Interpretacja Love In Vain - Faces

Piosenka „Love In Vain” w wykonaniu Faces to poruszająca ballada bluesowa, która z głęboką wrażliwością oddaje ból i rezygnację z powodu utraconej miłości. Chociaż utwór jest najbardziej znany w interpretacji Roberta Johnsona, a następnie The Rolling Stones, to wersja Faces, z Rodem Stewartem na czele, wnosi do niego własną, surową i emocjonalną duszę blues-rocka, doskonale pasującą do wizerunku zespołu.

Tekst utworu opowiada prostą, lecz uniwersalną historię rozstania na stacji kolejowej. Podmiot liryczny „podąża za nią na stację, z walizką w dłoni” ("Well, I followed her to the station, a suitcase in my hand"), co od razu buduje obraz bezradności i desperackiej próby zatrzymania ukochanej. Powtórzenie tej frazy podkreśla obsesyjny charakter jego uczuć i niemożność zaakceptowania nadchodzącego końca. Kluczowe zdanie, „trudno powiedzieć, trudno powiedzieć, kiedy cała twoja miłość jest na próżno” ("It's hard to tell, it's hard to tell when all your love's in vain") wprowadza główny motyw piosenki – uświadomienie sobie, że wysiłek i uczucie zostały zmarnowane. To poczucie próżności, daremności, przeszywa słuchacza, zwłaszcza w połączeniu z chropawym, pełnym emocji wokalem Roda Stewarta.

Wersja Faces, nagrana w różnych konfiguracjach studyjnych i koncertowych na początku lat 70., w tym podczas sesji w 1970 roku oraz na żywo, np. na John Peel’s Sunday Concert w 1971 roku, czy też w Fillmore East w tym samym roku, charakteryzuje się typową dla nich luźną, bluesową i ostrą energią. Ronnie Wood na gitarze slide odgrywa kluczową rolę, nadając aranżacji autentyczny, wręcz jęczący ton bluesa, który doskonale oddaje melancholię tekstu. Rod Stewart, znany ze swojej ekspresyjności, wplata w śpiew uczucie żalu i samotności, które osiąga kulminację, gdy pociąg odjeżdża.

Moment odjazdu pociągu jest centralnym punktem narracji. „Kiedy pociąg wjechał na stację, spojrzałem jej w oczy” ("When the train pulled in the station, I looked her in the eye"). To ostatnie spojrzenie, pełne smutku i samotności, sprawia, że bohater „zwiesza głowę i płacze” ("I felt so sad, so lonesome, I hung my head and cry"). W tym fragmencie Stewart pozwala wybrzmieć swojemu głosowi z całą mocą, przekazując ból tak uniwersalny dla każdego, kto doświadczył porzucenia. Wykrzyknik „Oh, moja miłość jest na próżno” ("Oh, my love’s in vain") staje się niemal modlitwą lub aktem rozpaczy, potwierdzeniem bezpowrotnej straty.

Ostatnia zwrotka, zawierająca słynną metaforę świateł pociągu, jest szczególnie sugestywna i poetycka: „Kiedy pociąg odjechał ze stacji, miał dwa światła z tyłu. Zielone światło było moją kochaną, a niebieskie światło, och, niebieskie światło, niebieskie światło, to był mój blues” ("When the train left the station, it had two lights on behind / The green light was my baby and oh the blue light, the blue light, the blue light was my blues"). Zielone światło, tradycyjnie symbolizujące nadzieję, w tym kontekście staje się ironicznym obrazem odjeżdżającej ukochanej, która zabiera ze sobą wszelką radość. Niebieskie światło, symbolizujące bluesa – głębokiego smutku i melancholii – pozostaje z bohaterem, otulając go swoim chłodnym blaskiem. Ta symbolika jest niezwykle mocna i zamyka piosenkę w kręgu nieznośnego smutku, potwierdzając po raz kolejny, że „cała moja miłość jest na próżno” ("And all my love’s in vain").

Warto wspomnieć, że Faces wydali ten utwór jako cover Roberta Johnsona, a sam Johnson nagrał go w 1937 roku. Ironia polega na tym, że czasami bywał on uznawany za cover The Rolling Stones, głównie ze względu na to, że Stonesi również stworzyli bardzo popularną wersję tego bluesowego klasyka. Faces, z Rodem Stewartem, Ronnie Woodem, Ronnie Lane’em, Kenney Jonesem i Ianem McLaganem, zdołali jednak tchnąć w „Love In Vain” swoje własne życie, łącząc pierwotną surowość bluesa z rock’n’rollowym zacięciem. Ich interpretacja, choć osadzona w tradycji bluesowej, jest przesycona charakterystyczną dla zespołu energią i emocjonalną intensywnością, co sprawia, że ten bolesny hymn o utraconej miłości wciąż rezonuje ze słuchaczami.