Interpretacja Rain - The Cult

„Rain” The Cult, wydany we wrześniu 1985 roku jako drugi singiel z ich przełomowego albumu Love, to utwór, który z pozoru prostymi i powtarzalnymi słowami kreuje bogactwo interpretacji, głęboko zakorzenionych w sferze fizyczności i mistycznego pragnienia. Już od pierwszych wersów: „Hot sticky scenes, you know what I mean / Like a desert sun that burns my skin”, Ian Astbury, charyzmatyczny frontman zespołu, jasno sygnalizuje, że mamy do czynienia z piosenką o pożądaniu i fizycznej bliskości. Sam Astbury potwierdził, że utwór jest czysto o seksie. Metafora „pustynnego słońca, które pali skórę” doskonale oddaje stan intensywnego, niemal palącego pragnienia, suchości i tęsknoty za ulgą.

W tym kontekście „deszcz” staje się eufemizmem dla czegoś wyczekiwanego, co przynosi ochłodę, ukojenie i spełnienie. „I've been waiting for her for so long / Open the sky and let her come down” to linijki, które potęgują poczucie narastającej tęsknoty i kulminacji oczekiwania. „Deszcz” jest tu personifikacją, pojawia się jako „ona” („Here she comes again”), co jeszcze mocniej wiąże go z kobietą i aktem seksualnym. Powtarzalne frazy „Here comes the rain” i „I love the rain” podkreślają nie tylko niecierpliwe wyczekiwanie, ale i głębokie zadowolenie oraz uwielbienie dla doświadczenia, które nadchodzi. Intensywny, transowy charakter utworu, wspierany przez słynną „dronową” melodię gitarową Billy'ego Duffy'ego, idealnie oddaje ten narastający, niemal rytualny charakter pragnienia i jego spełnienia.

Ciekawostką jest, że „Rain” powstało z pewnej presji. Po sukcesie singla „She Sells Sanctuary” z maja 1985 roku, producent Steve Brown nakazał zespołowi napisać bardzo podobną piosenkę. W ten sposób narodził się „Rain”, który, podobnie jak „Sanctuary”, charakteryzuje się tekstami Astbury'ego pełnymi seksualnego podtekstu i rozpoznawalną melodią Duffy'ego. Utwór osiągnął 17. miejsce na brytyjskiej liście singli w 1985 roku, co potwierdziło jego komercyjny sukces i ugruntowało pozycję The Cult. Od tamtej pory stał się nieodłącznym elementem koncertów zespołu.

W kontekście inspiracji, Astbury, znany ze swojego zainteresowania kulturą rdzennych Amerykanów i szamańskimi rytuałami, mógł czerpać z tańców deszczu plemienia Hopi, co dodaje piosence dodatkowej warstwy mistycznej interpretacji. Deszcz nie jest tu tylko zjawiskiem atmosferycznym czy eufemizmem seksu, ale może również symbolizować odnowę, płodność, a nawet rytuał transformacji. Niektórzy fani doszukiwali się również podwójnego znaczenia w brzmieniu słowa „rain”, które mogłoby nawiązywać do „reign” (panowanie, królowanie), sugerując, że deszcz nie tylko pada, ale również narzuca swoją władzę.

Mimo ogromnej popularności utworu wśród fanów, istnieje intrygująca anegdota związana z samym Ianem Astburym. Po wykonaniu „Rain” podczas koncertu na Wembley Arena w listopadzie 1989 roku, Astbury zapytał publiczność: „Podobał się wam ten utwór?”, a gdy usłyszał owacje, odparł: „Cóż, mi osobiście nie, ale tak to już bywa...”. Ta wypowiedź, choć zaskakująca, nie umniejsza znaczenia „Rain” dla historii The Cult i jego statusu jako jednego z najbardziej rozpoznawalnych i uwielbianych utworów zespołu. Piosenka pojawiła się także w ścieżce dźwiękowej do włoskiego horroru „Dèmoni 2” z 1986 roku oraz w popularnej grze wideo Grand Theft Auto V.

Podsumowując, „Rain” to znacznie więcej niż prosta piosenka o seksie. To utwór przesycony pierwotnym pragnieniem, oczekiwaniem i intensywnością. Dzięki hipnotyzującej muzyce Billy'ego Duffy'ego i sugestywnym, choć minimalistycznym tekstom Iana Astbury'ego, „Rain” The Cult stało się hymnem, który wciąż rezonuje z publicznością, celebrując fizyczność, mistycyzm i nieustające poszukiwanie ukojenia w „gorących, lepkich scenach” życia.