Interpretacja Rocket 88 - Bill Haley & His Comets

Piosenka "Rocket 88", choć często kojarzona z Bill Haley & His Comets, którzy nagrali swoją wersję w lipcu 1951 roku, to jednak jej oryginalne nagranie i pierwsze sukcesy należą do zespołu Jackie Brenston and His Delta Cats. Ten utwór, zarejestrowany w marcu 1951 roku w Memphis, w studiu Sama Phillipsa – późniejszego założyciela Sun Records – jest przez wielu krytyków i historyków muzyki uznawany za jeden z pierwszych, a nawet pierwszy prawdziwy utwór rock and rollowy. Zespół "Delta Cats" był w rzeczywistości grupą Ike'a Turnera, Kings of Rhythm, z Brenstonem jako wokalistą i saksofonistą.

Tekst piosenki jest hymnem na cześć samochodu Oldsmobile Rocket 88, wprowadzonego na rynek w 1949 roku. Samochód ten, z silnikiem V-8 „Rocket” o mocy 135 koni mechanicznych, był w tamtych czasach jednym z najszybszych na drodze i dominował w wyścigach NASCAR, zyskując miano "pierwszego muscle cara". W warstwie lirycznej "Rocket 88" to czysta esencja powojennej amerykańskiej młodzieży – wolność, prędkość i podryw. Słowa takie jak "You woman have heard of jalopies / You heard the noise they make / Let me introduce you to my Rocket '88" natychmiast wprowadzają słuchacza w świat motoryzacyjnej dumy i ekscytacji. Posiadanie takiego samochodu, jak podkreśla tekst, to gwarancja stylu: "Baby, we'll will ride in style movin' all along".

Samochód staje się narzędziem do nawiązywania znajomości i spędzania czasu. "V-8 motor and this modern design / Black convertible top and the girls don't mind" to obraz maszyny do uwodzenia. Konwertybl z czarnym dachem to idealne tło dla beztroskiej zabawy i przejażdżek po mieście "ridin' all around town for joy". Pojazd to nie tylko środek transportu, ale symbol statusu społecznego i męskości, a "rocket" w tytule utworu mógł być także alegorią męskiej anatomii.

Piosenka opowiada o spontanicznym wyruszeniu w drogę: "Step in my rocket and don't be late / We're pullin' out about a half past eight / Goin' on the corner and havin' some fun / Takin' my rocket on a long, hot run". Obraz "oozin' and cruisin' and havin' fun" doskonale oddaje ducha beztroskich lat 50., gdzie samochód był centrum młodzieżowego życia towarzyskiego. Zapewnienie, że "I'll be around every night about eight / You know it's great, don't be late" świadczy o tym, że zarówno samochód, jak i jego kierowca, są stałym elementem życia społecznego i atrakcją, której nie można przegapić.

Ciekawostką jest historia powstania charakterystycznego, zniekształconego brzmienia gitary w oryginalnym nagraniu. W drodze do studia nagraniowego Sama Phillipsa, wzmacniacz gitarzysty Williego Kizarta wypadł z samochodu zespołu i uległ uszkodzeniu. Aby naprawić uszkodzony głośnik, muzycy wypełnili go papierem gazetowym, co nieoczekiwanie zaowocowało unikalnym, "fuzzowym" brzmieniem. Sam Phillips był zafascynowany tym nietypowym efektem i zdecydował się go zachować w nagraniu, co stało się jednym z wyznaczników wczesnego rock and rolla. To przypadkowe zdarzenie miało ogromny wpływ na rozwój muzyki, torując drogę dla nowoczesnego, przesterowanego brzmienia gitary.

"Rocket 88" osiągnął pierwsze miejsce na liście przebojów R&B magazynu Billboard i stał się trzecim najpopularniejszym singlem R&B w szafach grających w 1951 roku. Sukces finansowy piosenki pozwolił Samowi Phillipsowi na sfinansowanie założenia własnej wytwórni, Sun Records, rok później. Mimo że Ike Turner był liderem zespołu i w niektórych źródłach przypisuje mu się autorstwo kompozycji, nagranie zostało ostatecznie przypisane Jackie Brenstonowi i jego Delta Cats z powodu błędu wytwórni Chess Records. Sam Brenston przyznał później, że piosenka nie była całkowicie oryginalna i "pożyczyli" ją z innego utworu jump blues o samochodzie, "Cadillac Boogie" Jimmy'ego Ligginsa. Jackie Brenston niestety nie udźwignął ciężaru sukcesu; sprzedał swoje prawa do utworu Phillipsowi i nie miał już więcej hitów, a później zmagał się z alkoholizmem i zmarł w 1979 roku. Ike Turner natomiast kontynuował karierę, która wraz z Tiną Turner, jeszcze bardziej połączyła rock i R&B.

Wersja Billa Haleya i jego Saddlemen (później Bill Haley & His Comets) została nagrana zaledwie kilka miesięcy po oryginale, w czerwcu 1951 roku. Była to jedna z pierwszych białych coverów hitu R&B, co świadczy o rosnącej popularności tego nowego brzmienia wśród szerszej publiczności. Ike Turner uważał, że "Rocket 88" to nie do końca rock and roll, ale raczej R&B, które spowodowało powstanie rock and rolla. Mało Richard, zainspirowany pianinowym intro Ike'a Turnera z "Rocket 88", wykorzystał je później w swoim hicie "Good Golly, Miss Molly" z 1958 roku. Piosenka "Rocket 88" została uhonorowana m.in. wpisaniem do Blues Hall of Fame w 1991 roku, Grammy Hall of Fame w 1998 roku oraz Rock and Roll Hall of Fame w 2018 roku w nowej kategorii "Singles". W 2017 roku Mississippi Blues Trail poświęcił swój 200. znacznik dla "Rocket 88" jako wpływowego nagrania.

Interpretacja tekstu "Rocket 88" to zatem nie tylko analiza prostych słów o szybkim samochodzie i zabawie. To opowieść o narodzinach nowego gatunku muzycznego, o zacieraniu się granic kulturowych i rasowych, o wpływie technicznych usterek na sztukę, a także o ludzkich losach związanych z jednym, przełomowym nagraniem. Samochód, Oldsmobile Rocket 88, stał się ikoną, która napędzała nie tylko karoserie, ale i muzyczną rewolucję.