Interpretacja Someone, Somewhere(cover) - Ewelina Lisowska

Interpretacja utworu „Someone, Somewhere” w wykonaniu Eweliny Lisowskiej, będącego coverem piosenki zespołu The Kooks, przenosi słuchacza w głąb osobistych rozważań o samotności, poszukiwaniu przynależności i złożonych relacjach rodzinnych. Mimo braku szczegółowych wywiadów, w których Ewelina Lisowska omawiałaby swoje osobiste powody wyboru tego konkretnego utworu do interpretacji, tekst sam w sobie jest na tyle uniwersalny, że doskonale wpisuje się w emocjonalny świat wielu artystów, którzy, podobnie jak Lisowska, od lat są aktywni na scenie muzycznej i mierzą się z wyzwaniami życia publicznego.

Początkowe wersy, „Even though I'm on my own / I know I'm not alone / Cause I know there's someone somewhere / Praying that I make it home”, od razu ustanawiają główny motyw – poczucie osamotnienia, które zostaje przełamane przez świadomość niewidzialnego wsparcia. To poczucie, że gdzieś jest osoba, która z troską myśli o powrocie do "domu" – zarówno w sensie fizycznym, jak i metaforycznym, jako powrót do wewnętrznego spokoju czy do korzeni – jest niezwykle wzruszające. Dla artysty spędzającego wiele czasu w trasie, z dala od bliskich, ta myśl o modlącej się osobie, o niewidzialnej nici łączącej z domem, może być fundamentalnym źródłem siły.

Dalsza część utworu, „So here's one from the heart / My life right from the start / I need a home sweet home to call my own”, podkreśla intymność przekazu. Jest to swego rodzaju spowiedź, opowieść serca, w której wyraża się głębokie pragnienie stabilizacji i posiadania miejsca, które można nazwać prawdziwym domem. To nie tylko fizyczne schronienie, ale i emocjonalna przystań, gdzie można być w pełni sobą, wolnym od presji i oczekiwań. W świetle kariery Eweliny Lisowskiej, znanej z dynamicznego, rockowego wizerunku, te słowa nabierają dodatkowej głębi, ukazując jej bardziej wrażliwą stronę.

Kolejne strofy odsłaniają źródło muzycznej pasji i inspiracji: „It was you / that told me I could do this / You put the music in my heart / And how you sang with the band in Memphis”. Te wersy jasno wskazują na ważną postać w życiu podmiotu lirycznego – mentora, zapewne rodzica, który zaszczepił miłość do muzyki. Wspomnienie „Memphis” i śpiewania z zespołem sugeruje osobę z muzyczną przeszłością, być może ojca lub innego znaczącego męskiego autorytetu, który poprzez własne doświadczenia otworzył drogę do sztuki. Refleksja „It's hard just, to be strong / Not knowing if I've done you proud / I like to imagine / Your smile when you hear my songs” to bolesne wyznanie. Wyraża lęk przed niespełnieniem oczekiwań i tęsknotę za aprobatą, być może ze strony kogoś, kto już odszedł lub jest nieobecny, co dodatkowo wzmacnia emocjonalny ciężar słów.

Najbardziej osobisty wydaje się fragment: „A letter home / And I know we don't speak much / We both know I'm not keen to / But I think there's things I've left unsaid / I'm okay, don't worry / I wish I'd been a better kid / I'm trying, to slow down / I'm sorry for letting you down”. To szczery list, choć może nigdy nie wysłany, do bliskich, prawdopodobnie rodziców. Mówi o dystansie w relacji, o niechęci do częstych rozmów, ale jednocześnie o żalu za niewypowiedziane słowa i poczuciu winy za dawne decyzje czy zachowania. Wyrażenie „I wish I'd been a better kid” i „I'm sorry for letting you down” wskazuje na proces dojrzewania, na refleksję nad przeszłością i pragnienie naprawy relacji. Próba „spowolnienia” może odnosić się do szybkiego tempa życia artysty, ale także do chęci bycia bardziej uważnym i obecnym w życiu bliskich.

Zakończenie utworu wprowadza element wspólnoty: „You know it's just rock and roll / I know you by my side, through it all / My terror twin and I / Let's take over the world”. To zwrot do kogoś, kto towarzyszy w tej podróży – przyjaciela, partnera, być może członka zespołu. Określenie „terror twin” sugeruje niezwykle bliską i intensywną więź, opartą na wspólnym przeżywaniu przygód i wyzwań. Razem z tą osobą, z tym „bliźniakiem od terroru”, piosenkarka czuje się gotowa „opanować świat”, co symbolizuje wspólną siłę i niezłomność w dążeniu do celów, co doskonale rezonuje z wizerunkiem Eweliny Lisowskiej jako silnej i niezależnej artystki rockowej.

W całości, „Someone, Somewhere” w interpretacji Eweliny Lisowskiej jest poruszającą opowieścią o poszukiwaniu miłości, wsparcia i domu w obliczu samotności, skomplikowanych relacji rodzinnych i wyzwań, jakie niesie ze sobą życie na scenie. To hymn dla każdego, kto, pomimo że idzie własną drogą, czuje niewidzialną obecność i wsparcie tych, którzy trzymają za niego kciuki.