Interpretacja Had Me A Real Good Time - Faces

"Had Me A Real Good Time" zespołu Faces to klasyczny hymn beztroskiej, imprezowej młodości, przesiąknięty charakterystycznym dla zespołu rock'n'rollowym szwungiem i nutą autoironii. Piosenka, napisana przez Roda Stewarta, Ronniego Wooda i Ronniego Lane'a, ukazała się pierwotnie jako singiel w 1970 roku, a następnie znalazła się na albumie "Long Player" z 1971 roku w rozszerzonej wersji. Rod Stewart w swojej antologii "Storyteller" opisał ją jako "jeden z moich najradośniejszych tekstów", dodając, że nagrywanie z Faces zawsze było okazją do zabawy, pełnej "nonsensu, nieczystej gry i wielkich psot".

Tekst utworu przedstawia narrację młodego mężczyzny, który, czując się "lookin' good", postanawia przejechać się rowerem po okolicy, by niespodziewanie zostać zaproszonym przez "chudą dziewczynę" do jej "high class world". To zaproszenie od razu buduje atmosferę kontrastu – prosty chłopak z sąsiedztwa wkracza w świat wyższych sfer, symbolizowany przez "kosher chairs" i "crowded room". Od początku czuje się nieco nie na miejscu, jego "reception wasn't very keen", ale z typową dla Faces brawurą i uśmiechem postanawia nie dać się onieśmielić. Wchodzi na stół z kieliszkiem ginu i przechodzi od razu do rzeczy, ogłaszając swoje credo: „I was glad to come, I'll be sad to go, So while I'm here, I'll have me a real good time” (Byłem zadowolony, że przyszedłem, Będzie mi smutno odchodzić, Więc póki tu jestem, będę się świetnie bawił). Ten refren doskonale oddaje esencję zespołu Faces – hedonistyczne podejście do życia, czerpanie z chwili, ale też subtelną świadomość ulotności zabawy.

Dalsza część opowieści to eskalacja imprezowego szaleństwa. Bohater "tańczy szalenie po pokoju", "śpiewa głośno i trochę fałszując". Narracja staje się coraz bardziej zamglona alkoholem, aż do momentu, gdy "friendly slag" (co może oznaczać zarówno swobodną dziewczynę, jak i lekceważące określenie) eskortuje go "’Round the bedroom and back", a on sam potyka się i upada na podłogę. Jedno wypowiedziane słowo (prawdopodobnie niecenzuralne) skutkuje prośbą o opuszczenie imprezy, wywołując u bohatera poczucie rezygnacji: "Kinda' wish I was dead" (Trochę żałowałem, że nie jestem martwy). To tragikomiczne zakończenie fazy imprezowej jest idealnym obrazem kacowego poranka, połączonego z poczuciem wstydu i żalu.

Ostatnie wersy piosenki dopełniają obrazu chaotycznej nocy. Dowiadujemy się, że "chuda dziewczyna" przyszła tylko dla piwa, a "wikary po prostu śmierdział ginem". Te detale dodają humorystycznego realizmu i sugerują, że impreza wcale nie była tak "wysokiej klasy", jak początkowo mogło się wydawać, a pozory myliły. Droga powrotna jest równie niefortunna – bohater spada z roweru. Finalna refleksja – „I was glad to come, but I was also glad to get home” (Cieszyłem się, że przyszedłem, ale cieszyłem się też, że wracam do domu) – pięknie podsumowuje całą przygodę, ukazując słodko-gorzki urok szalonej nocy i ulgę po powrocie do bezpiecznej rzeczywistości. Ten ostatni wers, jak zauważono w jednej z interpretacji, jest znaczący, ponieważ rzadko rockmani doceniają urok domu, co czyni Faces szczególnie ujmującymi w ich celebrowaniu zarówno beztroski, jak i poczucia przynależności.

Warto dodać, że utwór "Had Me A Real Good Time" jest przykładem doskonałego uchwycenia "rozwichrzonej esencji" Faces – zespołu znanego z tego, że ich występy często balansowały na granicy rozpasania, a ich nagrania miały w sobie spontaniczną energię, która sprawiała, że brzmiały "niesamowicie żywo i afirmująco życie". To właśnie ta niedoskonałość, o której mówił Stewart w kontekście nagrywania z zespołem, jest kluczem do zrozumienia uroku tego utworu i całej twórczości Faces. Piosenka, mimo że nie stała się tak wielkim hitem jak "Stay with Me" z późniejszego albumu "A Nod Is As Good As a Wink... to a Blind Horse", pozostaje jednym z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych utworów Faces, doskonale oddającym ich rock'n'rollowego ducha i zamiłowanie do dobrej zabawy. Do nagrania utworu przyczynili się również Bobby Keys na saksofonie i Harry Beckett na trąbce, dodając soulowego brzmienia.