Interpretacja I Wish It Would Rain - Faces

Utwór „I Wish It Would Rain” w wykonaniu brytyjskiego zespołu Faces to porywająca, a jednocześnie głęboko smutna ballada, która doskonale oddaje uniwersalne uczucie złamanego serca. Choć Faces, znani z żywiołowego rock and rolla i energii scenicznej, wydali własną wersję w 1973 roku jako singiel (osiągając 8. miejsce na listach przebojów w Wielkiej Brytanii), warto pamiętać, że jest to cover. Oryginalna piosenka, nagrana przez legendarną grupę The Temptations w 1967 roku, ma za sobą historię, która nadaje jej tekstowi dodatkową warstwę tragicznego piękna.

Autorem tekstu był Rodger Penzabene, młody twórca z wytwórni Motown. Zaledwie kilka tygodni przed wydaniem singla The Temptations, Penzabene odkrył, że jego żona go zdradza. Ból i poczucie zdrady były tak przytłaczające, że przelał swoje uczucia na papier, tworząc „I Wish It Would Rain” oraz kolejny utwór „I Could Never Love Another (After Loving You)”. Niestety, zaledwie tydzień po premierze singla Penzabene, mając zaledwie 22 lata, popełnił samobójstwo, nie mogąc poradzić sobie z osobistą tragedią. Ta bolesna geneza sprawia, że każde słowo piosenki rezonuje z autentycznym cierpieniem.

Wersy: „Sunshine, blue skies, please go away, / My love has found another, gone away / Withered up my future, my life is filled with gloom, / Day after day I stay locked up in my room” natychmiast wprowadzają słuchacza w stan głębokiego żalu. Podmiot liryczny nie chce widzieć pięknego, słonecznego świata, który kontrastuje z jego wewnętrzną pustką i smutkiem po odejściu ukochanej osoby. Całe jego życie, przyszłość, jawią się jako zwiędłe i bez nadziei, a ucieczką staje się izolacja w pokoju. Pragnienie deszczu, które na pierwszy rzut oka może wydawać się dziwne („I know to you it might sound strange / But I wish it would rain”), staje się centralnym motywem i błaganiem o ukojenie.

Następne strofy wnikają jeszcze głębiej w wewnętrzny konflikt mężczyzny. „Curse so badly, I don't want to go outside, / Everyone knows that a man ain't supposed to cry.” to wzruszające wyznanie walki z oczekiwaniami społecznymi. W wielu kulturach od mężczyzn wymaga się siły i powściągliwości, a publiczne okazywanie smutku, zwłaszcza płacz, bywa postrzegane jako słabość. Jednakże, podmiot liryczny czuje nieodpartą potrzebę wyrażenia swojego bólu: „Listen, I've got to cry, 'cause crying sheds the pain.” To rozdzierające wyznanie podkreśla uniwersalną potrzebę uwolnienia emocji, niezależnie od narzucanych ról.

Refren i dalsza część utworu wzmacniają to pragnienie prywatności w żałobie: „To the world outside my tears I refuse to explain / I wish it would rain”. Deszcz staje się tu metaforą i zarazem praktycznym rozwiązaniem dla bohatera. Widok jego zapłakanej twarzy, „pressed against the windowpane”, i rozpaczliwe poszukiwanie deszczu na niebie („But I search the sky desperately for rain”) prowadzi do kluczowego wyjaśnienia: „'cause raindrops will hide my teardrops, no one will ever know / When I'm crying, crying when I go outside.” Deszcz ma ukryć jego łzy, pozwolić mu płakać na zewnątrz, nie ujawniając światu jego cierpienia. Staje się osłoną, pod którą może pozwolić sobie na publiczne uwolnienie emocji, zachowując jednocześnie poczucie godności i męskości.

Faces, z Rodem Stewartem na czele, wnieśli do tej motownowej ballady swoją surową, rockową duszę. Wokal Stewarta, pełen chropowatości i emocjonalnej intensywności, idealnie pasował do wrażliwości i desperacji tekstu. Ich interpretacja, choć z pewnością różniła się aranżacyjnie od gładkiego brzmienia The Temptations, z pewnością podkreślała nieokiełznany smutek i ludzką potrzebę wyrażania bólu, nawet wbrew społecznym normom. Utwór ten, zarówno w oryginale, jak i w coverze, pozostaje poruszającym świadectwem ukrytego cierpienia i uniwersalnego pragnienia ukojenia.