„Intro” Fagaty, otwierające jej debiutancki album „Lil Fagata” (wydany 17 stycznia 2025 roku), to utwór, który od samego początku szokuje i prowokuje, stanowiąc manifest artystki i jej miejsca w polskim show-biznesie. Tekst piosenki, przesycony wulgaryzmami i bezpośrednimi odniesieniami do seksualności, z miejsca wywołał skrajne emocje i podzielił odbiorców.

Już pierwsze linijki utworu: „Nie powiem, że jesteś fachowcem / Bo to było nawet by nieładne / Ale czy czternaście sekund to długo?” stanowią śmiałe i bezkompromisowe rozpoczęcie, które celowo łamie wszelkie konwenanse. Jest to jawne nawiązanie do komentarzy lub sytuacji, w których Fagata była oceniana w kontekście jej relacji i aktywności seksualnej, co jest elementem jej publicznego wizerunku. Artystka odrzuca rolę ofiary i odwraca narrację, używając prowokacji jako narzędzia do wzmocnienia swojej pozycji. Bezpośrednie skierowanie uwagi na te tematy od razu ustanawia ton całego utworu – to Fagata dyktuje warunki i nie boi się mówić o tym, co uchodzi za tabu.

Dalsze wersy, takie jak: „O, kocham Cię, Fagata / Jesteś najlepszą artystką w tym pierdolonym kraju, nie” czy „Yeah, there's a few I like, Fagata's hot / Uwielbiam jak mi twerkujesz na kutasie”, są wyrazem skrajnej pewności siebie i autokreacji. Fagata przedstawia się jako ikona, która mimo (a może właśnie dzięki) kontrowersjom, zdobyła serca fanów. Wplatanie w tekst pochwał od rzekomych adoratorów lub wręcz cytowanie ich wypowiedzi, tworzy obraz osoby podziwianej i pożądanej. Nawiązania do „Jakuba” i „Szpagaty” oraz pytania o „sexy cipki” dodatkowo podkreślają jej wizerunek jako osoby świadomie wykorzystującej swoją seksualność i estetykę, często z pogranicza mainstreamu i OnlyFans, do budowania marki i generowania zainteresowania.

W „Zwrotce” Fagata przechodzi do bezlitosnej krytyki branży i innych influencerek. Linijka „Dziwki, żeby schudnąć, zamiast diety żrą Ozempic” to bezpośredni atak na hipokryzję i nieuczciwe praktyki wśród koleżanek z show-biznesu, ujawniający ciemne strony dążenia do idealnego wizerunku. Artystka podkreśla swoją autentyczność (a przynajmniej jej wizję), jednocześnie demaskując to, co uważa za fałsz. „Jebać całą branżę, płyty nie wyda mi Empik” to deklaracja niezależności i odrzucenia tradycyjnych kanałów dystrybucji, co wpisuje się w trend influencerów, którzy budują karierę poza strukturami dużych wytwórni i mediów. Fagata sugeruje, że jej sukces nie zależy od akceptacji mainstreamu, a nawet jest osiągany wbrew niemu.

Fagata ostro rozprawia się z hejterami i naśladowcami: „Najpierw mnie hejtują, później kopiują co moje / Zobacz, ile szmat chce brzmieć jak ja, ale nie może”. Ten fragment wyraża frustrację wobec osób, które najpierw krytykują jej styl, a następnie próbują go adoptować, nie osiągając jednak jej sukcesu. Artystka pozycjonuje się jako trendsetterka, której inni zawdzięczają swoją „drogę”. Jest to typowe dla artystów, którzy zdobywają popularność w niszach i widzą, jak ich styl jest później przyswajany przez szerszy rynek.

Wersy o braku bliskich w biznesie i zdradach „Nieraz dla zasięgów noże mi wbijali w plecy” ujawniają ciemną stronę świata influencerów, gdzie relacje są często powierzchowne i oparte na wzajemnym interesie, a lojalność bywa towarem deficytowym. To wyznanie podkreśla poczucie izolacji i potrzebę polegania wyłącznie na sobie.

Zakończenie utworu: „I jak to nawijam, to nie mam na sobie majtek” to kulminacja prowokacji, charakterystyczna dla Fagaty. Ma na celu wzmocnienie jej wizerunku jako osoby bezkompromisowej, która mówi i robi, co chce, bez cenzury i bez skrępowania, dosłownie i w przenośni "obnażając" się przed publicznością. Ten ostatni wers jest esencją jej artystycznego przesłania – jestem sobą, bez filtrów, i jestem z tego dumna.

Utwór „Intro”, wyprodukowany przez Syru, doskonale oddaje kontrowersyjną osobowość Fagaty i jej bezceremonialne podejście do życia publicznego. Jest to hymn o pewności siebie, niezależności i odwadze w wyrażaniu siebie, nawet jeśli oznacza to łamanie norm i wywoływanie oburzenia. „Lil Fagata” to album, który „wyraźnie zaznacza obecność Fagaty na polskiej scenie muzycznej”, a „Intro” jest jego mocną, deklaratywną zapowiedzią. Recenzenci zauważają, że twórczość Fagaty jest pozbawiona „ambitniejszych tekstów, rozkmin, czy po prostu ciekawego flow”, jednak podkreślają jej autentyczność i „rapowy pazur”. Agata Fąk (Fagata) w swojej twórczości często nawiązuje do swoich doświadczeń i dram internetowych, świadomie wykorzystując je do budowania swojego medialnego obrazu, pokazując, że "nie widzi problemu w swoim zachowaniu", co z kolei budzi mieszane reakcje internautów.