Interpretacja Snuff (cover) - Ewelina Lisowska

Piosenka "Snuff" w wykonaniu Eweliny Lisowskiej to cover utworu oryginalnie nagranego przez amerykański zespół metalowy Slipknot. Sam utwór, w oryginale śpiewany przez Coreya Taylora, jest niezwykle osobistym i emocjonalnym wyznaniem o złamanym sercu i toksycznym związku. Taylor wielokrotnie podkreślał, że tekst jest autobiograficzny, opisując rozczarowanie osobą, na której polegał, a która go zawiodła. Jednocześnie zaznaczał, że ostatecznie to doświadczenie pomogło mu odnaleźć siebie. To tło oryginalnego utworu nadaje interpretacji Lisowskiej dodatkową głębię, ponieważ przekazuje ona emocje już przesiąknięte autentycznym bólem i introspekcją.

Tekst "Snuff" jest obrazem skomplikowanych i sprzecznych uczuć towarzyszących bolesnemu rozstaniu. Początkowe wersy, "Bury all your secrets in my skin / Come away with innocence and leave me with my sins", malują obraz relacji, w której podmiot liryczny czuje się nasycony grzechami i tajemnicami drugiej osoby, jednocześnie oddając jej swoją "niewinność". To sugeruje głęboką, niemal symbiotyczną więź, która ostatecznie okazuje się destrukcyjna. Uczucie bycia w "klatce" i postrzeganie miłości jako "kamuflażu dla czegoś, co znów przypomina wściekłość", świadczy o uwięzieniu w toksycznym cyklu emocjonalnym, gdzie pozorna miłość skrywa głęboko zakorzenioną złość i resentyment.

Refren – "So if you love me let me go / And run away before I know / My heart is just too dark to care / I can't destroy what isn't there" – jest tragicznym błaganiem o uwolnienie. Podmiot liryczny, z poczuciem własnej niewystarczalności i mroku, uważa, że jego serce jest zbyt zniszczone, by czuć czy kochać, a co za tym idzie, nie ma czego zniszczyć. To echo poczucia winy i braku poczucia wartości, często występującego w relacjach z elementami narcyzmu, gdzie osoba czuje się manipulowana i niewystarczająca. Wyznanie "I don't deserve to have you" doskonale oddaje to poczucie.

Dalsza część utworu, "I still press your letters to my lips / And cherish them in parts of me that savor every kiss", ukazuje rozdartą duszę. Mimo pragnienia uwolnienia i deklaracji o „ciemnym sercu”, wciąż istnieje głębokie przywiązanie do wspomnień i przeszłej miłości. Obraz listów, pieszczonych ustami, świadczy o sentymentalności i niemożności całkowitego odcięcia się od dawnych uczuć. Rozczarowanie jest tym większe, że "all of that was ripped apart when you refused to fight", co wskazuje na bierność partnera w obliczu problemów, co doprowadziło do rozpadu relacji i pogrążenia podmiotu lirycznego w jeszcze większym bólu.

Z czasem ton staje się bardziej zgorzkniały i stanowczy. Frazy takie jak "So save your breath, I will not hear / I think I made it very clear / You couldn't hate enough to love" wyrażają odmowę słuchania dalszych wyjaśnień i poczucie niezrozumienia. Sugestia, że "nie potrafiłeś nienawidzić wystarczająco, by kochać", może oznaczać, że prawdziwa miłość wymaga konfrontacji z trudnymi, nawet negatywnymi aspektami związku, czego partner nie był w stanie zrobić. Żal "I only wish you weren't my friend / Then I could hurt you in the end" pokazuje rozgoryczenie, wynikające z braku jasnych granic między miłością a przyjaźnią, co utrudnia odwet czy wyrażenie złości w prosty sposób. Podmiot liryczny przyznaje, że nigdy nie twierdził, że jest "święty" i że jego "własna (niewinność) została dawno wygnana", co ponownie podkreśla poczucie wewnętrznego zniszczenia. Ostateczne pożegnanie z nadzieją staje się jedyną drogą do uwolnienia: "It took the death of hope to let you go".

Kulminacja utworu to wybuch gniewu i buntu: "So break yourself against my stones / And spit your pity in my soul". Jest to odrzucenie jakiejkolwiek litości i wyzwanie rzucone osobie, która, zdaniem podmiotu lirycznego, "sprzedała go, by uratować siebie", uciekając od odpowiedzialności. Ostatnie wersy, "And I won't listen to your shame / You ran away, you're all the same / Angels lie to keep control / Ooh, my love was punished long ago / If you still care don't ever let me know", to definitywne zerwanie wszelkich więzi. Podmiot liryczny nie chce słuchać wyrzutów sumienia, postrzegając zachowanie partnera jako typowe dla wszystkich, którzy uciekają. Cyniczne stwierdzenie, że "anioły kłamią, by utrzymać kontrolę", podważa wszelkie pozory niewinności i uczciwości, a powtarzające się pragnienie, by partner nigdy nie okazywał troski ("If you still care don't ever let me know"), jest ostatecznym, bolesnym aktem samoobrony, mającym na celu ochronę przed dalszym zranieniem i uniemożliwienie powrotu do trudnych wspomnień.

Ewelina Lisowska, znana z charyzmatycznego głosu i rockowego zacięcia, podjęła się interpretacji "Snuff" jeszcze przed swoją szeroką rozpoznawalnością, kiedy działała pod pseudonimem Evelynn Nurth. Jej cover, dostępny na platformie YouTube od października 2011 roku, pokazuje inną, bardziej surową i emocjonalną stronę artystki, niż ta, do której przyzwyczaiła publiczność po sukcesie w programie X-Factor i późniejszej karierze pop-rockowej. Fakt, że wybrała tak wymagający emocjonalnie utwór, oryginalnie wykonywany przez Coreya Taylora z Slipknot, świadczy o jej artystycznej odwadze i zdolności do przekazywania głębokich, często mrocznych uczuć. Chociaż nie ma szeroko dostępnych wywiadów, w których Ewelina Lisowska szczegółowo omawiałaby swoją interpretację "Snuff", sam wybór tego utworu, który dla Taylora był formą wyrażenia osobistego bólu i gniewu w czasie rozwodu, sugeruje, że Lisowska również znalazła w nim rezonans z własnymi doświadczeniami lub głębokie zrozumienie dla jego emocjonalnego ładunku. Jej wykonanie prawdopodobnie podkreśla kruchość i wrażliwość, które leżą u podstaw pozornej agresji i rezygnacji, co jest charakterystyczne dla jej mocnego, ale jednocześnie ekspresyjnego wokalu. Cover ten, mimo że powstał na wczesnym etapie jej kariery, stanowi ważny element w dyskografii Lisowskiej, pokazując jej wszechstronność i gotowość do eksperymentowania z trudniejszymi gatunkami i tematami.