Interpretacja Nothing to lose (cover) - Ewelina Lisowska

Piosenka „Nothing to lose”, w wykonaniu Eweliny Lisowskiej, to poruszająca ballada rockowa, która zagłębia się w mroczne zakamarki ludzkiej psychiki, opowiadając historię głębokiej samotności, izolacji i beznadziei, które prowadzą do tragicznego finału. Utwór, oryginalnie wykonywany przez zespół The Pretty Reckless, w interpretacji polskiej wokalistki nabiera dodatkowej mocy dzięki jej charakterystycznemu, rockowemu brzmieniu i ekspresyjnemu wokalowi. Lisowska, która zyskała popularność dzięki programowi „X-Factor” i jest znana z takich hitów jak „Nieodporny rozum” czy „W stronę słońca”, często porusza w swojej twórczości tematy silnych emocji i osobistych przeżyć.

Tekst zaczyna się od poczucia zdradzonej nadziei: „Need more friends with wings / All the angels I know / Put concrete in my veins / I'd always walk home alone”. Te słowa malują obraz osoby, która pragnie wsparcia i bliskości, ale zamiast tego doświadcza odrzucenia i emocjonalnego obciążenia. „Anioły”, które powinny chronić, wręcz unieruchamiają podmiot liryczny, sprawiając, że czuje się on martwy za życia, a powroty do domu są zawsze samotne. Metafora „betonu w żyłach” doskonale oddaje stan odrętwienia, ciężaru i braku chęci do życia. W kolejnej linijce, „So I became lifeless / Just like my telephone”, to uczucie martwoty jest pogłębione – podmiot liryczny staje się pusty, pozbawiony kontaktu ze światem, niczym nieużywany telefon.

Refren, powtarzający się kilkakrotnie, stanowi klucz do zrozumienia stanu psychicznego bohatera: „There's nothing to lose / When no one knows your name / There's nothing to gain / But the days don't seem to change”. To poczucie nieważności, anonimowości, gdzie utrata czy zysk tracą swoje znaczenie, gdy nikt nie zwraca na ciebie uwagi. Monotonne, niezmienne dni potęgują rezygnację i brak perspektyw. Jest to dramatyczne wyznanie o byciu niewidzialnym w świecie.

Dalsze wersy, takie jak „Never played ''truth or dare'' / I'd have to check my mirror / To see if I'm still here”, wskazują na brak normalnych, młodzieńczych doświadczeń i głęboki kryzys tożsamości. Podmiot liryczny jest tak odłączony od rzeczywistości, że musi upewniać się o własnym istnieniu. Najbardziej przejmujący jest obraz samotnego dziecka: „My parents had no clue / That I ate all my lunches / Alone in the bathroom”. To bezpośrednie odniesienie do problemu szkolnego znęcania się i osamotnienia, gdzie łazienka staje się jedyną bezpieczną, choć wstydliwą, przystanią. Brak świadomości ze strony rodziców podkreśla głębię problemu i brak pomocy.

Wers „My notebook will explain / There's nothing to gain / And I can't fight the pain” sugeruje, że jedynym powiernikiem myśli i uczuć jest zeszyt – być może pamiętnik, a może nawet notatki pożegnalne. Ból staje się tak wszechogarniający, że podmiot liryczny przestaje z nim walczyć, oddając się rozpaczy.

Krytyka dorosłych, którzy bagatelizują cierpienie, pojawia się w linijkach: „Teachers said "it's just a phase" / When I grow up my children / Will probably do the same / Kids just love to tease / Who'd know it put me underground / At seventeen”. Słowa nauczycieli o „fazie” czy „dziecięcych dokuczankach” są dramatycznym przypomnieniem, jak lekceważone są problemy młodych ludzi, co w konsekwencji może prowadzić do tragedii. Ostateczny rezultat – „put me underground / At seventeen” – jest wstrząsającym wyznaniem samobójstwa jako konsekwencji chronicznego odrzucenia i niezrozumienia.

Finałowe „And I just died today” to szokujące, jednoznaczne potwierdzenie najgorszych obaw, domykające historię w tragiczny sposób. Jest to apel o uwagę, o dostrzeżenie cierpienia, zanim będzie za późno.

Choć brakuje konkretnych wywiadów Eweliny Lisowskiej bezpośrednio dotyczących interpretacji tego coveru, jej artystyczna ścieżka pozwala nam zrozumieć, dlaczego zdecydowała się na tak przejmujący utwór. Ewelina Lisowska jest piosenkarką, która „lubi pisać smutne piosenki”, a jej debiutancka EP-ka z 2012 roku zawierała pięć anglojęzycznych utworów w stylu pop-rock. Kuba Wojewódzki określił ją nawet jako „małą kobietkę o płucach Tysona i głosie Osbourne’a”, co świadczy o jej mocnym i charakterystycznym wokalu. Jej doświadczenie w muzyce rockowej i zdolność do przekazywania głębokich emocji sprawiają, że cover „Nothing to lose” jest w jej wykonaniu szczególnie autentyczny i wzruszający. Wybierając tak mocny tekst, Ewelina Lisowska nie tylko prezentuje swoje wokalne umiejętności, ale również staje się głosem tych, którzy czują się niewidzialni i zmagają się z wewnętrznym bólem. Brak szczegółowych informacji na temat samego coveru z pewnością nie umniejsza jego siły przekazu; wprost przeciwnie, pozwala słuchaczom skupić się wyłącznie na uniwersalnym przesłaniu utworu. Jest to piosenka, która zmusza do refleksji nad problemami samotności, wykluczenia i konieczności dostrzegania cierpienia innych, zwłaszcza wśród młodych ludzi.