara Recor. W 1978 roku, kiedy Nicks pisała „Sarę”, potajemnie spotykała się z Mickiem Fleetwoodem, perkusistą zespołu. Niedługo później Fleetwood związał się z Sarą Recor, a w 1988 roku się z nią ożenił, co zakończyło jego romans z Nicks. Mimo osobistego bólu, Nicks twierdziła, że nie czuła gniewu do Sary. Wers „And he was just like a great dark wing / Within the wings of a storm” jest powszechnie interpretowany jako odniesienie do Micka Fleetwooda. Nicks i Recor miały opisywać jego czerwone Ferrari jako „wielkie ciemne skrzydło”, kiedy podjeżdżał. Z kolei fraza „He was singing / And undoing, and undoing / The laces” bywa wiązana z Fleetwoodem noszącym gorset na bóle pleców od długiego siedzenia za perkusją, symbolizując rozluźnienie, być może w ich skomplikowanej relacji. Nicks w wywiadzie z 1994 roku podkreśliła, że piosenka „jest o mnie, o niej [Sarze Recor], o Micku, o Fleetwood Mac. O nas wszystkich w tamtym momencie”.

Ostateczne wersy tekstu, takie jak „All I ever wanted, was to know that you were dreaming, Sara / There’s a heartbeat that never really died / Oh, won't you swallow your pride?”, niosą ze sobą intensywny ładunek emocjonalny. Odniesienie do „bicia serca, które nigdy naprawdę nie umarło” jest często utożsamiane z pamięcią o nienarodzonym dziecku, które nosiło imię Sara. Apel „won't you swallow your pride?” może być skierowany do każdej z postaci zaangażowanych w te złożone relacje, a nawet do samej Nicks, wzywając do przełamania barier i odnalezienia spokoju lub pojednania. Pierwotnie piosenka trwała aż 16 minut i zawierała wiele dodatkowych zwrotek, które zostały znacząco skrócone na potrzeby albumu Tusk. To świadczy o ogromie emocji i historii, które Stevie Nicks przelała w ten niezwykły utwór.