Interpretacja Lord High Human Being - Colonel Bagshot

Utwór „Lord High Human Being” zespołu Colonel Bagshot, pochodzący z ich jedynego albumu Oh What a Lovely War wydanego w 1971 roku, to głęboko refleksyjna i krytyczna pieśń, która porusza temat relacji człowieka z naturą oraz jego miejsca we wszechświecie. Pochodzący z Liverpoolu brytyjski zespół Colonel Bagshot, pierwotnie znany jako "Colonel Bagshot's Incredible Bucket Band", był formacją rockową z końca lat 60., w której skład wchodzili Brian Farrell (wokal, gitara, stylophone), Ken Parry (wokal, gitara, keyboard), Dave Dover (wokal, bas, keyboard) i Terry McCusker (wokal, perkusja). Album, na którym znalazł się ten utwór, jest często interpretowany jako rodzaj concept albumu o wymowie antywojennej, na co wskazuje choćby tytuł nawiązujący do słynnej sztuki i filmu o I wojnie światowej, a także ich najbardziej znana kompozycja, „Six Day War”. W tym kontekście „Lord High Human Being” rozszerza ten pesymistyczny obraz, skupiając się na destrukcyjnym wpływie ludzkości na środowisko naturalne.

Pierwsze wersy piosenki malują obraz natury pełen zmysłowych detali: „In darkened woods the smell of fallen showers all around / Keep in time with May Day flowers make love to the ground”. Ten idylliczny, niemal pogański opis, z zapachem deszczu i majowymi kwiatami, sugeruje głębokie połączenie z ziemią, z cyklem życia i śmierci, gdzie człowiek jest częścią większego, naturalnego porządku. Jednak sielankowy nastrój szybko zostaje zakłócony przez niepokojącą linię: „I see the tree that watches me and listens to my sound / a tree by any other name would surely cut me down”. Drzewo, tradycyjny symbol życia i mądrości, jest tu spersonifikowane, stając się świadkiem i sędzią. Ostatnie zdanie jest intrygującym paradoksem – sugeruje, że nasza nazwa, nasza ludzka perspektywa, lub sposób, w jaki definiujemy i kategoryzujemy naturę, jest tym, co ostatecznie prowadzi do jej (i naszej) zagłady. Innymi słowy, to nasza próba dominacji i nazywania rzeczy w sposób, który oddziela nas od natury, prowadzi do jej „ścięcia”.

Refren, powtarzający się dwukrotnie, stanowi sedno przesłania utworu: „I am the lord high human being seeing, knowing all / I am mother nature's matricidal son and that is all”. Pierwsza część frazy, „jestem panem nadczłowiekiem, wszechwidzącym, wszechwiedzącym”, to kwintesencja ludzkiej pychy. Człowiek wynosi się ponad wszystko, wierząc w swoją absolutną wiedzę i kontrolę, w swoją wyższość. To poczucie panowania jest jednak brutalnie obalone w drugiej części: „Jestem matkobójczym synem natury i to wszystko”. Matricide to akt zabicia własnej matki, co jest jednym z najbardziej przerażających aktów, jakie można sobie wyobrazić. Metafora ta bezpośrednio oskarża ludzkość o niszczenie Ziemi – Matki Natury – która ją urodziła i podtrzymuje. „And that is all” (i to wszystko) podkreśla ostateczność i prostotę tej strasznej prawdy, bez możliwości zaprzeczenia czy ukrycia. Jest to surowe podsumowanie ludzkiej egzystencji, sprowadzonej do roli niszczyciela. Autorami tekstu i muzyki do tej piosenki są Brian Farrell i Dennis Olivieri.

Druga zwrotka wprowadza kolejny obraz z natury: „A black hawk moving slowly through the darkness of the night / some creature small with back to wall shall be his prey tonight”. Jest to scena naturalnego polowania, gdzie drapieżnik (jastrząb) zabija ofiarę. To brutalne, lecz harmonijne w swej dzikości zjawisko, część naturalnego cyklu życia i śmierci. Kontrastuje to z matkobójczym działaniem człowieka, które jest nienaturalne i destrukcyjne w skali globalnej. Po raz kolejny pojawia się motyw postrzegania: „The morning sun creates world news as he puts up a fight / a sun by any other name would surely shed me light”. Słońce, źródło życia, tu „tworzy światowe wiadomości”, być może symbolizując cykliczne powtarzanie się konfliktów i walk, które są produktem ludzkich działań (co znowu nawiązuje do ogólnego antywojennego tonu albumu Oh What a Lovely War). Ale „słońce o innym imieniu” – inna perspektywa, inny sposób postrzegania świata – mogłoby „rzucać światło”, czyli przynosić oświecenie i zrozumienie, zamiast jedynie odtwarzać wiadomości o walce.

„Lord High Human Being” to gorzkie oskarżenie ludzkości o arogancję i krótkowzroczność, które prowadzą do samounicestwienia poprzez niszczenie środowiska. Colonel Bagshot, nagrywając ten utwór w 1971 roku, u progu narastającej świadomości ekologicznej, stworzyli ponadczasową pieśń protestu. Jest to utwór, który zmusza do refleksji nad tym, czy faktycznie jesteśmy „panami nadczłowiekami”, czy jedynie „matkobójczymi synami natury”, skazanymi na powtarzanie tych samych błędów, dopóki nie zmienimy naszego sposobu postrzegania i interakcji ze światem.