Interpretacja Baila el Chiki Chiki ( Eurovision 2008 ) - Rodolfo Chikilicuarte

"Baila el Chiki Chiki" Rodolfo Chikilicuatre to utwór, który zrodził się jako żart w hiszpańskim programie Buenafuente na kanale La Sexta, niespodziewanie stając się reprezentantem Hiszpanii na Konkursie Piosenki Eurowizji w 2008 roku. Postać Rodolfo Chikilicuatre, grana przez aktora i komika Davida Fernándeza, została stworzona jako improwizowany numer w sekcji "Actor de Guardia" programu. Sam Fernández, oglądając po raz pierwszy tekst piosenki, był sceptyczny, pytając: "Dokąd zmierzamy z tym śmieciem?". Pierwotnie utwór miał być jednorazowym występem, który „umrze tego samego dnia i nikt nigdy nie będzie pamiętał, że to się wydarzyło”. Jednak dzięki zaangażowaniu publiczności w procesie selekcji, piosenka zdobyła maksymalną liczbę głosów w trzech fazach głosowania i trafiła na Eurowizję.

Tekst piosenki to satyryczna parodia gatunku reggaeton, celowo wypełniona humorystycznymi odniesieniami i żartami. "Chiki Chiki" jest przedstawiane jako taniec uniwersalny, który "porywa od stóp do głów" i który tańczą wszyscy, "od ciężkich metali po frików", "w więzieniu i w szkole", a nawet "matka i babcia". To podkreśla jego wszechobecność i zdolność do łączenia ludzi, niezależnie od wieku czy pochodzenia. Powtarzające się "Perrea, perrea" na początku piosenki, typowe dla reggaetonu, w kontekście Chikilicuatre, było żartobliwie tłumaczone jako "cały dzień się obijam", ale też jako zaproszenie do zabawy.

Utwór zawiera liczne żartobliwe nawiązania do hiszpańskiej rzeczywistości politycznej i kulturalnej. W oryginalnej wersji piosenki pojawiły się nazwiska polityków takich jak José Luis Rodríguez Zapatero (ówczesny premier), Mariano Rajoy (lider opozycji) oraz Hugo Chávez (prezydent Wenezueli). Ze względu na zasady Eurowizji, zakazujące treści politycznych, niektóre z tych odniesień musiały zostać zmienione. Mimo to, zachowano słynną frazę "¿Por qué no te callas?" ("Dlaczego się nie zamkniesz?"), wypowiedzianą przez króla Juana Carlosa I do Hugo Cháveza podczas szczytu iberoamerykańskiego w 2007 roku, co stało się jednym z najbardziej rozpoznawalnych momentów piosenki. W wersji eurowizyjnej pojawiły się także odniesienia do znanych hiszpańskich osobistości ze świata sportu i sztuki, jak Alonso, Gasol, Bardem, Banderas czy Almodóvar.

Charakterystyczne cztery kroki taneczne – "el breikindance", "el crusaíto", "el Maiquelyason" i "el Robocop" – to celowo zniekształcone i absurdalne wersje popularnych ruchów, które dodają piosence komicznego uroku. "Breikindance" to parodia breakdance'u, "crusaíto" odnosi się do "cruzadito" (małego krzyża), "Maiquelyason" to oczywiste zniekształcenie "Michael Jackson", a "Robocop" nawiązuje do robotycznych ruchów. David Fernández opisywał je jako "bzdury, które zawsze robisz", co podkreśla ich spontaniczny i improwizacyjny charakter. Co ciekawe, choreografią do występu zajęła się Maite Marcos, która pracowała również dla Shakiry, co pokazuje profesjonalizm stojący za tą z pozoru chaotyczną prezentacją.

Chociaż "Baila el Chiki Chiki" było postrzegane jako żart i swego rodzaju "największe oszustwo La Sexta", osiągnęło sukces na Eurowizji, zajmując 16. miejsce z 55 punktami, co było najlepszym wynikiem Hiszpanii od 2004 roku. Sam David Fernández przyznawał w wywiadach, że do samego końca nie wierzył w sukces i fakt, że to on będzie reprezentował Hiszpanię, był dla niego szokiem. Stres związany z występem był tak duży, że schudł do 55 kilogramów, a jego tancerki, Silvia Abril ("Disco") i Alejandra Jiménez-Cascón ("Gráfica"), które były integralną częścią występu, określił jako "uratowały mu życie". Postać Rodolfo Chikilicuatre stała się ikoną popkultury w Hiszpanii, a sam Fernández wracał do niej okazjonalnie w kolejnych latach. Utwór "Baila el Chiki Chiki" przeszedł do historii jako przykład tego, jak humor, satyra i ludowe podejście mogą zdobyć serca publiczności na międzynarodowej scenie, nawet jeśli zaczynają jako kompletny żart.