Interpretacja I can see for miles - The Who

„I Can See for Miles” The Who to utwór, który w warstwie tekstowej eksploruje intensywne emocje zazdrości, podejrzliwości i poczucia zdrady, przedstawiając je przez pryzmat niemal nadprzyrodzonej percepcji. Narrator piosenki, z uporem podkreślając swoje zdolności – „I know you've deceived me, now here's a surprise / I know that you have 'cause there's magic in my eyes” – wyraża przekonanie o niemożności ukrycia przed nim jakichkolwiek podstępów. Powtarzające się frazy „I can see for miles and miles” nie odnoszą się do dosłownego widzenia na dalekie odległości, lecz symbolizują głęboką intuicję i zdolność przenikania przez kłamstwa i pozory. To ostrzeżenie skierowane do oszukującej partnerki, że jej „małe sztuczki” są doskonale znane, a jej próby utrudnienia mu widzenia jego – „when deliberately you put things in my way” – są daremne.

Geneza utworu jest mocno osadzona w osobistych doświadczeniach Pete’a Townshenda, głównego autora tekstów The Who. Townshend napisał tę piosenkę niedługo po poznaniu swojej przyszłej żony, Karen Astley, w 1966 roku. W swoich wspomnieniach z 2012 roku, „Who I Am”, Townshend przyznał, że tekst piosenki był inspirowany jego „paranoicznym, niezrównoważonym myśleniem” i silną zazdrością, która rodziła się w nim podczas tras koncertowych, kiedy wyobrażał sobie, że Karen go oszukuje. Wspomniał także o incydencie, kiedy po powrocie z koncertu zastał mężczyznę rozmawiającego z Karen w jej sypialni, co wywołało w nim poczucie zazdrości i staroświeckości w obliczu ówczesnej swobody obyczajowej. To właśnie te uczucia sprawiły, że piosenka stała się dla niego „sekretną bronią”, która miała „zmiażdżyć całą opozycję”.

Piosenka cechuje się agresywnym tonem i poczuciem triumfu, widocznym w wersach: „Well, here's a poke at you / You're gonna choke on it too / You're gonna lose that smile”. Narrator nie tylko wie o oszustwie, ale też zapowiada konsekwencje, sugerując, że kłamstwa partnerki obrócą się przeciwko niej samej. Mówi o postawieniu jej przed „sądem” („But you gotta stand trial”), co może być metaforą rozliczenia w związku. Motyw widzenia wieży Eiffla i Tadź Mahal na „jasne dni” podkreśla ogromny zasięg jego rzekomej percepcji, jednocześnie ironizując na temat przekonania partnerki, że do przejrzenia jej potrzebna byłaby mu „kryształowa kula”.

Utwór „I Can See for Miles” został nagrany w kilku sesjach w studiach na dwóch kontynentach – w Londynie, Nowym Jorku i Los Angeles – co świadczy o jego skomplikowanej produkcji i dążeniu do perfekcji. To jedyny singiel z albumu „The Who Sell Out” (1967), który osiągnął znaczący sukces komercyjny w Stanach Zjednoczonych, docierając do 9. miejsca na liście Billboard Hot 100, co było najwyższym osiągnięciem zespołu w USA. Co ciekawe, w Wielkiej Brytanii singiel ten osiągnął jedynie 10. miejsce, co było dla Pete'a Townshenda dużym rozczarowaniem. W wywiadzie stwierdził nawet: „Splunąłem na brytyjskiego nabywcę płyt”. Townshend uważał „I Can See for Miles” za jedno z najlepszych swoich dzieł, nazywając je „niezwykłą piosenką” i mając nadzieję, że będzie to ogromny hit, który „zgniecie całą konkurencję”. Niezadowolenie z wyników w Wielkiej Brytanii skłoniło go do większego skupienia się na albumach niż na singlach w przyszłości.

Warto również wspomnieć o technicznym aspekcie piosenki; partia gitarowa Townshenda została wielokrotnie nałożona w studiu, a solówka gitarowa to w dużej mierze powtarzany jeden dźwięk. Townshend przyznał, że zrobił to, ponieważ „nie chciało mu się”, a także czuł się zastraszony pojawieniem się Jimiego Hendriksa na londyńskiej scenie, uważając, że nie jest w stanie z nim konkurować w kwestii solówek. Pomimo tego, utwór „I Can See for Miles” jest ceniony za swoje dynamiczne brzmienie i perkusję Keitha Moona, uznawaną za jedną z najlepszych w historii rocka. Piosenka była na tyle wpływowa, że zainspirowała Paula McCartneya do napisania „Helter Skelter”, gdy ten przeczytał, że Townshend opisywał „I Can See for Miles” jako „najbardziej hałaśliwą, najbrudniejszą rzecz, jaką kiedykolwiek stworzyli”. Całkowita liczba powtórzeń słowa „Miles” w piosence to 57. W 2015 roku utwór stał się również piosenką tytułową serialu telewizyjnego „CSI: Cyber”, kontynuując tradycję używania utworów The Who jako motywów przewodnich w serii CSI.