Utwór „You should have known” autorstwa Yelawolfa, pochodzący z jego EPki Hotel wydanej w 2016 roku, to surowy i bezkompromisowy manifest tożsamości artysty oraz brutalnie szczere ostrzeżenie skierowane do jego potencjalnej kochanki. Piosenka jest esencją charakterystycznego dla Yelawolfa, znanego również jako Catfish Billy, stylu – mieszanki hip-hopu z elementami country i rocka, przesyconej głębokim zakorzenieniem w kulturze Południa Stanów Zjednoczonych. Już od pierwszych wersów artysta buduje obraz „ramblin' mana”, włóczęgi z Alabamy, który jest „załadowaną bronią” – gotową na wszystko i niebezpieczną. Tatuowany, z butelką whiskey i kieszenią pełną pieniędzy, przedstawia się jako źródło chwilowej rozrywki, ale z jasnym komunikatem: „Give you something to remember, then baby I'm on my way” (Dam ci coś do zapamiętania, a potem, kochanie, ruszam w drogę).

Refren „Baby you should have known / Bitch, you should have known” jest kluczowy dla zrozumienia utworu. To powtarzające się, niemal mantryczne zapewnienie nie jest prośbą o wybaczenie, lecz raczej preemptorywną obroną i podkreśleniem jego niezmiennego charakteru. Artysta z góry zwalnia się z odpowiedzialności za złamane serce, jasno deklarując, że jego natura jest z natury „ramblin' man” i „son of a bitch from the start”. W wywiadach Yelawolf wielokrotnie podkreślał swoją autentyczność i to, jak jego muzyka odzwierciedla jego pochodzenie i doświadczenia. Jak sam mówił, „reprezentuje tych Amerykanów, których nazywa rdzeniem: slumsami”, opowiadając o codziennej, wiejskiej biedzie z precyzją mistrza opowiadania. Jest to więc także rodzaj oświadczenia kulturowego, potwierdzenie, że jest produktem swojego środowiska i nie zamierza się zmieniać.

Druga zwrotka zanurza nas głębiej w świat chwilowych przyjemności i powierzchownych relacji. Yelawolf określa siebie jako „misfit darling”, odmieńca, który nie ma zamiaru „gas you up” (puszczać dymu w oczy). Scena zaproszenia do podróży w czarnym Silverado, wspólnego palenia i picia Jacka Daniel’sa, a następnie szybkiego aktu seksualnego, jest brutalnie dosłowna. To opis ulotnej eskapady, w której fizyczność przeważa nad emocjonalnym zaangażowaniem. Artysta, w swojej bezpretensjonalnej szczerości, dostrzega także powierzchowność drugiej strony, zarzucając jej obsesję na punkcie Instagrama, „instant fame and sex is passion” (błyskawicznej sławy i seksu jako pasji). Odpowiada na to krótkim „Me too”, co jest zarówno cynicznym przytaknięciem, jak i subtelnym sygnałem, że on również gra w tę samą grę, choć może z większą świadomością jej konsekwencji. Moment, w którym zdejmuje okulary przeciwsłoneczne, by „get a peak at you” (zerknąć na nią), a następnie zapomina jej imienia, to szczytowa scena przedstawiająca ulotność i brak znaczenia tej interakcji dla niego.

Ciekawostką jest, że utwór, podobnie jak inne na EPce Hotel, prawdopodobnie jest inspirowany „niewdzięczną kobietą”, a jeden z recenzentów sugeruje, że inspiracją mogła być była narzeczona Yelawolfa, Febe Dobson. To dodaje osobistego wymiaru do pozornie cynicznych i odległych liryków, sugerując, że piosenka może być również formą katharsis lub rozliczenia się z przeszłością. Na koniec, po konsumpcji alkoholu, narkotyków i seksu, bohater utworu, z „krzywym uśmiechem jak superkobieta w blasku światła”, obwieszcza swoje odejście. „I got a 6 am flight, baby bye bye, I got to hit the road” (Mam lot o 6 rano, kochanie, pa pa, muszę ruszać w drogę). To ostateczne potwierdzenie jego natury „ramblin' mana” i symboliczna obietnica, że nie można od niego oczekiwać niczego więcej niż tego, co oferuje od samego początku – intensywnego, ale krótkotrwałego doświadczenia, po którym zostanie jedynie złamane serce. Piosenka jest więc nie tylko ostrzeżeniem dla kobiety, ale i potwierdzeniem własnej, niezmiennej natury Yelawolfa, która jest autentyczna, niepokorna i głęboko zakorzeniona w jego południowym dziedzictwie.