Lady Marmalade to utwór, który na przestrzeni lat stał się prawdziwym hymnem kobiecej siły, niezależności i zmysłowości. W swojej interpretacji Ewelina Lisowska mierzy się z tekstem, który pierwotnie, w 1974 roku, rozsławiła grupa Labelle. Piosenka, napisana przez Boba Crewe'a i Kenny'ego Nolana, opowiada o spotkaniu z krewką kreolką, pracującą w Nowym Orleanie, która wabi mężczyzn francuskim pytaniem: "Voulez-vous coucher avec moi ce soir?" ("Czy chcesz spędzić ze mną noc?"). Co ciekawe, sama Patti LaBelle, wokalistka oryginalnego składu, przyznała, że nie znała francuskiego i początkowo nie była świadoma kontrowersyjnego przesłania utworu. Dopiero po reakcjach publiczności zrozumiała prawdziwe znaczenie tych słów.

Tekst, pełen onomatopei takich jak "Giuchie, Giuchie, ya ya dada" i "Mocha Chocalata ya ya", tworzy niezwykle barwny i zmysłowy obraz, przywołujący atmosferę nocnego życia. Piosenka jest odą do kobiety, która doskonale wie, czego chce i nie boi się tego wyrazić. Wersja, którą znamy z filmu Moulin Rouge! z 2001 roku, wykonana przez Christinę Aguilerę, Pink, Mýę i Lil' Kim, przeniosła akcję z ulic Nowego Orleanu do paryskiego kabaretu, nadając utworowi jeszcze bardziej wyzywający i ikoniczny charakter.

Ewelina Lisowska, znana ze swojego rockowego pazura i mocnego wokalu, w swoim coverze Lady Marmalade (który wykonywała m.in. w programie Jaka To Melodia? czy Kilerskie Karaoke) wnosi do utworu świeżą energię. Jej interpretacja podkreśla drapieżność i pewność siebie, które są esencją "Lady Marmalade". Fragmenty takie jak "We independent women, some mistake us for whores / I'm sayin', why spend mine when I can spend yours" ("Jesteśmy niezależnymi kobietami, niektórzy mylą nas z dziwkami / Pytam, po co wydawać moje, skoro mogę wydać twoje") stają się w jej wykonaniu jeszcze bardziej asertywne i buntownicze. To manifest kobiecej autonomii finansowej i decyzyjnej. Kobiety w tym utworze nie są ofiarami, ale aktywnymi uczestniczkami gry, kontrolującymi sytuację i czerpiącymi z niej korzyści.

Utwór jest również metaforą ucieczki od codzienności i szarej rzeczywistości. Mężczyzna, który "drank all that Magnolia wine" i "sat in her boudoir while she freshened up", po nocy pełnej uniesień wraca do swojego "9 to 5" i "grey flannel life", podczas gdy wspomnienia "Lady Marmalade" wciąż go nawiedzają. Ona staje się symbolem wolności, namiętności i egzotyki, której brakuje mu w codziennym życiu. Ewelina Lisowska, ze swoją charakterystyczną ekspresją, potrafi oddać ten dualizm – z jednej strony brawurę i wolność, z drugiej tęsknotę za czymś więcej niż tylko przelotną chwilą.

Warto zaznaczyć, że Lady Marmalade to jeden z tych utworów, które zostały wpisane do Grammy Hall of Fame i uznane przez magazyn Rolling Stone za jeden z 500 utworów wszech czasów, co świadczy o jego kulturowym i historycznym znaczeniu. Cover z 2001 roku stał się również jednym z najlepiej sprzedających się singli na świecie, zdobywając Nagrodę Grammy za najlepszą współpracę popową z wokalem. Ewelina Lisowska, podejmując się wykonania tak legendarnego utworu, nie tylko oddaje mu hołd, ale także nadaje mu współczesne brzmienie, ukazując, że przesłanie o kobiecej sile i wolności jest wciąż aktualne i rezonuje z publicznością.