Interpretacja People are People - Depeche Mode

Utwór "People Are People" brytyjskiego zespołu Depeche Mode, wydany 12 marca 1984 roku jako główny singiel z czwartego albumu studyjnego Some Great Reward, to hymn przeciwko uprzedzeniom i wojnie, który rezonuje z ponadczasowym przesłaniem o jedności ludzkiej. Piosenka, nagrana w Hansa Mischraum w Berlinie Zachodnim, stała się wówczas największym hitem zespołu, zdobywając szczyty list przebojów w Niemczech Zachodnich, stając się pierwszym singlem Top 20 w Stanach Zjednoczonych i osiągając numer 4 w Wielkiej Brytanii.

Tekst piosenki, autorstwa Martina Gore'a, jest bezpośrednim i pozbawionym metafor wezwaniem do odłożenia na bok różnic i dążenia do jedności. Refren „People are people / So why should it be / You and I should get along so awfully” to proste, lecz potężne pytanie o absurdalność konfliktów między ludźmi, którzy w swej istocie są tacy sami. Gore podkreślił, że utwór jest przede wszystkim o rasizmie, choć Alan Wilder sugerował, że może dotyczyć także wojny. Kontekst Zimnej Wojny, z podzieloną Europą i murem berlińskim, dodatkowo uwydatniał przesłanie piosenki, szczególnie w Niemczech, gdzie utwór stał się numerem jeden i został wykorzystany jako motyw przewodni transmisji z Letnich Igrzysk Olimpijskich w 1984 roku.

Pierwsza zwrotka „So we’re different colours / And we’re different creeds / And different people / Have different needs / It’s obvious you hate me / Though I’ve done nothing wrong / I’ve never even met you / So what could I have done” z rozbrajającą szczerością ujawnia powierzchowne podstawy nienawiści – różnice rasowe, religijne czy odmienne potrzeby – oraz irracjonalność uprzedzeń wobec nieznajomego. To głębokie zdziwienie i wołanie o zrozumienie („I can’t understand / What makes a man / Hate another man / Help me understand”) jest centralnym punktem utworu, który stawia fundamentalne pytanie o źródła ludzkiej wrogości. Wielu słuchaczy interpretuje to jako głos niewinnego dziecka, które nie potrafi pojąć, dlaczego dorośli nienawidzą się nawzajem.

W drugiej zwrotce, opisującej eskalację konfliktu do przemocy fizycznej („Now you’re punching / And you’re kicking / And you’re shouting at me”), pojawia się element nadziei na wrodzoną ludzką przyzwoitość: „And I’m relying on your common decency / So far it hasn’t surfaced / But I’m sure it exists / It just takes a while to travel / From your head to your fist”. To przekonanie, że choć przyzwoitość mogła zostać tymczasowo przesłonięta przez agresję, nadal istnieje i może się ujawnić, nadaje piosence optymistyczny wydźwięk, mimo poważnej tematyki.

Warto zaznaczyć, że Martin Gore, autor tekstu, z czasem wyrażał mieszane uczucia wobec utworu. W 1990 roku Dave Gahan zaliczył „People Are People” do piosenek, których „żałuje”, nazywając go „zbyt miłym, zbyt komercyjnym”. Piosenka nie była wykonywana na żywo od 1988 roku. Jednak Gore przyznał również, że „bez niej mogliśmy nie istnieć jako zespół”. Gahan z kolei stwierdził, że „People Are People” „było pierwszą naszą piosenką, która naprawdę zaistniała w popularnym radiu”. Mimo początkowej niechęci zespołu do jego „zbyt dosłownego” przesłania, utwór przyniósł im znaczną swobodę twórczą i był przełomowym hitem w USA. W 2011 roku piosenka została nawet włączona do listy Rock and Roll Hall of Fame jako jedna z „500 piosenek, które ukształtowały rock and rolla”.

"People Are People" charakteryzuje się również innowacyjnym wykorzystaniem sampli, co było znakiem rozpoznawczym Depeche Mode w tamtym okresie. Zespół eksperymentował z dźwiękami otoczenia; Dave Gahan wspominał w wywiadzie dla Entertainment Weekly, że często szukali w studiach nagraniowych przedmiotów, takich jak garnki i patelnie, które można było zrzucać ze schodów, a następnie nagrywać i zapętlać uzyskane w ten sposób rytmy. Perkusja w utworze wykorzystuje właśnie takie „kulinarne” instrumenty.

Teledysk do utworu, wyreżyserowany przez Clive'a Richardsona, łączył ujęcia z różnych scen wojskowych z czasów Zimnej Wojny z materiałem filmowym przedstawiającym zespół na pokładzie brytyjskiego okrętu wojennego HMS Belfast. To wizualne zestawienie jeszcze mocniej podkreślało antywojenne przesłanie piosenki, ukazując kontrast między wszechobecną grozą konfliktu a uniwersalnym wezwaniem do jedności.

Utwór stał się również ważnym hymnem dla społeczności LGBT, często granym w miejscach spotkań gejów i na festiwalach równości pod koniec lat 80.. Jego prostota i uniwersalny przekaz sprawiły, że „People Are People” pozostaje potężnym i wciąż aktualnym komentarzem na temat ludzkiej natury i absurdalności podziałów.