Interpretacja Rivers of babylon - Boney M.

Piosenka "Rivers of Babylon" w wykonaniu Boney M. to znacznie więcej niż chwytliwy dyskotekowy przebój; to utwór o głęboko zakorzenionych historycznych i duchowych znaczeniach, który zyskał globalną popularność, mimo swoich ponurych korzeni. Tekst piosenki opiera się na fragmentach biblijnych, głównie z Psalmu 137 oraz częściowo z Psalmu 19 ze Starego Testamentu. Oryginalny Psalm 137 opisuje lamentację narodu żydowskiego podczas niewoli babilońskiej, po zdobyciu Jerozolimy w 586 r. p.n.e.. „Nad rzekami Babilonu” Izraelici zasiadali, płacząc, pamiętając Syjon – czyli Jerozolimę, swoją utraconą ojczyznę. Ich babilońscy porywacze drwili z nich, żądając, aby zaśpiewali im jedną z pieśni Syjonu. Odpowiedź Żydów, zawarta w słowach: „Jakże możemy śpiewać pieśń Pana w obcej ziemi?”, oddaje ich głęboki smutek i niemożność celebrowania Boga w niewoli. To jest pieśń o niemożności śpiewania.

Znaczenie utworu zostało uwspółcześnione i zyskało nowy kontekst dzięki jamajskiej grupie reggae The Melodians. To właśnie Brent Dowe i Trevor McNaughton z The Melodians napisali i nagrali tę piosenkę w 1970 roku, czyniąc ją hymnem ruchu rastafariańskiego. W wierze rastafariańskiej termin „Babilon” symbolizuje wszelki uciskający lub niesprawiedliwy system polityczny, często odnosząc się do zachodniego społeczeństwa. Syjon z kolei oznacza ich duchową ojczyznę, Etiopię, lub miejsce wyzwolenia. Tym samym, „Rivers of Babylon” dla Rastafarian stało się metaforą życia w represyjnym społeczeństwie i tęsknoty za wolnością. Pierwotna wersja The Melodians, w której pojawiały się odniesienia do „King Alpha” (cesarza Haile Selassie I) i „O Far-I”, została początkowo zakazana przez rząd jamajski jako „wywrotowa i potencjalnie podżegająca”. Zakaz ten został jednak zniesiony, gdy producent Leslie Kong słusznie wskazał, że tekst pochodzi niemal w całości z Biblii. Piosenka stała się międzynarodowo znana, gdy w 1972 roku pojawiła się na ścieżce dźwiękowej filmu „The Harder They Come”.

W 1978 roku niemiecki zespół disco Boney M. nagrał swoją wersję „Rivers of Babylon”, która z miejsca stała się światowym hitem. Sukces Boney M. był oszałamiający; utwór spędził pięć tygodni na pierwszym miejscu w Wielkiej Brytanii i stał się tam najlepiej sprzedającym się singlem 1978 roku. Do dziś jest jednym z dziesięciu najlepiej sprzedających się singli wszechczasów w Wielkiej Brytanii, osiągając sprzedaż ponad 2 milionów egzemplarzy. Co ciekawe, singiel był wydany jako podwójna strona A wraz z innym hitem, „Brown Girl in the Ring”. Producentem i twórcą Boney M., Frankiem Farianem, stał za komercyjnym sukcesem. W jego wersji, aby przywrócić pierwotne, biblijne znaczenie i dopasować do rytmu disco, zmieniono słowa „King Alpha’s song” na „the Lord’s song”, a „O Far-I” na „here tonight”, usuwając jawne odniesienia rastafariańskie. Należy również wspomnieć o interesującym fakcie dotyczącym produkcji: to sam Frank Farian zapewniał głębokie męskie wokale w nagraniach Boney M., a nie Bobby Farrell, który głównie mimował na scenie. Podobnie, Maizie Williams również nie śpiewała na nagraniach studyjnych. Początkowo Frank Farian i Hans-Jörg Mayer (Reyam) zostali jedynymi autorami tekstu na wczesnych wydaniach singla, co doprowadziło do kontrowersji, zanim Dowe i McNaughton również zostali należycie uwzględnieni w późniejszych wydaniach. Mimo tych zmian i adaptacji, Maizie Williams w jednym z wywiadów wyraziła swoje głębokie uczucia do piosenki, mówiąc, że „Rivers of Babylon” nadal ją wzrusza po tylu latach, określając ją jako „klasyk”.

Niezależnie od dyskotekowej aranżacji i zmian w tekście, "Rivers of Babylon" zachowuje swoje uniwersalne przesłanie tęsknoty za domem, odporności w obliczu ucisku i siły wiary w trudnych czasach. Jest to rzadki przykład, kiedy tekst o tak głębokich i historycznych korzeniach zyskuje status globalnego, tanecznego hitu, pokazując, jak uniwersalne tematy cierpienia i nadziei mogą przekroczyć bariery kulturowe i gatunkowe.