Piosenka "Piąta trzydzieści Prod.Floras" autorstwa Cypisa i Mokrej Jolanty to utwór, który z miejsca uderza w słuchacza swoją bezkompromisową dosłownością i intensywnością przekazu. Nie jest to bynajmniej subtelna ballada o miłości, lecz manifest niezaspokojonego, pierwotnego pożądania wyrażony językiem ulicy, bez cienia zahamowań czy poprawności politycznej. To właśnie ta szczerość, choć dla wielu kontrowersyjna, stanowi o sile i charakterze utworu.

Tytułowa "Piąta trzydzieści" i "Piąta czternaście" nie są przypadkowymi godzinami – symbolizują nie tylko bliskość nadejścia, ale i kulminacyjny moment oczekiwania, który niemal eksploduje w tekstach. Jest to czas, kiedy noc ustępuje porankowi, a wraz z nim budzą się najbardziej pierwotne instynkty, wyzwalane z okowów konwencji i społecznych oczekiwań. W tym świetle, piosenka staje się swego rodzaju hymnem na cześć spontaniczności i wolności w wyrażaniu seksualności, pozbawionej zbędnych upiększeń czy metafor.

Tekst utworu, który jest wspólnym dziełem Cypisa i Mokrej Jolanty, to dialog dwojga kochanków, którzy z równą siłą i bez ogródek komunikują swoje potrzeby. Postać Mokrej Jolanty, która deklaruje "Jestem Jola grzechu warta skóra z huja będzie zdarta. Czekam na ciebie nad ranem zruchaj mnie na wieki amen", emanuje odwagą i świadomością własnej seksualności. Jej prośba "Słuchaj kurwa mnie kocurze ja chce huja w każdej dziurze. W cipie, w ustach no i w dupie bo jak nie to cie udupie" to nie tylko wyraz głębokiego pożądania, ale i pewnej dominacji, a nawet poczucia siły w erotycznej relacji. Jest to zdecydowane odejście od pasywnego obrazu kobiety w kulturze masowej, prezentujące ją jako aktywną i roszczeniową partnerkę.

Cypis, znany z twórczości, która często przekracza granice przyzwoitości i wywołuje skrajne emocje (jak choćby jego utwór "JBĆ PiS", który stał się nieoficjalnym hymnem protestów w Polsce), kontynuuje tutaj swój artystyczny styl. Jego wkład w "Piątą trzydzieści" to również bezceremonialna odpowiedź na to pożądanie, która idealnie wpisuje się w klimat utworu: "Straszysz mnie jak prokurator jestem lepszy niż wibrator z resztą to zobaczysz sama jak dzisiaj będziesz ruchana." To konfrontacyjne podejście, pełne arogancji i pewności siebie, stanowi dopełnienie seksualnej chemii między postaciami. Artyści tacy jak Cypis często w swoich wypowiedziach podkreślają, że ich twórczość jest formą manifestu i odzwierciedleniem ich poglądów. Chociaż nie ma bezpośrednich wywiadów dotyczących piosenki "Piąta trzydzieści", można przypuszczać, że i w tym przypadku celem było sprowokowanie i wywołanie reakcji poprzez niestandardowy, wulgarny język.

Piosenka jest również komentarzem do ignorowania norm społecznych. Zdanie "sąsiedzi mają problem z tym" to nie tylko zdanie opisowe, ale i wyraz buntu i świadomej prowokacji. Artyści nie tylko nie ukrywają swojej aktywności, ale wręcz eksponują ją, lekceważąc osądy otoczenia. W tym kontekście utwór może być odczytywany jako wezwanie do wolności od stygmatyzacji seksualności, szczególnie tej, która nie mieści się w tradycyjnych ramach.

Produkcja Florasa dodaje utworowi odpowiednią dynamikę, podkreślając jego surowy i energiczny charakter. Chociaż nie ma szczegółowych informacji o dacie wydania singla "Piąta trzydzieści", utwór jest częścią szerszej twórczości Cypisa i Mokrej Jolanty, w której często pojawiają się podobne, bezpośrednie teksty. Sam Cypis współpracuje z Florasem przy wielu produkcjach, co świadczy o ugruntowanej relacji artystycznej, czego przykładem są również utwory takie jak "Atak na bobra Prod.Floras" czy "Otwieram Flache (Prod.Floras)".

Podsumowując, "Piąta trzydzieści Prod.Floras" to odważna, bezpruderyjna opowieść o namiętności, która zrywa z konwenansami i otwarcie celebruje fizyczną stronę miłości. Cypis i Mokra Jolanta, wykorzystując wulgarny, lecz autentyczny język, nie tylko szokują, ale również zmuszają do refleksji nad tym, jak społeczeństwo reaguje na otwarte wyrażanie pożądania. Piosenka nie jest ani prostacka, ani trywialna, lecz stanowi swoisty artystyczny eksperyment, badający granice akceptowalności i siłę języka w wyrażaniu najbardziej intymnych emocji. Jest to śmiałe przypomnienie, że sztuka może być również miejscem dla nieocenzurowanej, ludzkiej natury, która domaga się ekspresji niezależnie od panujących norm.