Interpretacja Nowe horyzonty - Exmisja

Piosenka "Nowe horyzonty" autorstwa zespołu Exmisja to krótka, lecz niezwykle sugestywna refleksja nad współczesnym społeczeństwem, zanurzona w estetyce hardcore punk i crust punk, gatunków muzycznych, z którymi zespół jest silnie związany od początku swojej działalności w 2000 roku. Gliwicka formacja, powstała na squacie Krzyk, zawsze w swoich tekstach poruszała tematykę wolności jednostki, ekologii, pacyfizmu, sprzeciwu wobec nierówności społecznych oraz postawy antyużywkowej. W tym kontekście, "Nowe horyzonty" stają się manifestem krytycznym wobec trendów dominujących w dzisiejszym świecie.

Utwór rozpoczyna się od frazy: "Nowe horyzonty konsumpcji". Ta linia natychmiast uderza w sedno problemu, jakim jest wszechobecne i nieustannie rozwijające się zjawisko konsumpcjonizmu. Sugeruje, że współczesny człowiek, zamiast poszukiwać prawdziwego sensu życia, jest wciągany w pułapkę ciągłego nabywania dóbr i usług, traktując to jako jedyny dostępny "horyzont" możliwości. To gorzka refleksja nad tym, jak materializm zawęża perspektywę i definiuje nasze pragnienia.

Kolejna linia, "Notoryczne wspomnienie smaku życia destylowanego", wprowadza poczucie utraty i nostalgii za czymś autentycznym. "Życie destylowane" można interpretować jako życie oczyszczone z głębi, zredukowane do esencji, być może przetworzone i pozbawione naturalnej, złożonej formy. To "notoryczne wspomnienie" wskazuje na nieustanne, choć może nieuświadomione, pragnienie powrotu do bardziej prawdziwego, nieskażonego doświadczenia egzystencji, które zostało zastąpione przez sztuczne substytuty oferowane przez kulturę konsumpcji. Jest to echo buntu przeciwko spłycaniu ludzkiego doświadczenia, charakterystyczne dla punkowej wrażliwości.

Następnie pojawia się linia: "Skomplikowana daremność ignorancji narzucona układowi nerwowemu". To jedno z najmocniejszych zdań w tekście. Mówi o celowym i złożonym procesie, w którym społeczeństwo lub dominujące systemy (np. media, reklama, edukacja) narzucają jednostce ignorancję. Ta "skomplikowana daremność" podkreśla wysiłek włożony w utrzymanie ludzi w niewiedzy lub braku krytycznego myślenia, jednocześnie wskazując na ostateczną beznadziejność takiego stanu. Ignorancja ta jest "narzucona układowi nerwowemu", co sugeruje jej głębokie zakorzenienie, niemal biologiczne programowanie, które wpływa na sposób, w jaki postrzegamy świat i reagujemy na niego. Jest to metafora prania mózgu, gdzie system dąży do stępienia wrażliwości i znieczulenia na otaczającą rzeczywistość. Zespół Exmisja, mocno związany ze środowiskiem squatterskim i wolnościowym, często w swoich utworach sprzeciwia się takim formom manipulacji.

Ostatnia fraza, "Chemiczne rozwiązania egzystencjalnych problemów", stanowi brutalne podsumowanie i konsekwencję wcześniejszych obserwacji. W obliczu narzuconej ignorancji i braku autentycznych "horyzontów", ludzie uciekają się do substancji chemicznych – czy to leków, narkotyków, czy alkoholu – aby poradzić sobie z fundamentalnymi pytaniami i lękami egzystencjalnymi. Zamiast stawiać czoła problemom, szukają szybkiego, chemicznego znieczulenia, co jest kolejnym objawem życia "destylowanego" i ucieczki od prawdziwej refleksji. Jest to zgodne z deklarowaną przez zespół postawą przeciwko wszelakim używkom, którą wyraża w swoich kawałkach.

W ten sposób "Nowe horyzonty" Exmisji jawią się jako gorzka diagnoza współczesności – świata opanowanego przez konsumpcję, ucieczkę od autentyczności, celową ignorancję i chemiczne znieczulenie. To surowy, lecz przenikliwy komentarz na temat kondycji człowieka w obliczu presji narzucanej przez społeczeństwo. Krótki tekst, charakterystyczny dla punkowej formuły, zawiera w sobie ogromny ładunek krytyki społecznej i filozoficznej, zmuszając do refleksji nad tym, czy faktycznie podążamy ku "nowym horyzontom", czy może jedynie pogrążamy się w iluzji postępu.