Interpretacja Dirty Like The City - Alcatrazz

Utwór "Dirty Like The City" zespołu Alcatrazz, wydany w 2020 roku, pochodzi z albumu Born Innocent. Jest to czwarty studyjny album zespołu i zarazem pierwszy od 1986 roku, co oznacza najdłuższą przerwę w ich dyskografii. Piosenka była jednym z trzech singli promujących to wydawnictwo, obok "Polar Bear" i "London 1666". Co ciekawe, do powstania utworu "Dirty Like The City" przyczynił się były gitarzysta Alcatrazz, Steve Vai, który współtworzył go muzycznie, choć sam nie zagrał na nim na gitarze – tę rolę przejął Joe Stump.

Graham Bonnet, wokalista zespołu, w wywiadzie z 2020 roku wyjaśnił, że tytuł piosenki oraz jej inspiracja pochodzą od demo Steve'a Vaia. Vai często zapisywał cokolwiek jako tytuł, by pamiętać utwór, a "Dirty Like The City" od razu spodobało się Bonnetowi na refren. Pierwotnie, jak sam przyznał, nie miał pomysłu, o czym pisać tekst, ale ostatecznie historia sprowadziła się do dziewczyny, która była "brudna jak miasto", mimo że poznał ją jako osobę wyrafinowaną, cichą i miłą. Dopiero "za zamkniętymi drzwiami stała się brudna. I ja też", co jest dość osobistym wyznaniem, o którym Bonnet mówi, że "ona będzie wiedziała, o kogo chodzi, jeśli to zobaczy". To dodaje tekstowi piosenki autobiograficznego i intymnego wymiaru, wskazując na prawdziwe doświadczenia, które ukształtowały liryczną narrację.

Tekst piosenki przedstawia portret kobiety, która jest ucieleśnieniem miejskiej dwoistości – pozornej elegancji i ukrytego zepsucia. Początkowe wersy malują obraz "doskonale uformowanej sylwetki", "głosu płynącego jak sonet" i "szlachetnego, dumnego i silnego profilu". Bohater widzi w niej "debiutantkę", symbol niewinności i wysokiego statusu społecznego, wyobrażając sobie spotkanie w "majestatycznym domu". Jednakże, to wyobrażenie szybko zostaje zburzone, gdy "pozory i grzeczność zniknęły". To moment, w którym poznaje jej prawdziwą naturę.

Refren "Dirty / Dirty like the city / She was dirty / Dirty like the city" jest centralnym punktem utworu. Metafora "brudna jak miasto" doskonale oddaje jej charakter – to nie jest fizyczne zabrudzenie, lecz moralne skomplikowanie, doświadczenie, cynizm, a może nawet skłonność do manipulacji, tak jak miasto potrafi być miejscem zarówno splendoru, jak i mrocznych zakamarków, intryg i utraty niewinności. Jest ona "klasycznym aktem / z tysiącem wywołań na bis", co sugeruje jej doświadczenie w uwodzeniu i kontrolowaniu mężczyzn. Wers "Każdy mężczyzna, którego spotkała, był osłabiony / Gdy chwytała ich za jaja" to mocny, bezpośredni obraz jej dominacji i siły, jaką posiada nad płcią przeciwną. Nie jest to subtelna intrygantka, lecz kobieta, która bez ogródek wykorzystuje swoją atrakcyjność i charyzmę do zdobywania tego, czego chce.

Bohater piosenki zdaje sobie sprawę, że znalazł się w sytuacji "konkurencji", otoczony innymi "zalotnikami". Czuł potrzebę "działania" "zanim zacznie się bójka". To podkreśla atmosferę rywalizacji i niebezpieczeństwa, jaką wytwarza wokół siebie kobieta. Jej obecność wzbudza w mężczyznach zarówno pożądanie, jak i agresję. Mimo jego zamiarów, "ktoś rozpoczął bójkę", co może symbolizować zarówno fizyczne starcie, jak i chaos emocjonalny, który ta kobieta wywołuje. Powtarzające się frazy "She is dirty / Just like the city" na koniec utworu utrwalają jej wizerunek jako symbolu miejskiego grzechu i nieokiełznanej natury.

Born Innocent, album, na którym znalazła się ta piosenka, został wyprodukowany przez Gilesa Lavery'ego i Jimmy'ego Waldo. Mimo pewnych zmian w składzie zespołu po wydaniu Born Innocent – Graham Bonnet rozstał się z resztą muzyków, którzy kontynuowali działalność jako Alcatrazz z Doogiem White'em na wokalu, a Bonnet zapowiedział, że sam również będzie nagrywał pod nazwą Alcatrazz – utwór pozostaje ważnym elementem ich dyskografii. Album był "hołdem dla oryginalnego Alcatrazz, ale jednocześnie czymś, co miało nowoczesne brzmienie", jak stwierdził Bonnet. Recenzenci zwracali uwagę na "ogień i celność" albumu oraz na "świetne partie gitarowe" Joego Stumpa w "Dirty Like The City". Piosenka jest opisana jako "rokowa hymna o rozpustności" i "rocker z lat 80. pachnący Rainbow", który ma "wolniejsze tempo w zwrotkach, zarówno groove'owe, jak i ziemiste, ale przyspiesza, gdy pojawia się wyraźny i mocny refren". To połączenie sprawia, że jest to dynamiczny i zapadający w pamięć utwór, który doskonale oddaje dualizm przedstawionej w tekście kobiety.