Interpretacja Ale człowiek song - Akurat

Utwór „Ale człowiek song” zespołu Akurat, pochodzący z wydanego w czerwcu 2010 roku albumu „Człowiek”, to głęboka i wielowymiarowa próba uchwycenia istoty ludzkiej egzystencji. Jak wyjaśnił wokalista i gitarzysta Piotr Wróbel, tytuł albumu, a co za tym idzie również piosenki, skupia się na człowieku, jego namiętnościach, zaletach i wadach. Początkowo roboczym tytułem było po prostu „Człowiek”, lecz polskie przepisy wymagały drobnej modyfikacji, by uniknąć kolizji z już istniejącymi utworami. Ostateczne „Ale człowiek song” doskonale oddaje intencję twórców – obserwację człowieka w całej jego złożoności, z nieodłącznym „ale”, wprowadzającym element paradoksu, zaskoczenia i ciągłej refleksji.

Piosenka maluje portret ludzkości pełen kontrastów, zderzając ze sobą wzniosłe cechy z destrukcyjnymi skłonnościami. Pierwsze strofy ukazują człowieka jako naczelnego wodza, który wyczynia wojny i miksuje głód. To obraz władzy, dominacji i zdolności do siania zniszczenia oraz cierpienia. Zaraz potem pojawia się jednak alchemik ról, połykacz czasu i żongler słów, co sugeruje niesamowitą zdolność adaptacji, manipulacji tożsamością, zarządzania (lub marnowania) czasem oraz biegłość w retoryce, która może służyć zarówno prawdzie, jak i oszustwu. Powtarzające się „ale ale” pełni rolę swoistego westchnienia, pauzy, która podkreśla tę dychotomię – mimo wszystko, człowiek pozostaje sobą, wciąż wplecionym w te sprzeczności.

Kolejne metafory kontynuują ten temat. Człowiek jako drapieżny ptak symbolizuje jego instynkty, agresję i bezwzględność. Jednocześnie jest świadkiem zderzenia prawdy z kometą kłamstw, co może odnosić się do nieustannej walki o obiektywną rzeczywistość w świecie pełnym dezinformacji i złudzeń. Z kolei weteran szans to istota doświadczona, która przeżyła wiele, być może wykorzystując i tracąc liczne okazje. Wzmianka o Wenus i Marsie odsyła do archetypów miłości i wojny, piękna i siły, podkreślając fundamentalne dualizmy w ludzkiej naturze. Opis baśniowego stanu może sugerować idealizację rzeczywistości lub ucieczkę w fantazję.

W refrenie, jeśli można tak nazwać powtarzające się zwroty, obraz człowieka staje się jeszcze bardziej epicki. Don Kichot prawd to postać heroiczna, lecz być może również naiwna, tocząca walkę o idee, często wbrew rozsądkowi. Życie jawi się jako najdłuższy serial, niekończąca się opowieść pełna zwrotów akcji, gdzie każda chwila jest zaledwie powietrza haustem – ulotna i krucha. Człowiek jest również żaglowcem spraw, jednostką, która aktywnie wpływa na bieg wydarzeń, płynie przez ocean życia, pozostawiając za sobą zdanie złożone w depozyt lat, czyli swoją historię i dziedzictwo dla przyszłych pokoleń.

Finałowe strofy utworu „Ale człowiek song” przynoszą kolejne, równie mocne skojarzenia. Człowiek jako radości bard celebruje piękno i przyjemności życia, będąc zarazem lodową górą – zaledwie ułamek jego prawdziwej natury jest widoczny na powierzchni, reszta pozostaje ukryta, tajemnicza i potencjalnie niebezpieczna. Obraz talii kart wprowadza element losowości i przeznaczenia, sugerując, że wiele w życiu człowieka zależy od przypadku. Ostatnie wersy definiują człowieka jako pewności mit, wskazując na iluzoryczność wszelkich absolutnych prawd i przekonań. Jego istnienie jest jak niemy film, opowieść, która rozgrywa się bez słów, a sercem tej opowieści jest miłości bit – podstawowy rytm, siła napędowa i esencja ludzkiej kondycji.

Zespół Akurat, znany z mieszania gatunków takich jak reggae, rock i ska, tworzy energetyczną, ale jednocześnie refleksyjną muzykę. „Ale człowiek song” stanowi kwintesencję ich twórczości – utwór, który z jednej strony bawi dźwiękiem, a z drugiej zmusza do głębszej refleksji nad naturą ludzkości, celebrując jej złożoność i niejednoznaczność. To uniwersalna opowieść o każdym z nas, zawarta w poetyckich metaforach i pulsującym rytmie.