Tekst piosenki "Little Molly" Tommy'ego Casha, wyprodukowany przez felicita i A.G. Cooka, a wydany przez wytwórnię PC Music, to utwór, który na pierwszy rzut oka zdaje się celebrować hedonistyczny styl życia pełen używek, imprez i powierzchownych relacji. Powtarzający się refren "Little Molly / Pop a perc / Now she twerk / While I work" stanowi jaskrawe zestawienie dwóch światów: beztroskiej, napędzanej narkotykami zabawy ("Molly" często odnosi się do MDMA, a "perc" do Percocetu) i nieustannej pracy, która wydaje się być siłą napędową samego artysty. To powtórzenie nie tylko zapada w pamięć, ale też podkreśla cykliczność i monotonię tego stylu życia, w którym przyjemność i wysiłek idą w parze, ale w osobnych sferach.

Postać "Little Molly" może być interpretowana na wiele sposobów: jako symboliczny uosobienie samej substancji psychoaktywnej, jako konkretna dziewczyna, lub szerzej, jako reprezentacja pokolenia, które ucieka w narkotyki i beztroskie tańce. Cash nie ocenia bezpośrednio, lecz przedstawia obraz rzeczywistości, w której granice między pracą a zabawą, sukcesem a autodestrukcją, zacierają się. Wszechobecność Molly, powtarzana w post-refrenie, buduje wrażenie wszechogarniającej obecności narkotyku w tym świecie.

Wersy takie jak "Bitches got too much sand / When I fly and I land / English don't understand / I got the hottest brand / I don't shake no hands / I make my own trends" budują obraz Tommy'ego Casha jako samozwańczego "ProRapSuperstara", postaci oderwanej od konwencji, tworzącej własne zasady i niezrozumianej przez otoczenie. Jego deklaracja "I did it years ago / For me it's all dead / I'm so high that I look dead / All my life's so hazy" sugeruje poczucie znużenia i pustki, wynikające z przekraczania kolejnych granic, co jest charakterystyczne dla jego post-sowieckiej perspektywy artystycznej. Ten kontrast między zewnętrznym sukcesem a wewnętrzną pustką jest kluczowy dla zrozumienia jego twórczości, która często porusza tematy generacji urodzonej w okresie transformacji po upadku ZSRR. Wzmianka o "przyjacielu lekarzu z lekami" dodatkowo normalizuje i bagatelizuje zażywanie substancji, ukazując je jako integralną część jego "niesamowitego" życia. Przejście od "Pop 12 of Molly / Now pop 12 a day" ukazuje eskalację uzależnienia i zatracenie w spirali używek.

Druga zwrotka porusza kwestię konsekwencji takiego stylu życia: "Spend my money / Now I'm broke / Money funny / You're a joke". Mimo deklarowanego sukcesu i wyznaczania trendów, pojawia się problem finansowy, a pieniądze, które miały symbolizować wolność, stają się źródłem ironii. Obraz "Drugs in the sock / Bitch in the love / Can I get some suck" to surowy portret transakcyjnych i powierzchownych relacji, gdzie intymność jest zredukowana do fizycznej przyjemności i użycia. Linijki "Gonna feel, yeah I'm the goat / New York's gotta both / For birthday got a rope" są bardziej enigmatyczne, ale "GOAT" (Greatest Of All Time) sugeruje utrzymujące się poczucie własnej wartości i dążenie do bycia najlepszym, nawet w obliczu wewnętrznego chaosu. "For birthday got a rope" może być mrocznym żartem, podkreślającym ekstremalność jego świata lub jako przewrotna metafora luksusu.

Teledysk do "Little Molly" dodatkowo wzbogaca interpretację. Zrealizowany z inspiracji Chrisem Cunninghamem, znanym z pracy dla Aphex Twin, klip przedstawia surrealistyczny świat, w którym każda postać jest samym Tommym Cashem. Ten koncept opiera się na idei, że "każde dziecko jest artystą, problem polega na tym, by pozostać artystą, kiedy dorośniesz" oraz "niedoskonałość jest perfekcyjna i powinniśmy ją zaakceptować". To sugeruje, że pozornie prosty tekst piosenki, przesycony narkotykami i tańcem, może być formą komentarza do kondycji współczesnego społeczeństwa, jego dążenia do ucieczki i artystycznego wyrażania się w skomplikowanym świecie. Tommy Cash jest znany z kontrowersyjnych i prowokacyjnych teledysków, które "posuwają granice" i stanowią unikalną, gatunkowo rozszerzającą wizję. Jego twórczość, charakteryzująca się absurdalnym humorem i "deprawującym poczuciem humoru", ma na celu wywoływanie dyskomfortu i kwestionowanie tabu. W tym kontekście "Little Molly" staje się nie tylko hymnem imprezowym, ale także sarkastycznym spojrzeniem na społeczeństwo, w którym sam Cash funkcjonuje, krytykując je poprzez przerysowanie i groteskę. Jego sztuka to forma performance'u, gdzie granice są zacierane, a odbiorca jest zmuszony do refleksji nad tym, co właśnie zobaczył i usłyszał.