Interpretacja Salute The Colours - Alcatrazz

Utwór „Salute The Colours” z albumu Born Innocent zespołu Alcatrazz, wydanego w 2020 roku, to przemyślana i pełna goryczy refleksja nad kondycją społeczeństwa i polityki, utrzymana w charakterystycznym dla zespołu stylu hard rocka i heavy metalu lat 80., ale z nowoczesnym brzmieniem. Album, będący pierwszym studyjnym wydawnictwem grupy od 1986 roku, został pozytywnie przyjęty, a recenzenci chwalili energiczny występ 72-letniego wówczas Grahama Bonneta. Sama piosenka jest ostrym komentarzem do nierówności społecznych, hipokryzji władzy i narastającego niezadowolenia, które może prowadzić do rewolucji. Graham Bonnet, znany z tworzenia tekstów i melodii, często czerpie inspirację z rzeczywistych historii i unika fantastycznych motywów.

Tekst piosenki rozpoczyna się od portretu postaci „przeznaczonej, by zostać królem”, ubranej w mundur i lśniące medale. Widzimy koronę jego matki samotnie leżącą na krześle, co sugeruje dziedziczoną władzę i brak szacunku dla tradycji, a on sam „mówi o życiu polityków”. To wprowadza motyw dziedziczonego przywileju i krytykę elit, które zdobywają „pieniądze za nic, przypadek urodzenia” – co utwór nazywa „starożytnym przekleństwem”. Ta fraza od razu wyznacza ton, wskazując na system, w którym wartość jednostki i jej dobrobyt nie wynikają z zasług, lecz z pochodzenia.

Refren „Flags wave salute the clouds / Stand up as they enter the room / Flags wave salute the colors / Revolution’s coming soon” to potężny obraz. Wyrażenie „salute the colours” (oddawać cześć barwom) jest terminem wojskowym, oznaczającym honorowanie flagi lub sztandaru. W tym kontekście staje się ironicznym symbolem wymuszonego szacunku dla skorumpowanej władzy. Scena wstawania, gdy wchodzą do pokoju, podkreśla rytualne, puste gesty uznania dla tych, którzy mają władzę, niezależnie od ich zasług. Przerażające ostrzeżenie, że „rewolucja nadchodzi wkrótce”, przewija się przez całą pieśń, ewoluując w kolejnych zwrotkach.

Druga zwrotka przedstawia kontrastową postać: „człowieka, który nie może pozwolić sobie na prowadzenie domu”, emerytowanego żołnierza, który „służył tej ziemi”. Jego „niegdyś dumne oczy były ciemne i wypełnione strachem”, a on sam „czuł się zawstydzony i po prostu odszedł”. Ten weteran, który poświęcił się dla kraju, zostaje sprowadzony do poziomu „niczego nie wartego, wypadku urodzenia”, jego zasługi są ignorowane, a on sam czuje się bezwartościowy. To jaskrawy obraz dysproporcji między tymi, którzy czerpią korzyści z systemu, a tymi, którzy cierpią pomimo swojej lojalności i poświęcenia.

W dalszej części utworu ostrzeżenie o „rewolucji” staje się bardziej bezpośrednie: „Barbarians at the gates” – Barbarzyńcy u bram. To symbolizuje zbliżające się powstanie uciskanych mas, które dłużej nie będą tolerować hipokryzji. Kolejna linia „For those who died for you” (Dla tych, którzy za ciebie zginęli) dodaje gorzkiej ironii, wskazując na to, że elity zapomniały o ofiarach, które umożliwiły im utrzymanie władzy.

Most piosenki, z bezpośrednim nawiązaniem do Marii Antoniny, jest centralnym punktem ostrzeżenia: „Just like Marie Antoinette / One day soon you may lose your head” (Tak jak Maria Antonina / Pewnego dnia wkrótce możesz stracić głowę). To historyczne nawiązanie, symbolizujące gwałtowne obalenie zepsutej arystokracji przez wzburzony lud, jest jasnym sygnałem nadchodzącej kary. „Barbarians at the gates / Will not save you from disgrace / Someday soon they will rise / And you will face your lies” (Barbarzyńcy u bram / Nie ocalą cię od hańby / Pewnego dnia wkrótce powstaną / I zmierzysz się ze swoimi kłamstwami) to nieuchronna zapowiedź rozliczenia.

Zakończenie „And if you stand for nothing / You’ll fall for anything / Living in Orwell’s world” (A jeśli stoisz za niczym / Upadniesz dla byle czego / Żyjąc w świecie Orwella) to ostateczne, filozoficzne podsumowanie. Jest to potępienie braku zasad i przekonań, prowadzącego do bezwolności i łatwowierności. Odniesienie do „świata Orwella” przywołuje wizję dystopijnego społeczeństwa, w którym prawda jest manipulowana, a indywidualna wolność tłumiona, co podkreśla pesymistyczną wizję przyszłości, jeśli obecne problemy nie zostaną rozwiązane. Utwór jest więc nie tylko krytyką, ale i ostrzeżeniem przed konsekwencjami obojętności i niesprawiedliwości.