Interpretacja Oh Ma - Rocco Hunt & Noemi

"Oh Ma" Rocco Hunta i Noemi to utwór przesiąknięty nostalgią, miłością i głębokim szacunkiem do korzeni, a przede wszystkim do postaci matki. Piosenka, wydana 20 czerwca 2025 roku jako singiel promujący cyfrową reedycję szóstego albumu Rocco Hunta "Ragazzo di giù", stanowi pierwszą współpracę tych dwóch włoskich artystów. Została napisana przez Rocco Hunta (Rocco Pagliarulo) wspólnie z Federicą Abbate i Jacopo Ettorre, a za produkcję odpowiadał zespół ITACA (Merk & Kremont).

Tekst piosenki jest hołdem dla matki i, w szerszym sensie, dla miłości rodzinnej, osadzonej w letnich, śródziemnomorskich klimatach. Narrator, młody mężczyzna, wraca wspomnieniami do dzieciństwa, do czasów, gdy uciekł z domu, spędzając czas wśród "dzieci ulicy" ("Sono scappato via di casa / In mezzo ai figli della strada"). Mimo tej ucieczki, podkreśla, że nigdy nie zapomniał o matce ("Non ti ho mai dimenticata"). Widzi ją wciąż wychyloną z okna lub z balkonu ("Ti rivedo lì affacciata"), wołającą go przez cały czas ("Che mi chiami tutte le ore"). To obraz matki "kwoki" z południowych Włoch, która dzwoni co godzinę, wysyła pocałunki z tarasu i wszystko wybacza.

W utworze pojawia się urocze nawiązanie do Pino Daniele i jego piosenki "Lo scarrafone", gdzie narrator nazywa siebie "Pino, lo scarrafone" – „karaluchem”. To przydomek, który podkreśla jego swobodny, być może nieco niesforny charakter, ale jednocześnie wskazuje na niezmienną miłość matki, dla której zawsze pozostanie "jej skarabeuszem" czy "jej karaluchem". Pocałunek z tarasu, porównany do przechodzącej procesji ("Mi dà un bacio dalla terrazza, come se passa la processione"), przywołuje na myśl sceny z południowych Włoch, gdzie życie toczy się na ulicach, a gesty miłości są publiczne i pełne symboliki.

Ważnym motywem jest latający biały obrus ("Vola una tovaglia bianca"), symbolizujący domowe ciepło, czystość, ale też ulotność chwil i swego rodzaju błogosławieństwo. Matka jest przedstawiona jako "jedyna i święta, która może mu wybaczyć" ("E tu sei là sola e santa ca' ma' può perdunà"). To podkreśla jej moralny autorytet i bezwarunkową miłość. Refren to wzruszające zaproszenie: "Powiedz mi, mamo, zabiorę cię na tańce, mamo" ("Ma dimmi mà / Ti porto a ballare mà"). Mimo bólu serca ("Il cuore fa male ma"), morze tej nocy nie wie o jego zmartwieniach i pozwala im szaleć ("stasera il mare non lo sa / Ce fa pazzià oi mà oi mà"). To pragnienie sprawienia radości matce, zatańczenia z nią, oderwania się od codzienności, nawet jeśli w tle czai się jakiś smutek.

W drugiej zwrotce pojawia się błaganie: "Matko moja, chroń moją drogę" ("Madre mia proteggi la mia via"). Następnie narrator wspomina inną postać kobiecą, widzianą w porcie Santa Maria: "Widziałem ją w porcie Santa Maria / Wydawała się boginią, ale o tym nie wiedziała / Wzdłuż morza, melancholia" ("L'ho vista giù al porto al Santa Maria / Sembrava una Dea, ma non lo sapeva / Lungo mare, malinconia"). Ta postać może symbolizować miłość, piękno, lub po prostu odzwierciedlać siłę i świętość samej matki widzianej w innym kontekście. Oczy tej kobiety zdradzają jej myśli, mimo że nie mówi ("Non parla ma gli occhi fanno la spia"), co tylko pogłębia poczucie melancholii. Rocco Hunt jest znany z tego, że w swojej twórczości często nawiązuje do osobistych doświadczeń, rodziny i przyjaciół, a także do swojej ziemi, Południa Włoch. Jego teksty są echem zbiorowych nostalgii i nadziei na powrót.

Piosenka "Oh Ma" to połączenie rytmicznego urban-popu z chwytliwym refrenem, idealnie wpisujące się w konwencję letniego hitu. Jest to piosenka, która celebruje korzenie i bezwarunkową miłość, tworząc idealną, lekką atmosferę na sezon letni. Noemi, ze swoim chrapliwym i emocjonalnym głosem, doskonale uzupełnia neapolitański flow Rocco Hunta, tworząc utwór, który łączy pokolenia i gatunki muzyczne. Współpraca tych dwojga artystów była nieoczekiwana, ale bardzo udana, łącząc dwa różne światy muzyczne w spójną i energetyczną całość. Piosenka miała swoją premierę na żywo 13 czerwca podczas programu Tim Summer Hits w Rai 1, a teledysk, wyreżyserowany przez Fabrizio Conte dla Borotalco.tv, został opublikowany 23 czerwca 2025 roku. Utwór został dobrze przyjęty, określany jako "przebój" lata, doceniany za świeżość i beztroskę.