Piosenka „Hotel Sphinx” autorstwa Imperial Triumphant to mroczna i wielowymiarowa interpretacja ukrytych mechanizmów władzy, celebryckiego kultu i cynicznej eksploatacji, osadzona w charakterystycznym dla zespołu, awangardowym brzmieniu. Utwór ten, zapowiadający nadchodzący album Goldstar, kontynuuje eksplorację dekadencji i mrocznego splendoru, którym nowojorskie trio od lat przygląda się w swojej twórczości.

Tekst rozpoczyna się od obrazu „Loved by so many / Gullible audience / Fucked so good in the morgue / Masked and robed and throbbed”, co natychmiast wprowadza w atmosferę manipulacji i dezinformacji. Sugeruje to istnienie naiwnej publiczności, która jest nieświadoma (lub ignoruje) mrocznych, wręcz nekrofilskich, aktów dokonywanych za kulisami. W kontekście tego utworu, zespół Imperial Triumphant sam enigmatycznie wyjaśnia, że „«Wyjątkowy artysta estradowy» prowadzi naiwną publiczność przez złowieszcze korytarze «Hotelu Sfinks»”. To nie tylko symboliczne miejsce mrocznych rytuałów, ale i scena, na której rozgrywa się okrutny spektakl.

Kolejne wersy, takie jak „Thine energy, rejuvenate / Preach the life / Lights, camera, action / You're on the air / Entertainer extraordinaire / Step right into the Hotel Sphinx”, ukazują tę wizję jako medialne przedstawienie. Jest to metafora wszechobecnego show-biznesu i polityki, gdzie życie jest inscenizacją, a charyzmatyczny „artysta estradowy” staje się figurą przewodnią w tym perwersyjnym świecie. Hotel Sfinks jawi się jako monumentalne, lecz złowieszcze miejsce, gdzie granice między rozrywką, inicjacją a eksploatacją zacierają się.

Wraz z pojawieniem się „Initiates, begin the journey / Circles of fire, two-faced cigar”, piosenka zagłębia się w tematykę tajnych stowarzyszeń i okultystycznych rytuałów. „Dwulicowe cygaro” symbolizuje ukrytą agendę i fałsz, które przenikają te elitarne kręgi. To nawiązanie do „konspiracji milczenia”, która panuje w „Illuminated Valley of the Kings” (oświeconej Dolinie Królów), gdzie „polityczna celebrytka celebruje śmierć”. Ta „oświecona” dolina, przywodząca na myśl starożytny Egipt, staje się tu areną współczesnej, ukrytej władzy, gdzie elity polityczne i celebryckie czerpią zyski ze śmierci i zniszczenia, a ich poczynania są okryte zmową milczenia.

Najbardziej wstrząsające fragmenty tekstu, „Stillness of youth / Decades gone past / Rape is the order / Of things elite” oraz „While rite of passage / Hail Satan my child / Don't worry, he will fix it”, odsłaniają sedno mroku. Mówią one wprost o wyzysku niewinności młodości przez elity, o seksualnym wykorzystywaniu jako „porządku rzeczy elitarnych” oraz o obrzydliwych „rytuałach przejścia zbyt mrocznych, by o nich mówić”, które obiecują fałszywe zbawienie. Ostatnie linijki, z satanistycznym pozdrowieniem i obietnicą naprawy, stanowią makabryczny finał, sugerując pakt z siłami zła jako cyniczne rozwiązanie problemów w świecie, gdzie „show nigdy się nie kończy”.

Warto zauważyć, że Imperial Triumphant często czerpie inspirację z filmów Stanleya Kubricka, a w „Hotel Sphinx” wykorzystuje motyw z „Sarabandy” d-moll Händla, znanego z filmu Kubricka Barry Lyndon, odtwarzany na syntezatorze w stylu pracy Wendy Carlos nad Mechaniczną pomarańczą. Gitarzysta i wokalista Zachary Ezrin z uśmiechem mówi: „Nie próbujemy zrzynać z Händla, próbujemy zrzynać ze Stanleya Kubricka!”. Maski zespołu, nawiązujące do uczestników quasi-masońskiej inicjacji z filmu Oczy szeroko zamknięte, dodatkowo podkreślają ten wpływ, budując aurę tajemnicy i elitarności. Nowy Jork, miasto pełne sprzeczności — majestatu i chaosu, przepychu i ubóstwa — jest stałym źródłem inspiracji dla zespołu, stając się „paliwem” dla ich twórczości. Imperial Triumphant eksploruje „podbrzusze” miasta, ukazując jego luksus i dekadencję jako tło dla ukrytych pod spodem deprawacji. Zespół, grający awangardowy black metal z elementami jazzu i muzyki klasycznej, świadomie dąży do niepokojenia słuchaczy, zachęcając ich do własnych interpretacji, zamiast narzucać jednoznaczne przesłania. „Hotel Sphinx” idealnie wpisuje się w tę filozofię, będąc złożonym i niepokojącym komentarzem na temat społeczeństwa i władzy.