Interpretacja Tutti Frutti - Elvis Presley

Utwór "Tutti Frutti" w wykonaniu Elvisa Presleya to prawdziwa ikona wczesnego rock and rolla, pulsująca pierwotną energią i radością, która pomogła zdefiniować nowy gatunek muzyki. Chociaż często kojarzony z Królem, jego korzenie leżą głęboko w twórczości legendy rhythm and bluesa, Little Richarda, i to właśnie to wzajemne oddziaływanie między oryginałem a adaptacją nadaje piosence dodatkowej głębi.

Rozpoczynające piosenkę okrzyki "A-wop-bop-a-loom-a-blop-bam-boom!" to więcej niż tylko przypadkowe dźwięki; to werbalna onomatopeja, naśladowanie dynamicznego rytmu perkusji, które stało się znakiem rozpoznawczym Little Richarda. Było to nawet jego codzienne powitanie. W interpretacji Presleya ten frenetyczny, nonsensowny refren staje się esencją czystej, nieskrępowanej ekscytacji, zapowiedzią szalonej zabawy, która stanowiła sedno rock and rolla lat 50.. Elvis przyjął i dostosował to kultowe intro, nadając mu swoje własne, charakterystyczne brzmienie, z "bam-boom" zamiast oryginalnego "bom-bom".

Dalsze powtarzające się frazy, takie jak "Tutti Frutti, aw rooty", choć wydają się proste, skrywają w sobie fascynującą historię. Pierwotnie, w surowej wersji Little Richarda, tekst był znacznie bardziej prowokacyjny i otwarcie seksualny, odwołujący się do "good booty" i sugestywnych opisów seksu analnego. Aby piosenka mogła być emitowana w radiu w konserwatywnych latach 50., teksty musiały zostać "oczyszczone". Dorothy LaBostrie została zatrudniona do przepisania liryków, zamieniając "good booty" na niewinną frazę "aw rooty", która w ówczesnym slangu oznaczała po prostu "w porządku" lub "jak najbardziej". W ten sposób piosenka, która pierwotnie była prowokacyjną odą do cielesnych przyjemności, stała się sympatyczną celebracją młodzieńczej radości.

Wersy o dziewczętach, Sue i Daisy, są archetypiczne dla piosenek miłosnych tamtej epoki, przedstawiając obiekt młodzieńczego zauroczenia. Sue "wie, co robić" ("She know just what to do") i jest tą, którą podmiot liryczny kocha najbardziej, poruszającą się w rytm życia "She rock to the East, she roll to the West". Daisy z kolei doprowadza go "prawie do szaleństwa" ("She almost drive me crazy") i "wie, jak kochać" ("She know how to love me, yes indeed"). Te postaci są uosobieniem dziewczęcego uroku, który rozpala zmysły i wprawia w stan radosnego podniecenia – temat uniwersalny, szczególnie rezonujący z młodą publicznością.

Wersja Elvisa, nagrana w 1956 roku i wydana na jego debiutanckim albumie dla RCA, "Elvis Presley", była kluczowa dla popularyzacji rock and rolla wśród szerszej, białej publiczności. Chociaż teksty Presleya były niemal identyczne z przeredagowaną wersją Little Richarda, jego wykonanie różniło się znacznie stylem. Little Richard słynął z krzyku, przeciągania sylab i wysokich okrzyków, co sprzyjało bardziej złożonym, swingowym tańcom. Elvis natomiast, ze swoim szybszym tempem i bardziej "rozmownym" wokalem, stworzył wersję, która skłaniała raczej do energicznego podskakiwania i swobodnego, młodzieńczego ruchu, pokazując swoją dynamiczną energię na scenie.

Little Richard, często nazywany "architektem rock and rolla", w swoich późniejszych wywiadach wyrażał złożone uczucia dotyczące coverowania jego piosenek przez białych artystów, takich jak Elvis i Pat Boone. Początkowo był zły, że wpłynęło to na jego sprzedaż, ale z czasem uznał, że ich wersje "otworzyły drzwi" dla czarnych artystów, umożliwiając im dotarcie do mainstreamowej publiczności, która wcześniej była niedostępna. W ten sposób, chociaż Elvis Presley swoją charyzmą i występem uczynił "Tutti Frutti" jednym z kamieni milowych swojej kariery, utwór pozostaje trwałym świadectwem innowacyjności Little Richarda i jego fundamentalnego wkładu w powstanie i ewolucję rock and rolla. Interpretacja Elvisa to echo tej pierwotnej, niepowstrzymanej siły, przetworzone przez jego unikalny styl, który na zawsze zmienił oblicze muzyki popularnej.