Interpretacja Most - Ewelina Lisowska

Utwór „Most” Eweliny Lisowskiej, pochodzący z jej albumu „Cztery” wydanego w 2018 roku, to emocjonalna ballada opowiadająca o głębokim pragnieniu odzyskania utraconej miłości i naprawienia zerwanych więzi. Ewelina Lisowska jest autorką tekstu i współkompozytorką utworu, wraz z Jurandem Wójcikiem i Jarosławem „Jaro” Baranem, który odpowiadał również za produkcję muzyczną. W warstwie lirycznej piosenka jest pełnym tęsknoty wołaniem o drugą szansę, próbą cofnięcia czasu i ponownego zbudowania relacji, która z jakiegoś powodu została zniszczona.

Już pierwsze wersy, „Płyną dni, wspomnienia toną / Już nie liczę swoich strat / Wszystko wokół było tobą / Zamknij oczy i chwyć mnie jeszcze raz”, wprowadzają słuchacza w stan melancholii i żalu. Podmiot liryczny przyznaje się do poczucia głębokiej pustki po stracie bliskiej osoby, wskazując, że jej obecność była wszechogarniająca, a teraz wszystko straciło sens. Wyraża silne pragnienie powrotu do przeszłości, do momentu, w którym istniała jeszcze nadzieja na uratowanie związku. To uczucie, znane wielu, kiedy ból po rozstaniu jest tak duży, że wspomnienia stają się zarówno pocieszeniem, jak i torturą.

Kolejne fragmenty, takie jak „Przegrywałam sama z sobą / Finał tego dobrze znasz / Nie kochałam tak nikogo / Tylko ciebie mam, nie chcę dłużej tak”, ujawniają wewnętrzną walkę i autooskarżenie. Podmiot liryczny zdaje sobie sprawę ze swoich błędów, być może z tego, że to on przyczynił się do rozpadu relacji. Deklaracja „Nie kochałam tak nikogo” podkreśla unikalność i intensywność uczucia, które wciąż żyje, mimo upływu dni i nagromadzonych strat. Jest to wyraz bezwarunkowej miłości, która nie pozwala na pogodzenie się z rozstaniem.

Refren utworu jest jego sercem i esencją: „Odnajdę most, by połączyć na nowo / Krawędzie słów zapomnianych przez czas / Z tobą chcę biec po horyzont i płonąć / Zmienić ciszę w szept / Znaleźć wspólny brzeg / Zawrócić rzeki bieg”. Metafora „mostu” staje się tu symbolem nadziei, połączenia i odnowy. Podmiot liryczny nie chce pogodzić się z losem i biernie obserwować, jak relacja zanika. Pragnie aktywnego działania, budowania na nowo tego, co zostało zniszczone. „Krawędzie słów zapomnianych przez czas” sugerują, że w relacji pojawiły się niedopowiedzenia, urazy, które nie zostały przegadane i z czasem uległy zapomnieniu, ale ich konsekwencje są wciąż odczuwalne. Chęć „biec po horyzont i płonąć” wyraża niepohamowane pragnienie wspólnego życia, pełnego pasji i intensywności. Z kolei „zmienić ciszę w szept” oraz „znaleźć wspólny brzeg” to marzenie o intymności, zrozumieniu i poczuciu bezpieczeństwa, które zostały utracone. Kulminacją tej determinacji jest fraza „Zawrócić rzeki bieg” – niezwykle silna metafora, oznaczająca gotowość do podjęcia niemożliwych wyzwań, byle tylko cofnąć skutki rozstania i odmienić bieg przeznaczenia.

W drugiej zwrotce, „Tyle razy się myliłam / Choć równanie znałam już / Szyk działania przestawiłam / By nie ujrzeć cię, by nie ujrzeć ciebie tu”, powraca motyw błędów i prób ucieczki od bólu. Podmiot liryczny świadomie unikał ukochanej osoby, próbując zapomnieć, jednak te próby okazały się daremne. Potwierdzają to wersy: „Nie wyleczę siebie z tej miłości / Nie chcę więcej, jednak nigdy dość mi / Nie wyleczę siebie, nie”. To bolesne uświadomienie, że mimo cierpienia, nie jest w stanie wyprzeć z serca tego uczucia. Miłość stała się częścią jego tożsamości, a próby jej zwalczenia są skazane na porażkę.

Powtarzające się frazy „Wiem, że jeszcze uda się nam / Bez ciebie nie jestem tym, kogo znam” budują nastrój determinacji i wiary, ale jednocześnie ujawniają głębokie poczucie utraty siebie. Bez tej konkretnej osoby podmiot liryczny czuje się niekompletny, jakby stracił część swojej istoty. Ta miłość definiuje go, a jej brak uniemożliwia pełne funkcjonowanie.

„Most” idealnie wpisuje się w nurt balladowy, który – jak wynika z ogólnych informacji o albumie „Cztery” – zawiera „klimatyczne, popowe ballady”. Jest to piosenka o uniwersalnym przesłaniu, które rezonuje z każdym, kto doświadczył utraty i tęsknoty za minionym uczuciem. Ewelina Lisowska, znana z takich przebojów jak „Nieodporny rozum” czy „W stronę słońca”, często eksploruje w swojej twórczości tematy miłości, rozstań i poszukiwania własnej tożsamości. Choć brak jest konkretnych wywiadów dotyczących inspiracji do powstania „Mostu”, jego emocjonalna głębia sugeruje osobiste przeżycia lub obserwacje artystki. Tekst piosenki, pełen poetyckich metafor i szczerego wyznania, pozwala słuchaczowi zanurzyć się w świecie wewnętrznych zmagań i niezłomnej nadziei na odbudowę tego, co wydaje się bezpowrotnie stracone. To swoisty hymn na cześć drugiej szansy i wiary w to, że nawet najgłębsze pęknięcia można jeszcze naprawić, budując metaforyczny most nad przepaścią.