Utwór "Louder (feat. InkMonster)" autorstwa Yelawolfa to hymn o pewności siebie, pokonywaniu przeszkód i triumfie autentyczności w świecie hip-hopu. Centralnym punktem utworu jest powtarzający się refren "Need to hear louder", który działa jak wołanie o uznanie, manifest pragnienia, aby jego głos, jego historia i jego muzyka zostały usłyszane głośniej i wyraźniej. Nie jest to jednak prośba, a raczej stanowcze żądanie, świadectwo artysty, który wie, co ma do zaoferowania.

W pierwszej zwrotce Yelawolf, znany ze swojego południowego pochodzenia i unikalnego stylu, przedstawia się jako "Yelawolf, Yelawolf, get a handle / Get a grip, get ammo / It's the return of cammo". To nawiązanie do jego wizerunku „hicka” czy wiejskiego chłopaka z Alabamy, który powraca, uzbrojony i gotowy do walki o swoje miejsce w branży muzycznej. Przywołuje swoje korzenie, mówiąc o drodze "From the triage in Atlanta / To the sea in Alabama", co podkreśla jego autentyczność i silne związki z Południem Stanów Zjednoczonych. W tym kontekście, "candle" i "vandal" mogą symbolizować iskrę jego talentu, która została rozpalona przez kogoś, kto początkowo mógł być postrzegany jako niszczyciel, ale okazał się katalizatorem jego sukcesu.

Kluczowym momentem jest odwołanie do Eminema: "Eminem thinks this kid's sick and dismantled". Ten fragment jednoznacznie wskazuje na wsparcie, jakie Yelawolf otrzymał od legendy rapu, który podpisał go do swojej wytwórni Shady Records. Dla Yelawolfa to potwierdzenie jego szaleńczego, ale genialnego talentu, co daje mu paliwo do dalszego działania. Linią "I bust so much fire that my dick's a blowing candle / Sip so much Jack that my last name should have been Daniels" raper wzmacnia swój image niepokornego imprezowicza i artysty pełnego pasji, który wylewa z siebie ogień twórczości, czerpiąc z klasycznych, amerykańskich symboli.

Bridge, ze słowami "And I'm standing on this fucking stage / I come from the bottom of the bottle to the top here, I’m talking lemonade", jest esencją jego podróży. Yelawolf opisuje swoją drogę od najniższych punktów życia, być może od problemów z alkoholem ("bottom of the bottle"), do osiągnięcia szczytu kariery. Porównanie do "lemonade" sugeruje, że z trudnych doświadczeń ("lemons") stworzył coś słodkiego i wartościowego – swoją muzykę i sukces. Odwołanie do "Shady" ponownie podkreśla rolę Eminema w jego wyniesieniu na scenę, gdzie teraz może grać swoją muzykę "głośniej".

Druga zwrotka kontynuuje ten temat, umacniając poczucie tożsamości Yelawolfa: "My accent's no accident / My tracklist just got classics / I'm radio, I'm active". Podkreśla, że jego akcent, będący nieodłączną częścią jego południowego dziedzictwa, nie jest przypadkowy, lecz celowy, elementem jego oryginalności. Odpiera krytyków, którzy wątpili w jego sukces: "They told me that I wouldn't do shit / And that I wouldn't make it / I just smiled and grabbed my nuts, fuck 'em". Jest to bezpardonowa odpowiedź na hejterów, ukazująca jego nieugiętość i determinację. Moment, w którym mówi "I was kicked down and kicked again / 'Till I was kicking in / Every lock and hedge / Dropped my friends, try to hold me back / So I can hit the road and rock again", maluje obraz artysty, który nie tylko przetrwał trudności, ale wręcz wykorzystał je jako paliwo do przełamywania barier, nawet kosztem relacji, które go hamowały.

Werset InkMonstarr, choć krótszy, doskonale wpisuje się w ten narracyjny ton. "Shady record used to ride / Nigger that's an encore" może odnosić się do jego własnych doświadczeń z wytwórnią Shady Records, sugerując, że ich muzyka była tak dobra, że zasługiwała na bis. Zakończenie "I gonna make it with my mamma / I made it" dodaje osobistego wymiaru, wyrażając dumę z osiągniętego sukcesu i potencjalnie dedykując go rodzinie, która stanowiła dla niego motywację.

Cały utwór "Louder (feat. InkMonster)" jest więc potężnym manifestem niezależności, buntu i niepowstrzymanego dążenia do wyrażania siebie. To historia artysty, który, pomimo przeszkód i krytyki, dumnie prezentuje swoje pochodzenie i swoją unikalną wizję, żądając, by jego głos był słyszany coraz głośniej. Jest to jednocześnie hołd dla drogi, jaką przebył, od „dna butelki” do sceny, wspierany przez tak wpływową postać jak Eminem, a także zapewnienie, że jego "tracklist just got classics" – jego twórczość ma trwałą wartość i rezonuje z publicznością.