"Deadworld Reclamation" zespołu And Hell Followed With to utwór otwierający album Proprioception z 2010 roku, będący kwintesencją deathcore'u – gatunku charakteryzującego się fuzją death metalu, metalcore'a i hardcore punka, znanego z intensywnych riffów, blast beatów i breakdownów. Tekst piosenki, przesycony mroczną i bluźnierczą symboliką, maluje obraz wewnętrznej korupcji, rozpadu i ostatecznej destrukcji świata. Jest to podróż w głąb umysłu ogarniętego misantropijnym obrzydzeniem i poczuciem nieuchronnego upadku.

Utwór rozpoczyna się od słów „It seeks to be released.” ("To pragnie zostać uwolnione."). Ta tajemnicza fraza od razu wprowadza w atmosferę udręki, sugerując istnienie uwięzionej, złowrogiej siły, która dąży do wyjścia na zewnątrz. Następnie pojawia się obraz „fragments of a once brightened disposition are blackened in misanthropic disgust of all that has unsettled from within.” ("fragmenty niegdyś rozjaśnionej natury są poczerniałe w mizantropijnym obrzydzeniu do wszystkiego, co zaburzyło spokój od wewnątrz."). To wyraźne nawiązanie do utraty niewinności lub nadziei, zastąpionej przez głęboko zakorzenioną nienawiść do ludzkości i wewnętrzny chaos. Podmiot liryczny przechodzi przemianę z jasnej istoty w mroczną, wypełnioną „mere repulsion, so ravenous the innermost.” ("czystą odrazą, tak żarłoczną w głębi duszy.").

„My form contorts in disbelief; my patience attenuated.” ("Moja forma wykrzywia się w niedowierzaniu; moja cierpliwość wyczerpana.") i „In the arousal of so foul a stench, my very structure distorts.” ("W budzeniu się tak ohydnego smrodu, sama moja struktura ulega zniekształceniu.") opisują fizyczne manifestacje wewnętrznego cierpienia. Podmiot liryczny traci kontrolę nad własnym ciałem, które reaguje na narastające obrzydzenie, zniekształcając się pod wpływem niewyobrażalnego fetoru – metafory moralnego zepsucia. Jest to nie tylko emocjonalna, ale i fizyczna agonia, prowadząca do niepokojącej transformacji.

W dalszej części tekstu obraz staje się jeszcze bardziej makabryczny: „From beneath ever grinning lips doth vile corruption run. As black as the midnight air does it pour from my mouth, now agape.” ("Spod wiecznie uśmiechniętych warg wycieka plugawe zepsucie. Czarne jak północne powietrze wylewa się z moich ust, teraz rozdziawionych."). Uśmiechnięte usta, symbol radości lub zadowolenia, stają się źródłem mrocznej substancji, która niczym smoła wylewa się z otwartych ust. To potężna metafora rozprzestrzeniania się zła i negatywności, która emanuje bezpośrednio z istoty podmiotu. „In the amorous arms of iniquity held is my porcelain form of frailty debased.” ("W miłosnych ramionach nieprawości trzymana jest moja porcelanowa forma kruchości, zhańbiona."). To zdanie jest szczególnie wymowne. Podmiot, niegdyś „porcelain form of frailty” (delikatny i czysty), zostaje uwięziony w „amorous arms of iniquity” (lubieżnych ramionach niegodziwości). Kontrast między kruchością a uwodzicielską siłą zła podkreśla całkowite upodlenie i zatracenie pierwotnej czystości.

Zepsucie rozprzestrzenia się dalej: „Defiling, the ground beneath me now corrodes. A force unto this earth bestowed, seething in noxious lament.” ("Skalana, ziemia pode mną teraz koroduje. Siła zesłana na tę ziemię, kipiąca w szkodliwym lamentie."). Negatywna energia jest tak potężna, że wpływa na otoczenie, powodując rozkład i zniszczenie. To siła niezależna, która została "zesłana" na świat, emanującą bólem i żalem. „Pooling from my very base does this eclipsing tide seek only to envelope.” ("Gromadząca się od mojej samej podstawy, ta zaciemniająca fala dąży jedynie do pochłonięcia."). Zepsucie to jest przedstawione jako rosnąca fala, która nieubłaganie dąży do pochłonięcia wszystkiego, co napotka na swojej drodze.

„This loathsome liquid of origins unknown from wounds exposed has run from this, my temple, now unto the ground.” ("Ta ohydna ciecz o nieznanych początkach z odsłoniętych ran wypłynęła z tej, mojej świątyni, teraz na ziemię."). Ciało podmiotu lirycznego jest tu określane jako „my temple” ("moja świątynia"), co sugeruje, że jest ono naczyniem dla tej mrocznej mocy. Wypływający z „wounds exposed” ("odsłoniętych ran") płyn o „origins unknown” ("nieznanych początkach") wskazuje na głębokie, może nawet pierwotne źródło zła. To nie tylko skażenie, ale i rodzaj bluźnierczego rytuału, w którym święte miejsce zostaje zbezczeszczone.

Punktem kulminacyjnym utworu jest obraz „From within the purview of this darkest deception does this, oh verminous salvation, befoul the world beneath.” ("Z zakresu tego najciemniejszego oszustwa ta, o robacza zbawienie, kala świat poniżej."). Termin „verminous salvation” ("robacze zbawienie") to potężny oksymoron, sugerujący, że to, co jest postrzegane jako wyzwolenie, jest w rzeczywistości formą niszczycielskiej plagi. To zbawienie nie przynosi ulgi, lecz dalsze zanieczyszczenie i rozkład. Ostatnie zdanie, „My arms now opened in cruel depiction of Christ, I watch in horror as the world diminishes.” ("Moje ramiona teraz otwarte w okrutnym przedstawieniu Chrystusa, patrzę z przerażeniem, jak świat się kurczy."), jest niezwykle symboliczne. Podmiot liryczny przyjmuje postawę ukrzyżowanego Chrystusa, symbolu ofiary i zbawienia, ale robi to w „cruel depiction” ("okrutnym przedstawieniu"). Zamiast zbawić, jest świadkiem (a może i przyczyną) „diminishes” ("kurczenia się", zanikania) świata, odczuwając przy tym „horror” ("przerażenie"). Ta bluźniercza poza podkreśla cynizm i beznadzieję sytuacji, gdzie nawet symbol nadziei zostaje wypaczony i staje się narzędziem destrukcji.

"Deadworld Reclamation" to utwór pełen mrocznej poezji, który zgłębia tematykę wewnętrznego rozkładu, misantropii i apokaliptycznego końca. Stanowi on odzwierciedlenie nihilistycznych i pesymistycznych nastrojów, które często pojawiają się w tekstach deathcore'owych zespołów. And Hell Followed With, z Nickiem Daviesem na wokalu (który później działał w Sunlight's Bane i Wounded Touch oraz wyreżyserował film "Wronged"), jest uznawany przez fanów za jeden z filarów gatunku, a album Proprioception często bywa nazywany "THE deathcore album", ceniony za swoją dynamikę i mroczne, niemal blackmetalowe wysokie partie wokalne. Interpretacja tekstu utworu ukazuje, że pod brutalnością muzyki kryje się głęboka, choć ponura, narracja o utracie, zepsuciu i nieuchronnym upadku.