Interpretacja The Great Mist - And Hell Followed With

"The Great Mist" autorstwa And Hell Followed With to utwór, który zanurza słuchacza w odmętach kosmicznego horroru i nihilistycznego pragnienia zagłady, silnie czerpiąc z motywów H.P. Lovecrafta. Tekst piosenki przedstawia podmiot liryczny jako apostoła apokalipsy, który z radością poddaje się „bezecnej woli” jakiegoś potężnego, nienazwanego bytu, by przynieść kres istnieniu. Już od pierwszych wersów: "Through the pain of this coil I call to thee / O mighty and merciful purifier" [TEKST UTWORU], podmiot wyraża głęboką odrazę do własnej fizyczności i świata, postrzegając go jako „plugawy miąższ” pragnący oczyszczenia. Owo oczyszczenie nie jest jednak wybawieniem, lecz totalną anihilacją, co podkreśla zwrot: "Raze all life from this cosmos / And ingurgitate the whole of this world" [TEKST UTWORU].

Wielokrotne wzmianki o Azathothcie, "ojcu nieskończonego plugastwa" (O father of infinite filth) [TEKST UTWORU], jednoznacznie wskazują na inspiracje mitologią Cthulhu Lovecrafta. Azathoth to ślepy, idiotyczny bóg-demon, znajdujący się w centrum wszechświata, którego sen utrzymuje całą rzeczywistość w istnieniu; jego przebudzenie oznaczałoby totalną destrukcję. Podmiot liryczny nie tylko wzywa tę istotę, ale raduje się na myśl o trawieniu (I delight at the thought of digestion) [TEKST UTWORU], oddając się „żarłocznemu uczniowi” i pragnąc, by „gazowe wyziewy” (gaseous effluvium) [TEKST UTWORU] pochłonęły ten wymiar jako zadośćuczynienie. To ekstremalne odrzucenie życia i samopoświęcenie w imię kosmicznej zagłady.

Najbardziej wstrząsający fragment utworu ukazuje perwersyjną satysfakcję podmiotu z obserwowanego cierpienia. Opisy rzygowinnej wydzieliny (Vomitous ejecta) zalewającej ulice, pandemii i dzieci wijących się i duszących (Children writhe and suffocate / As their organs begin to distend) [TEKST UTWORU] malują obraz totalnej katastrofy. Co więcej, charkot umierających wznieca euforię (Their gurgles spark euphoria) w sercu podmiotu, które uważał za martwe [TEKST UTWORU]. W tym momencie uświadamia sobie swój cel: odżywiać swego pana, Głowę Śmierci (To nourish my lord, the Death's head) [TEKST UTWORU]. Ten zwrot akcentuje głęboki nihilizm i przyjęcie roli akolity sił zniszczenia.

Łacińska inwokacja "Ego vocare te Nyog Sothep / Dolor ira super terram hanc / Vita manducare omnia / Et erunt vobis aeternum" [TEKST UTWORU] jest kolejnym silnym nawiązaniem do Lovecrafta. Nyog Sothep wydaje się być fonetycznym lub inspirowanym brzmieniem imion Lovecraftowskich bytów, takich jak Yog-Sothoth czy Nyarlathotep, potęgującym wrażenie obcego, starożytnego zła. Tłumacząc w przybliżeniu jako „Wzywam cię, Nyog Sothep / Ból i gniew nad tą ziemią / Życie pożera wszystko / I będą wasze na wieczność”, stanowi ona bezpośrednie zaklęcie mające sprowadzić cierpienie i ostateczny koniec.

Piosenka "The Great Mist" pochodzi z albumu "Quietus" z 2022 roku. And Hell Followed With to zespół znany ze swojego brutalnego brzmienia deathcore'owego, często łączący ciężkie riffy z elementami horroru i dysonansu. Recenzje albumu "Quietus" wspominają o atmosferycznych i orkiestrowych momentach, zwłaszcza na początku utworów, co dodaje głębi brutalności. Wokal Dan'a Tuckera (także z Crown Magnetar) jest określany jako "dziki", a gitarzysta Pat Hahn wplata bardziej melodyjne partie, tworząc "chwile wytchnienia i introspekcji pośród dzikości". Tytułowy utwór albumu, "The Great Mist", stanowi więc potężne otwarcie, wprowadzające w mroczne, lovecraftowskie motywy dominujące na całej płycie. Samo słowo Quietus oznacza "śmierć" lub "zaprzestanie aktywności", co ironicznie odnosi się do "odrodzenia" zespołu po przerwie, ale także doskonale oddaje tematykę zagłady obecną w tekście "The Great Mist". Teksty And Hell Followed With często eksplorują tematykę rozkładu, zniszczenia i kosmicznej pustki, co jest spójne z ogólnym przesłaniem "The Great Mist".

Podsumowując, "The Great Mist" to apokaliptyczna modlitwa, mroczna inwokacja do kosmicznych sił zniszczenia. Podmiot liryczny, zmęczony ziemskim istnieniem, z radością wita nadchodzący chaos, odnajdując w nim perwersyjne spełnienie i ostateczny sens swojego bytu. To manifest całkowitego poddania się obcemu, niezrozumiałemu złu, które ma przynieść koniec ludzkości i oczyścić świat w ogniu i chorobie. Całość jest nasiąknięta estetyką Lovecrafta, gdzie ludzkość jest zaledwie efemeryczną skazą na tle obojętnego, monstrualnego kosmosu.