Interpretacja Around The Plynth - Faces

"Around The Plynth" to utwór z debiutanckiego albumu zespołu Faces, First Step, wydanego w 1970 roku. Album ten ukazał się zaledwie kilka miesięcy po tym, jak Faces powstało z popiołów Small Faces (skąd pochodzili Ronnie Lane, Kenney Jones i Ian McLagan) oraz The Jeff Beck Group (z której wywodzili się Rod Stewart i Ronnie Wood). Utwór, napisany przez Roda Stewarta i Ronniego Wooda, charakteryzuje się blues-rockowym stylem, typowym dla wczesnej twórczości zespołu, łącząc soulowy wokal Stewarta z bluesowymi riffami gitarowymi Wooda i energetyczną sekcją rytmiczną zespołu. Warto wspomnieć, że Ronnie Wood na okładce albumu trzyma podręcznik do nauki gry na gitarze "First Step: How to Play the Guitar Plectrum Style" Geoffrey'a Sisley'a, co było sprytnym nawiązaniem do tytułu płyty.

Tekst "Around The Plynth" to głęboko introspektywna i melancholijna podróż w głąb samotności, egzystencjalnego lęku i traum dzieciństwa. Piosenka rozpoczyna się od poczucia cykliczności i stagnacji: "Woken up on mornings such as this / Thought exactly the same as I'm thinking now." Narrator budzi się z tym samym, dręczącym stanem umysłu, co świadczy o chronicznym poczuciu bezradności lub uwięzienia w powtarzającym się schemacie. Wers "Every night for a year I've slept alone" podkreśla jego głęboką samotność i izolację, a opis "Cold damp room looks worse than me, no no no" maluje obraz otoczenia, które odzwierciedla i pogłębia wewnętrzny rozkład podmiotu.

Następnie, lęk przed śmiercią wkrada się w jego noce: "Got a fear of death that creeps on every night. / I know I won't die soon, but then again I might". Ta niepewność i świadomość kruchości życia prowadzą do metafory marnowania się: "Water down the drain, I'm wasting away." Narrator czuje się jak woda spływająca do odpływu, symbolizując nieuchronne przemijanie i utratę żywotności. Jego stan jest na tyle głęboki, że nawet "Doctors can't help the ghost of a man that's me" – czuje się jak cień, widmo samego siebie, wykraczające poza medyczną pomoc.

W dalszej części utworu metafora wody ewoluuje: "Water down the drain goes to the sea, / The pattern of my life keeps a-haunting me." Woda z odpływu w końcu trafia do morza, co może sugerować szerszy, naturalny cykl, ale dla narratora to jedynie potwierdzenie, że negatywne "wzorce" jego życia są nieustannie obecne i nawiedzają go. Obserwacja natury – "Moisture from the ocean fills the sky, / Come on down to the ground as the time goes by" – choć opisuje cykl parowania i opadów, zdaje się jedynie podkreślać upływ czasu, który nie przynosi ulgi ani rozwiązania.

Kulminacyjnym momentem piosenki jest nagłe ujawnienie źródła głębokiego cierpienia narratora. Mówi: "I never found out the reason why / My parents had to lie / About the place that I was born / Or from my hometown I was torn / At the tender age of four / I was livin' by homemade law." Ten fragment stanowi klucz do zrozumienia jego późniejszych lęków i poczucia zagubienia. Niewyjaśnione kłamstwo rodziców dotyczące miejsca urodzenia lub przymusowe opuszczenie rodzinnego miasta w wieku czterech lat mogło pozostawić trwałą ranę, poczucie braku korzeni i konieczności polegania wyłącznie na sobie ("livin' by homemade law"). Ta wczesna trauma mogła ukształtować jego samotniczą naturę i trudności w nawiązywaniu więzi, co widać w powtórzeniach w dalszej części utworu (nieobecnej w udostępnionym fragmencie, ale obecnej w pełnym tekście), gdzie podkreśla, że "I never knew what it was to be loved".

Interesującą ciekawostką jest rola bębnów Kenneya Jonesa w tym utworze. Niektórzy uważają, że jego mocne, basowe bębny w "Around The Plynth" otworzyły drogę dla ciężkiego brzmienia bębnów basowych w wielu piosenkach hip-hopowych i rapowych, co było niespotykane w muzyce przełomu lat 60. i 70. Chociaż "Around The Plynth" nie odniosło sukcesu na listach przebojów jako singiel w USA, to jest uważane za kwintesencję twórczości Faces, ukazującą ich zdolność do tworzenia uduchowionej i introspektywnej muzyki rockowej. Tytuł utworu sam w sobie, "Around The Plynth", może być interpretowany jako gra słów, gdzie "plynth" (cokół) symbolizuje metaforyczny piedestał lub platformę, z której podmiot obserwuje swoje otoczenie i doświadczenia życiowe, jednocześnie krążąc wokół niego, nie mogąc się uwolnić od przeszłości.