Interpretacja Union city blue - Blondie

Utwór „Union City Blue” Blondie to znacznie więcej niż prosta piosenka popowa; to gęsta tkanka emocji, urbanistycznych pejzaży i ukrytych pragnień, nasycona osobistymi doświadczeniami Debbie Harry. Piosenka, która ukazała się jako drugi singiel z albumu Eat to the Beat w 1979 roku, w Wielkiej Brytanii osiągnęła 13. miejsce na listach przebojów, choć nigdy nie doczekała się statusu singla w Stanach Zjednoczonych, co do dziś pozostaje dla wielu krytyków niezrozumiałe.

Tekst utworu został napisany przez Debbie Harry i basistę Nigela Harrisona, a jego inspiracją były doświadczenia Harry podczas kręcenia filmu Union City z 1980 roku, w którym zagrała Lillian. Harry wspominała, że napisała słowa piosenki pewnego wieczoru, w przerwie między zdjęciami. Film, osadzony w latach 50. ubiegłego wieku, to mroczny dramat noir o zaniedbywanej żonie, która znajduje ukojenie w romansie z dozorcą, co jest metaforą materializmu społeczeństwa. Ta atmosfera intrygi, skrytego romansu i miejskiego zgiełku przenika utwór Blondie.

Wielokrotnie powtarzane pytanie "Oh, oh, what are we gonna do? / Union, Union, Union City blue" natychmiast wprowadza słuchacza w stan niepewności i napięcia. Jest to odzwierciedlenie punktu zwrotnego w namiętnym, choć prawdopodobnie zakazanym romansie. Sam tytuł jest mistrzowską grą słów – odnosi się zarówno do Union City w New Jersey, miejsca pochodzenia Harry, jak i do filmowego kontekstu, ale także do "miejskiego związku, który gubi drogę". „Blue” może symbolizować zarówno kolor nieba, typowy dla klasy robotniczej charakter miasta, jak i melancholijny nastrój, poczucie smutku czy tęsknoty. Harry faktycznie dorastała w New Jersey i nawet pracowała jako tancerka go-go w Union City, zanim Blondie odniosło sukces.

Motyw miasta i ucieczki jest widoczny w wersach "Tunnel to the other side / It becomes daylight". Można to interpretować jako dążenie do przekroczenia pewnej granicy, do wyjścia z mroku niepewności w stronę jasności i zrozumienia, a może nawet jako metaforę ucieczki od problemów lub odnalezienia nadziei w trudnych okolicznościach. To przejście od nocy do dnia, od ukrycia do ujawnienia, jest kluczowe dla narracji piosenki.

Fragment "Oh, power, passion plays a double hand" jest niezwykle sugestywny. Wskazuje na to, że pociąg do "Union City man" jest podsycany zarówno namiętnością, jak i pewnym rodzajem władzy, która może być zarówno pociągająca, jak i problematyczna w relacji. Ta "podwójna gra" potęgi i pożądania sugeruje złożoność emocjonalną i być może element ryzyka. Wyznanie "I say, he's mine / I have a plan / I say, he's my Union City man" emanuje determinacją i posesywnością. Podkreśla silne poczucie przynależności i gotowość do działania, by osiągnąć cel w tej skomplikowanej relacji.

Niezwykły wers "Rearrange my mind / In turquoise, Union, Union, Union City blue" doczekał się interesujących interpretacji. Niektórzy sugerują, że "in turquoise" to eufemizm dla intercourse, co podkreślałoby seksualny wymiar piosenki i dodawało kolejną warstwę do słowa „union”. Niezależnie od tej odważnej sugestii, zwrot ten mówi o transformacji mentalnej, o zmianie perspektywy w otoczeniu miejskiego błękitu – błękitu nieba, błękitu klasy robotniczej, błękitu emocjonalnego.

Od strony muzycznej utwór jest równie fascynujący. Debra Rae Cohen z Rolling Stone wychwaliła go za „gęstość przeplatających się gitar i klawiszy” oraz „siłę zaklęcia”, a także za to, że Harry „w końcu używa swoich słodkich tonów, by stworzyć prawdziwą intensywność emocjonalną”. Perkusista Blondie, Clem Burke, sam skomponował partię perkusji i przyznał, że należy ona do jego ulubionych podczas występów, co potwierdza jej dynamiczny i porywający charakter. Utwór doskonale oddaje "romantyczną tęsknotę, którą można poczuć tylko, dryfując w mieście, gdzie wszystko może się zdarzyć".

Video do singla zostało nakręcone w Union Dry Dock w pobliskim Weehawken w New Jersey, a nie w samym Union City, co dodatkowo podkreśla industrialny i miejski charakter utworu. Jest to piosenka, która, mimo że umiejscowiona w konkretnym punkcie geograficznym i kontekście filmowym, wykracza poza te ramy, stając się uniwersalną opowieścią o pragnieniu, władzy i poszukiwaniu sensu w miejskiej dżungli. Jak powiedział Chris Stein, cały zespół Blondie był zawsze „chaotyczny”, a ten twórczy chaos często przekładał się na niezwykłe i pamiętne utwory, takie jak „Union City Blue”.