Interpretacja Pokłon Jezusowi - Chór Dziecięcy Cartusia

Kolęda „Pokłon Jezusowi” w wykonaniu Chóru Dziecięcego Cartusia to utwór, który porusza serca swoją prostotą, głębią i autentycznością dziecięcego śpiewu. Ta pieśń, będąca jednym z klasycznych elementów polskiego repertuaru bożonarodzeniowego, zyskuje wyjątkowy wymiar, gdy jest interpretowana przez młodych artystów. Chór Dziecięcy Cartusia, znany z wydawania albumów z kolędami, takich jak „Kolędy Śpiewają Dzieci” czy „Chór Dzieciecy Cartusia - Koledy” z 2003 roku, pod dyrekcją Małgorzaty Kuchtyk, wnosi do niej niezwykłą świeżość i szczerość.

Tekst kolędy, której autorką słów jest Barbara Stefania Kossuthówna (1887-1974), a muzykę skomponował Jan Adam Maklakiewicz (1899-1954), odmalowuje najbardziej znany i wzruszający obraz Bożego Narodzenia. Pierwsza zwrotka przenosi nas wprost do Betlejem: „W szopie, w szopie we żłóbeczku / leży Jezus na sianeczku”. Te słowa od razu przywołują scenerię skromnej stajenki, podkreślając pokorę narodzin Zbawiciela. Obok Dzieciątka czuwa Maria, symbolizująca matczyną troskę i miłość, podczas gdy „pastuszek wraz z jagniątkiem / do Jezusa bieży”. Jest to piękny obraz niewinności i natychmiastowej, spontanicznej reakcji na cud narodzin. Pastuszkowie, jako pierwsi świadkowie, reprezentują prostych ludzi, którzy z otwartym sercem przyjmują Boże Dziecię, a towarzyszące im jagniątko dodaje scenie pastoralnego uroku i biblijnej symboliki. Jest to niczym echo ewangelicznej opowieści o pasterzach, którzy jako pierwsi oddali pokłon Jezusowi.

Refren to serce kolędy, kulminacja dziecięcej adoracji: „Kłaniam Ci się, Chryste Jezu, Najmilejszy! / Kłaniam Ci się, Chryste Jezu, Najśliczniejszy!”. Powtórzenie tych słów, zwłaszcza w wykonaniu dzieci, nabiera niezwykłej mocy. Wyraża ono głęboką miłość, podziw i cześć, które rodzą się w obliczu Dzieciątka Jezus. Określenia „Najmilejszy” i „Najśliczniejszy” oddają dziecięcą perspektywę, dla której miłość i piękno są najbardziej naturalnymi sposobami wyrażania uwielbienia. W prostocie tych słów kryje się uniwersalne przesłanie wiary i oddania.

Druga zwrotka rozwija myśl wspólnego uwielbienia i daru serca: „Z pastuszkami tu biegniemy, / serca nasze oddajemy”. To zaproszenie do przyłączenia się do pastuszków, do tego pierwotnego aktu wiary i do złożenia najcenniejszego daru – własnego serca. Jest to metafora całkowitego oddania i miłości. Kolęda podkreśla również kosmiczny wymiar narodzin: „Pokój ziemi On to sprawił, / Boską rączkę błogosławił / całemu krajowi!”. Słowa te wskazują na uniwersalną misję Jezusa – przyniesienie pokoju i błogosławieństwa nie tylko wybranym, ale całej ziemi, każdemu zakątkowi i każdemu człowiekowi. Jest to obietnica nadziei i zgody, która wybrzmiewa szczególnie silnie w kontekście świąt Bożego Narodzenia.

Wykonanie tej kolędy przez Chór Dziecięcy Cartusia, chór z Kartuz, dodaje jej specyficznej magii. Dziecięce głosy, często czyste i nieobarczone skomplikowanymi emocjami, w sposób niezwykle szczery i przejrzysty przekazują treść utworu. Ich interpretacja jest wolna od patosu, a jednocześnie pełna serdeczności i niewinnej pobożności. Chór ten, podobnie jak wiele innych chórów dziecięcych w Polsce, odgrywa ważną rolę w podtrzymywaniu tradycji śpiewania kolęd, przekazując je kolejnym pokoleniom i zachowując ich pierwotne piękno. W kontekście szerszej tradycji kolędowania, gdzie dzieci często śpiewają i odwiedzają domy podczas wizyt duszpasterskich, ich wykonanie „Pokłonu Jezusowi” staje się żywym świadectwem wiary i radości świąt. Poprzez śpiew, młodzi ludzie nie tylko uczą się o wydarzeniach sprzed dwóch tysięcy lat, ale także osobiście uczestniczą w akcie oddania czci Dzieciątku, co ma głęboki wymiar edukacyjny i duchowy.

"Pokłon Jezusowi" w ujęciu Chóru Dziecięcego Cartusia to zatem nie tylko kolęda, ale także piękna modlitwa, wyraz dziecięcej wiary i hołd złożony Zbawicielowi. To przypomnienie o istocie Bożego Narodzenia – o nadziei, miłości i pokoju, które Boże Dziecię przyniosło światu. Ich wykonanie sprawia, że ta wzruszająca pieśń wciąż rozbrzmiewa, niosąc ze sobą ponadczasowe przesłanie radości i adoracji.