Interpretacja The Stealer - Faces

Piosenka "The Stealer", choć często kojarzona z grupą Faces, w rzeczywistości jest utworem autorstwa legendarnych Free, napisanym przez Paula Rodgersa, Andy'ego Frasera i Paula Kossoffa. Free wydali ją jako singiel ze swojego albumu "Highway" w listopadzie 1970 roku. Faces, znani z blues-rockowego zacięcia i energetycznych występów na żywo, zaadaptowali ten utwór do swojego repertuaru, co doskonkonale odzwierciedla ich skłonność do czerpania z bogactwa rock'n'rolla i bluesa, wplatając je w swój własny, szorstki styl. Wykonanie Faces, zarejestrowane między innymi podczas koncertu dla BBC 21 kwietnia 1973 roku i później wydane w box secie "Five Guys Walk into a Bar..." w 2004 roku, prezentuje utwór w typowej dla nich, spontanicznej i pełnej charyzmy odsłonie.

Tekst piosenki, z perspektywy wędrowca, maluje obraz miejskiej scenerii, gdzie "I went down to the center of the town / And my feet was a silver..." (lub częściej spotykane w wersji Free "burning ground"). Ten początek natychmiast wprowadza słuchacza w intensywny nastrój; "płonące stopy" mogą symbolizować zarówno pośpiech, ekscytację, jak i palące pragnienie. W sercu miasta, w jego zgiełku, pojawia się intrygująca postać: "She stood on the corner, merrily as could be". Jest wolna, beztroska, może nieco tajemnicza. Narrator, zuchwale i z pewnością siebie, zaprasza ją: "I said : 'Hey, good lookin', you're comin' with me'". To bezpośrednie podejście, typowe dla rock'n'rollowych historii o podbojach, natrafia na równie stanowczą odpowiedź.

Kluczowy moment następuje, gdy kobieta przedstawia się: "She said : 'Yeah, I'm the Stealer, come to steal your love'". To oświadczenie nie jest bynajmniej ostrzeżeniem, a raczej flirtem, wyzwaniem, a może nawet obietnicą. "Złodziejka miłości" nie wydaje się złą postacią; jest raczej ucieleśnieniem pokusy, wolności i intensywności chwili. Narrator nie jest przerażony, wręcz przeciwnie – wydaje się pociągnięty tą deklaracją. Podkreślona natura tej "kradzieży" sugeruje, że miłość, o której mowa, jest czymś, co trzeba zdobyć, a nie otrzymać biernie. W interpretacji Faces, z Rodem Stewartem na wokalu, ta interakcja nabiera dodatkowego uroku, łącząc jego charyzmatyczny, nieco zadziorny głos z bluesowo-rockową energią zespołu. Rod Stewart, znany ze swojego talentu do interpretowania piosenek i nadawania im osobistego charakteru, z pewnością wniósłby do tej roli swoją ikoniczną, chrapliwą barwę głosu, pełną pasji i nonszalancji.

Kolejne zwrotki kontynuują ten motyw pogoni za ulotnym uczuciem i ucieczką od codzienności. "The sun was shinin', the world was bright / I said : 'Tell me, baby, whatcha doin' tonight ?'" Odpowiada, że zmierza "down the corner, where the music's loud", zmęczona miastem i zaprasza go, by do niej dołączył. Powtarzające się zdanie "I'm tired of the city, why don't you come around?" podkreśla pragnienie ucieczki, odnalezienia czegoś bardziej autentycznego i ekscytującego w zgiełku miejskiego życia – miejsca, gdzie muzyka jest głośna, a emocje intensywne. Jest to zaproszenie do wspólnego doświadczenia wolności i beztroski, odzwierciedlające ducha czasów i styl życia zespołu Faces. Wielokrotne powtórzenie frazy "Yeah, I'm the Stealer, come to steal your love" w refrenie i jej wzmocnienie w zakończeniu "Steal your love, steal your love / I'm gonna steal your love away" buduje narastające napięcie i intensywność. To nie jest podstępna kradzież, lecz raczej otwarty, pożądany akt przejęcia emocjonalnego, akceptacja, że miłość, która ma nadejść, będzie porywająca i być może nieco niebezpieczna. Faces, ze swoją reputacją zespołu imprezowego, przekształcili tę piosenkę w hymn o hedonizmie i swobodzie lat 70., gdzie uwodzicielka staje się lustrem dla własnych pragnień narratora, a akt "kradzieży miłości" jest de facto obopólną wymianą namiętności.