Interpretacja A Pair Of Brown Eyes - The Pogues

"A Pair Of Brown Eyes" The Pogues to piosenka, która w przejmujący sposób łączy melancholię utraconej miłości z traumą wojenną, tworząc gęstą, wielowarstwową narrację. Tekst autorstwa Shane'a MacGowana, frontmana The Pogues, ukazał się jako singiel w 1985 roku i znalazł się na ich drugim albumie, Rum Sodomy & the Lash. Jest to jedna z tych piosenek, które, choć z pozoru brzmią jak folkowa ballada do śpiewania w pubie, kryją w sobie głęboką gorycz i ból.

Piosenka otwiera się sceną w pubie: "One summer evening drunk to hell / I stood there nearly lifeless". Narrator, pogrążony w upojeniu alkoholowym, słucha starego człowieka śpiewającego "Where The Water Lilies Grow" i Johnny'ego Casha (który rzeczywiście śpiewał o "a thing called love") z szafy grającej. To zderzenie beztroski i rozrywki z wewnętrznym stanem bohatera od razu sygnalizuje jego oderwanie od rzeczywistości. Shane MacGowan sam opisywał piosenkę jako historię faceta, który upija się w barze, bo zerwał z dziewczyną. Spotyka tam starego weterana wojennego, który zaczyna opowiadać swoje historie.

Weteran, którego opowieść staje się osią utworu, przenosi nas w makabryczny świat wojny: "In blood and death 'neath a screaming sky / I lay down on the ground / And the arms and legs of other men / Were scattered all around". To bezlitosny, pozbawiony cenzury obraz pola bitwy. W obliczu tej rzezi, jedynym punktem odniesienia, jedyną nadzieją, są "a pair of brown eyes that was looking at me" – para brązowych oczu. Są one symbolem miłości, pocieszenia i nadziei, kotwicą w chaosie śmierci. Jak podkreśla Shane MacGowan w wywiadzie, brązowe oczy są "tylko brązowymi oczami, dopóki nie zakochasz się w kimś, kto ma brązowe oczy".

Jednak nadzieja szybko ustępuje miejsca rozczarowaniu. Po powrocie z wojny, gdy żołnierze "got back, labeled parts one to three" (co może sugerować zarówno fizyczne, jak i psychiczne rozczłonkowanie lub biurokratyczne traktowanie żołnierzy), "there was no pair of brown eyes waiting for me". Ta linia to serce tragedii, ukazująca, że choć walka się skończyła, to cena była zbyt wysoka – utracona miłość nie czekała. Poczucie straty jest potęgowane przez słynny refren: "And a rovin' a rovin' a rovin' I'll go / For a pair of brown eyes". To ciągłe wędrowanie, poszukiwanie, które nigdy się nie kończy, symbolizuje nieskończoną tęsknotę i bezowocne dążenie do odzyskania utraconego szczęścia.

Druga zwrotka koncentruje się na reakcji młodego narratora na opowieść weterana. Początkowo czuje do niego nienawiść: "I looked at him he looked at me / All I could do was hate him". To nienawiść, być może, do starca, który zrujnował jego własne użalanie się nad sobą, opowiadając o swoim bólu. W tle grają Ray Lynam i Philomena Begley, artyści irlandzkiej muzyki country, których piosenki kontrastują z nastrojem bohaterów. Narrator, pod wpływem opowieści i alkoholu, uświadamia sobie, że jego własne "ulotne sny" ("elusive dreams") są równie kruche. Widzi "strumienie, pagórki", gdzie czekały jego brązowe oczy, i wspomina o nich, które "kiedyś na mnie czekały". Ucieka z pubu, "sometimes crawling sometimes walking", rozmawiając ze ścianami i słysząc "dźwięki sprzed lat" ze starego kanału. Ptaki świergoczące w drzewach, gdzie "wiatr delikatnie się śmiał", tworzą kontrast z jego wewnętrznym cierpieniem. Ten fragment podkreśla samotność i poszukiwanie pocieszenia w naturze, które jednak nie przynosi ulgi.

Melodia piosenki jest luźno oparta na tradycyjnym celtyckim folk-songu "Wild Mountain Thyme", co nadaje jej ponadczasowy, eteryczny charakter, jak zauważył akordeonista James Fearnley. Elvis Costello, który był producentem albumu Rum Sodomy & the Lash, zagrał na mandolinie w tym utworze. Piosenka była pierwszym singlem The Pogues, który trafił na brytyjską listę Top 100, osiągając 72. miejsce. N. M. Reinholdt nazwał ją "portretem samotności", a PopMatters określił jako "jeden z bardziej sentymentalnych utworów wykonanych przez zespół", choć zawsze "przesycony typowymi mrocznymi elementami" MacGowana. Piosenka była grana na pogrzebie Shane'a MacGowana w 2023 roku i jest uważana za jedno z jego największych dzieł. „A Pair Of Brown Eyes” to przypowieść o tym, jak wojenna trauma i osobista strata splatają się, tworząc niekończący się cykl poszukiwania i niemożności znalezienia ukojenia, symbolizowany przez nieustanne wędrowanie za parą brązowych oczu.