Interpretacja I Feel You - Depeche Mode

„I Feel You” to utwór, który z ogromną siłą otworzył album Depeche Mode „Songs of Faith and Devotion” z 1993 roku, stanowiąc swoisty manifest nowej, bardziej organicznej i rockowej estetyki zespołu. Po triumfie „Violatora” i wyczerpującej trasie World Violation Tour, zespół potrzebował oddechu i redefinicji. Powstawanie albumu, nagrywanego w Madrycie, Hamburgu i Londynie, było naznaczone wewnętrznymi konfliktami i osobistymi zmaganiami członków, w tym uzależnieniem Dave’a Gahana od heroiny i alkoholizmem Martina Gore’a. Mimo to, a może właśnie dzięki temu, „Songs of Faith and Devotion” okazał się sukcesem, debiutując na pierwszym miejscu list przebojów w Wielkiej Brytanii i USA, co było pierwszym takim osiągnięciem w karierze Depeche Mode.

„I Feel You” to hymn o intensywnym połączeniu, które wykracza poza fizyczność, penetrując umysł i duszę. Już od otwierającego, przesterowanego riffu gitarowego i samplowanych, lecz granych na żywo bębnów Alana Wildera, utwór emanuje surową, niemal pierwotną energią. Jak ujął Martin Gore, „cały projekt 'Songs of Faith and Devotion' rozpoczął się od podstawowej zasady, że chcieliśmy stać się bardziej żywi, spontaniczni i mieć znacznie więcej występów. Dlatego cały ten album okazał się być najbardziej rockowy, jaki kiedykolwiek chcieliśmy osiągnąć. 'I Feel You' jest prawdopodobnie tego kulminacją i jest to najbliższe, co zbliżymy się do brzmienia prawdziwego, autentycznego zespołu rockowego”. Dave Gahan na nowo odnalazł się w roli frontmana, przyjmując bardziej „rockową” postawę, co doskonale widać w jego ekspresyjnym wokalu w tym utworze.

Tekst piosenki, autorstwa Martina Gore’a, maluje obraz miłości tak wszechogarniającej, że staje się niczym siła kosmiczna, prowadząca przez różnorodne stany emocjonalne i duchowe. Zwrot „Your sun it shines / Within my mind” sugeruje wewnętrzne oświecenie, a osoba ukochana jest źródłem światła i klarowności. Jest przewodnikiem, który zabiera narratora „to Babylon” i prowadzi „through Babylon” – metaforę świata pełnego chaosu, pokus, a może nawet grzechu. Jednocześnie ten sam przewodnik prowadzi również „Where heaven waits / Those golden gates” i „through Oblivion”. Ta dwoistość – od piekła Babilonu po bramy niebios i przez niepamięć – podkreśla, że miłość ta jest kompletna, akceptująca wszystkie aspekty ludzkiego doświadczenia, zarówno te wzniosłe, jak i te mroczne. To jest miłość, która transformuje, prowadząc przez wszelkie stany istnienia, sprawiając, że narrator czuje się „whole” (cały, kompletny).

Powracający refren „This is the morning of our love / It's just the dawning of our love” jest potężnym wyznaniem nowego początku. To nie jest przelotne zauroczenie, lecz początek czegoś monumentalnego, świecącego jak wschodzące słońce („Your rising sun / My kingdom comes”). Sugeruje to duchowe przebudzenie, niemal religijne objawienie, gdzie królestwo niebieskie („My kingdom comes”) staje się dostępne poprzez to transcendentne połączenie. W niektórych interpretacjach utwór bywa postrzegany jako odwołanie do doświadczeń związanych z narkotykami, gdzie miłość i uzależnienie stają się synonimami intensywności i wszechogarniającego doznania, choć wielu fanów widzi w nim po prostu głębokie uczucie miłości. Charakterystyczny, niepokojący teledysk w reżyserii Antona Corbijna, przedstawiający Dave’a Gahana w nowym, bardziej surowym wizerunku i aktorkę Lysette Anthony, dodatkowo wzmocnił jego mroczny i tajemniczy wydźwięk.

„I Feel You” jest piosenką, która świadomie zerwała z oczekiwaniami, jakie zespół zbudował poprzednimi, bardziej elektronicznymi albumami. Alan Wilder przyznał, że głównym powodem wyboru tego utworu na pierwszy singel było to, że „utwór miał charakter i radykalnie różnił się od tego, co robiliśmy wcześniej”. Jest to kompozycja, która łączy blues-rockowe korzenie z elektronicznym brzmieniem Depeche Mode, tworząc unikalną fuzję, która w 1993 roku zaskoczyła i podzieliła część fanów, ale ostatecznie zdefiniowała jeden z najważniejszych okresów w historii zespołu.