Interpretacja Paper Flags - Alcatrazz

Piosenka „Paper Flags” autorstwa Alcatrazz to ostra krytyka brytyjskiej monarchii i nierówności społecznych, nacechowana sarkazmem i wezwaniem do przebudzenia. Utwór pochodzi z albumu Born Innocent, wydanego 31 lipca 2020 roku. Warto zaznaczyć, że gitarzysta Jeff Waters z Annihilator gościnnie zagrał w tym utworze.

Tekst piosenki rozpoczyna się od sceny w East Endzie Londynu, gdzie powiewają Union Jacki, przygotowane na kolejne „królewskie wydarzenie”. Już pierwsze linijki jasno sygnalizują cyniczne podejście do celebrowania monarchii. „Great working class” (wielka klasa pracująca), urodzona w „sercu miasta”, gdzie „first heard the bow bells” (po raz pierwszy usłyszeli dzwony Bow – tradycyjny symbol autentycznego londyńczyka), opłaca swoimi podatkami tę „głupią paradę”, ten „cyrk, karnawał”. Podkreśla to kontrast między ciężko pracującymi obywatelami a wystawnymi, kosztownymi uroczystościami królewskimi [tekst piosenki].

Refren – „Look at the paper flags waving / To celebrate what? / The royal wave gives the finger / To the poor and the lost” – jest mocnym, niemal buntowniczym oświadczeniem. „Papierowe flagi” symbolizują tu powierzchowność i ulotność entuzjazmu, który jest podsycany przez media i tradycję, a nie wynika z rzeczywistego poparcia. „Królewskie machanie” zostaje brutalnie zinterpretowane jako gest pogardy wobec „biednych i zagubionych”, tych, którzy nie czerpią żadnych korzyści z istnienia monarchii [tekst piosenki].

Kolejne zwrotki kontynuują ten demaskatorski ton. Pytanie „Why don't they bring out the ballots / When the queen takes a crap” (Dlaczego nie wyciągną urn wyborczych, kiedy królowa się załatwia) to skrajnie wulgarny, lecz prowokacyjny sposób na zwrócenie uwagi na absurd dziedzicznej władzy w obliczu demokratycznych wartości. Porównanie narodzin kolejnego członka rodziny królewskiej do „stupid parade” i „royal brat” (królewski bachor) jest bezkompromisową krytyką nadmiernego kultu jednostki i bezsensowności celebrowania, gdy istnieją pilniejsze problemy społeczne. Pojawia się także sugestia „Time for a small revolution” (Czas na małą rewolucję) oraz wezwanie do „Vacate the Buckingham zoo” (Opróżnijcie zoo w Buckingham), aby członkowie rodziny królewskiej „run free in this big scary world / And get to eat some cake too” (biegali wolni po tym wielkim, strasznym świecie i też dostali trochę ciasta) [tekst piosenki]. Ostatnie zdanie jest tutaj szczególnie ironiczne, sugerując, że królewscy potrzebują kontaktu z rzeczywistością, jednocześnie nawiązując do słynnego (choć prawdopodobnie apokryficznego) cytatu Marii Antoniny.

Piosenka osiąga swoje przesłanie w linijkach: „The crown will soon lose its luster / When realized diamonds are nothing but rocks” (Korona wkrótce straci swój blask / Kiedy okaże się, że diamenty to nic innego jak kamienie) [tekst piosenki]. Jest to metaforyczne stwierdzenie, że urok monarchii przeminie, gdy ludzie zdadzą sobie sprawę z jej braku prawdziwej wartości i rozróżnią blichtr od substancji. Ostatnie powtórzenie refrenu z dodanym pytaniem „Are you getting the plot?” (Czy rozumiesz, o co chodzi?) to bezpośredni apel do słuchacza, aby samodzielnie zinterpretował przesłanie i dostrzegł ukryty sens krytyki [tekst piosenki].

Zespół Alcatrazz, znany z dynamicznego hard rocka i heavy metalu, przeszedł wiele zmian składu, a ich album Born Innocent z 2020 roku był pierwszym albumem studyjnym od 1986 roku. Wokalistą w tym czasie był Graham Bonnet, jednak po wydaniu Born Innocent, w zespole nastąpił rozłam, co doprowadziło do istnienia dwóch niezależnych składów Alcatrazz – jednego z Bonnetem, a drugiego z klawiszowcem Jimmym Waldo i basistą Garym Shea, którzy zaprosili do współpracy wokalistę Doogie White'a (znanego z Rainbow i Michaela Schenkera). Warto zaznaczyć, że Jimmy Waldo w wywiadzie z 2021 roku, dotyczącym kolejnego albumu V, wspominał, że utwory na Born Innocent nie były pisane z myślą o byłych członkach zespołu czy negatywnych wydarzeniach, a Doogie White po prostu „pisze o tematach, które zna”. Nie zmienia to faktu, że przesłanie „Paper Flags” jest uniwersalne i ponadczasowe, odnosząc się do władzy, klasy społecznej i rzeczywistego kosztu fasady.