„W Górę Spódnice” to utwór, który w dorobku Cypisa i tajemniczej Mokrej Jolanty stanowi kwintesencję ich prowokacyjnego i bezkompromisowego stylu. Cyprian Kamil Racicki, znany szerzej jako Cypis, to polski wokalista, raper i producent muzyczny, którego twórczość często porusza tematykę imprezową, erotyczną i społeczną w bardzo bezpośredni, a nawet wulgarny sposób, co określa się czasem jako „pato-rap” lub muzykę „melanżową”. Mokra Jolanta, z kolei, to artystka owiana aurą tajemniczości, której prawdziwa tożsamość jest nieznana; na występach pojawia się w czarnej kominiarce, co tylko potęguje zainteresowanie jej osobą. Choć pojawiały się spekulacje, że może być nią Jolanta Mokrzyńska, pisząca pikantne powieści i znana z redagowania pasków w TVP, brak na to jednoznacznych dowodów. Jej pseudonim artystyczny stał się znakiem rozpoznawczym i elementem oryginalnego stylu.

Tekst piosenki „W Górę Spódnice” to dosłowna orgia słów i skojarzeń osadzonych w góralskim kontekście, co stanowi dodatkową warstwę ironii i przewrotności. Piosenka otwiera się bezpośrednim wezwaniem do juhasa, sugerującym nagrodę za uśmiech: „Hej juhas szczęścia szukasz / Jak się uśmiechniesz to poruchasz”. Ten ton, brutalnie szczery i pozbawiony zahamowań, utrzymuje się przez cały utwór. Bohaterowie, odwołujący się do góralskich realiów („ciupaska”, „Maryna”, „Krupówki”, „ślwowica”, „furmanka”, „Giewont”, „Kasprowy”, „Morskie Oko”), używają języka nie pozostawiającego wiele miejsca na domysły. Słowa takie jak „żarówę”, „parówę”, „pipę”, „cyce”, „francę”, „picka” i „wicka” są eufemizmami, ale ich znaczenie jest krystalicznie jasne i odnosi się do sfery seksualnej, często w sposób mocno eksplicytny i wulgarny.

Refren, powtarzany wielokrotnie – „W górę spódnicka / Już swędzi picka / Tak bardzo kocham swego wicka / Masuj mi prącie dziś nie Giewoncie / Jeśli mnie kochasz to to okaż” – jest esencją utworu. Łączy on prostotę i rytmiczność z bezceremonialnym opisem pożądania. Wpisuje się to w charakterystyczny dla Cypisa nurt, w którym granice tabu są nagminnie przekraczane. Piosenka nie sili się na głębsze przesłanie, a jej celem wydaje się być prowokacja, szokowanie i tworzenie utworu, który celowo balansuje na granicy dobrego smaku, zyskując jednocześnie popularność dzięki swojej chwytliwości i kontrowersyjności.

W tekście pojawiają się również sceny humorystyczne, a może raczej groteskowe, takie jak prośba o „dawaj anal dla skowronka” zakończona kwestią „-Czekaj tylko puszczę bąka! -O kurwa!”. Tego typu wstawki mają za zadanie nie tylko jeszcze bardziej zszokować, ale również podkreślić absurdalność i przerysowanie przedstawianych sytuacji. Obraz „szerokiej foki” większej od Morskiego Oka czy szyi jak żyrafa i „pizdy niczym szafa” to kolejny przykład hiperbolizacji i wulgarnego humoru, który jest wizytówką twórczości Cypisa.

Utwór „W Górę Spódnice” wpisuje się w nurt muzyki „imprezowej”, którą Cypis tworzy od lat. Jest to muzyka, która ma służyć do zabawy, niekoniecznie do głębokiej refleksji. Niektóre źródła określają twórczość Cypisa jako „pato-rap”, co dobrze oddaje jej kontrowersyjny i bezkompromisowy charakter. Współpraca z Mokrą Jolantą, której tożsamość dodaje elementu tajemnicy i „legendy”, tylko wzmacnia ten efekt. Jest to piosenka, która z pewnością nie pozostawia nikogo obojętnym, wywołując skrajne emocje – od oburzenia po entuzjazm wśród fanów szukających muzycznej rozrywki bez cenzury. Jej popularność dowodzi, że na polskiej scenie muzycznej jest miejsce na twórczość, która świadomie łamie konwenanse i operuje językiem ulicy, często z przymrużeniem oka, choć w sposób dalece odległy od mainstreamowych standardów.