Interpretacja Too Young To Die, Too Drunk To Live - Alcatrazz

Too Young To Die, Too Drunk To Live autorstwa Alcatrazz to utwór otwierający debiutancki album zespołu, No Parole from Rock 'n' Roll, wydany w 1983 roku. Jest to jeden z wyróżniających się, "zabawnych" (ang. "amusing") utworów z płyty, charakteryzujący się "palącym riffem Malmsteena". Tekst piosenki, napisany wspólnie przez wokalistę Grahama Bonneta i gitarzystę Yngwiego Malmsteena, przedstawia mroczny, ale jednocześnie refleksyjny obraz młodzieńczego zagubienia i eskapizmu, prowadzącego do cyklu autodestrukcji.

Pierwsze wersy, "Chemical kids lost in the street, looking for some kind of saviour / Perverted minds lead them like sheep into the slaughter they have to face", malują obraz młodych ludzi, być może uzależnionych od narkotyków ("chemical kids"), którzy są bezbronni i łatwo manipulowani przez "zdeprawowane umysły". Te "zdeprawowane umysły" wiodą ich "jak owce na rzeź", co sugeruje ścieżkę prowadzącą do nieuchronnej destrukcji lub wyzysku. To mocne otwarcie od razu ustanawia ton utworu, jako krytycznego spojrzenia na współczesną młodzież i otaczające ją zagrożenia.

Refren "Too young to die, too drunk to live / As they follow in the path of believers before them / Too young to die, but there won't be too long to live" stanowi centralny paradoks utworu. Jest to kwintesencja postawy "młody i dziki, pijący za dużo, bawiący się za dużo... za dużo wszystkiego", jak jeden z komentatorów ujął to na SongMeanings. Bohaterowie są zbyt młodzi, by umrzeć w naturalny sposób, ale ich styl życia, pełen lekkomyślności i nadmiernego picia (metaforycznie "too drunk to live"), prowadzi ich ku przedwczesnemu końcowi. "Podążanie ścieżką wierzących przed nimi" może oznaczać naśladowanie autodestrukcyjnych wzorców poprzednich pokoleń lub po prostu ślepe podążanie za dominującą, lecz zgubną subkulturą. Ostatnia linijka refrenu wzmacnia to poczucie nieuchronności – choć są młodzi, ich czas "nie będzie zbyt długi".

Drugi akapit, "Daddie's princess fixes her hair, powders her nose from the inside / Smokes in the car, drinks her last beer, soon she'll be ready for one more day", skupia się na konkretnej postaci – "księżniczce tatusia". Jest to dziewczyna z pozorami dobrego wychowania, która jednak skrywa swoje nałogi. "Pudrowanie nosa od środka" jest potocznym określeniem na zażywanie kokainy, a "palenie w samochodzie, picie ostatniego piwa" to rytuały przygotowujące ją do kolejnego dnia życia pełnego pozorów. Ta postać doskonale ilustruje, jak młodzi ludzie z różnych środowisk mogą wpaść w sidła nałogów.

Kolejny werset: "Head for the classroom and to hell but the clock up on the wall hold the blind face of freedom" ukazuje dwoistość ich istnienia. Z jednej strony, jest to "głowa do klasy", symbol normalności i edukacji, z drugiej jednak – "do piekła", co odnosi się do wewnętrznego chaosu i autodestrukcji. Zegar na ścianie, który "trzyma ślepe oblicze wolności", sugeruje, że czas mija, ale prawdziwa wolność pozostaje poza ich zasięgiem, zasłonięta przez ich uzależnienia i nierealne wyobrażenia o życiu. Czas ucieka, a oni, mimo młodego wieku, nie są w stanie żyć w pełni, bo ich wolność jest iluzoryczna. Refren powraca z gorzkim dodatkiem: "There's time to die but she just needs more time to live", co podkreśla pragnienie życia, pomimo destrukcyjnych wyborów. Jest to wołanie o więcej czasu, być może na zmianę, na odnalezienie prawdziwego sensu, choć ten czas szybko się kurczy.

Po instrumentalnym solo, utwór zaskakuje zmianą perspektywy: "Years from now / Look how they change / They're so mature and respected / Makes them laugh / They were such fools / So unaware of the real live world". Ten fragment ukazuje ironiczną wizję przyszłości tych "chemicznych dzieci". Z biegiem lat stają się "dojrzali i szanowani", ale ta przemiana jest powierzchowna. Śmieją się ze swojej przeszłej "głupoty", nie zdając sobie sprawy z tego, że nadal są "nieświadomi prawdziwego świata". Sugeruje to, że jedynie zamienili jeden rodzaj eskapizmu na inny, dostosowując się do społecznych norm, ale niekoniecznie odnajdując prawdziwe spełnienie.

Ostatnie wersy piosenki to smutna puenta tej historii: "Honey I'm home, fix me a drink / It's been a long hard day and the boss drove me crazy / Watching the clock on the wall for the happy hour". To obraz dorosłego życia, które stało się kolejną formą ucieczki. Zamiast narkotyków i młodzieńczego buntu, pojawia się alkohol i oczekiwanie na "happy hour" – kolejny sposób na chwilowe zapomnienie o trudach codzienności. Cykl trwa, a poszukiwanie wolności i ukojenia przenosi się z młodzieńczych wybryków do nudnego i przewidywalnego dorosłego życia, które wciąż wymaga sztucznych stymulantów, by przetrwać.

Utwór jest szczególnie interesujący w kontekście osobistych doświadczeń Grahama Bonneta. W wielu wywiadach Bonnet otwarcie mówił o swoich problemach z alkoholem, które towarzyszyły mu w karierze, zwłaszcza we wczesnych latach 80.. Wspominał, jak picie wpływało na jego głos podczas sesji nagraniowych, a producenci potrafili rozpoznać, kiedy pił. W jednym z wywiadów powiedział, że "był wrakiem, absolutnym wrakiem" i że miał "zamglony, zamglony umysł" z powodu alkoholu. Chociaż nie ma bezpośrednich cytatów, w których Bonnet potwierdzałby, że "Too Young To Die, Too Drunk To Live" jest autobiograficzna, tematyka utworu silnie rezonuje z jego walką z nałogiem. W innym wywiadzie Graham Bonnet wspominał o piosence, która jest o tym, jak trudno jest przejść przez program 12 kroków, sugerując, że ma głębokie zrozumienie problemów związanych z uzależnieniem, nawet jeśli nie odnosi się to bezpośrednio do tego utworu.

Piosenka ta, z jej mocnym przekazem i charakterystycznym brzmieniem, w którym Graham Bonnet "śpiewa z pasją" (ang. "sings with passion"), stanowi jeden z klasycznych momentów debiutanckiej płyty Alcatrazz. Yngwie Malmsteen, mający wówczas zaledwie 20 lat, zaprezentował w tym utworze "palący riff", który stał się jego wizytówką. Kompozycja ta doskonale łączy energiczny heavy metal z warstwą liryczną pełną społecznego komentarza, czyniąc ją ponadczasowym odzwierciedleniem ciemnej strony młodzieńczego buntu i pułapek dorosłości.