"Solway Firth" Slipknota to utwór przepełniony goryczą, zdradą i głębokim wewnętrznym konfliktem, który zamyka szósty album zespołu, We Are Not Your Kind. Już sam tytuł utworu jest intrygujący, ponieważ, jak wyjaśnił zespół w wywiadach, nie odnosi się bezpośrednio do zatoki Solway Firth w Szkocji, lecz do słynnego zdjęcia "Solway Firth Spaceman" z 1964 roku. Fotografia ta przedstawiała tajemniczą postać w skafandrze kosmicznym, która, jak twierdził fotograf, nie była obecna w momencie robienia zdjęcia, a której istnienie później okazało się oszustwem. Ta idea fałszywego przedstawienia i nieprawdy, która stała się niewytłumaczalnym zjawiskiem, stanowi klucz do zrozumienia lirycznego przesłania utworu. Odniesienie do "niewytłumaczalnego" pojawia się zresztą kilkukrotnie w refrenie: "Here's an unexplainable one".

Tekst rozpoczyna się obrazem ponurym i oskarżycielskim: "Today, up on this hill, I'm counting all the killers / They sway as they swarm, a look of gluttons in their eyes". Ten fragment, który nawiązuje również do utworu otwierającego album, "Insert Coin" ("counting all the killers"), może być interpretowany jako metafora dla mediów, krytyków lub ludzi, którzy żerują na czyimś nieszczęściu, naruszając prywatność i osądzając. Podkreśla to poczucie osaczenia i bycia kozłem ofiarnym, o czym wspominał Corey Taylor. Słowa "They pick your bones like locks inside a tomb / And take great care to not take care of you" wzmacniają ten obraz bezlitosnego wykorzystania i braku empatii.

Pierwsza zwrotka zagłębia się w osobistą traumę i rozczarowanie. Wokalista mówi: "While I was learning to live, we all were living a lie / I guess you got what you wanted / So I will settle for a slaughterhouse soaked in blood and betrayal". To sugestia, że podczas gdy próbował uczyć się życia i odnajdywać szczęście, był otoczony kłamstwem i zdradą, co ostatecznie doprowadziło go do stanu masakry emocjonalnej. Pytanie "You want the real smile? / Or the one I used to practice not to feel like a failure?" jest niezwykle poruszające i bezpośrednio odnosi się do walki Coreya Taylora z depresją i presją, by udawać, że wszystko jest w porządku. Taylor przyznał, że ten fragment mówi o konieczności "chodzenia po linie i zakładania tej twarzy" mimo wewnętrznych i zewnętrznych problemów. Ludzie często nie wierzą w jego stan depresyjny, zmuszając go do zaprzeczania własnym uczuciom, co pogłębia spiralę cierpienia.

Refren wyraża potrzebę autonomii i pragnienie normalności: "I don't need you to do it for me / I don't need you to understand / I don't need you to hide it from me / I just want to feel like any other man". Wokalista nie szuka współczucia ani interwencji, lecz po prostu chce doświadczać życia jak każdy inny człowiek, bez ciężaru oczekiwań i osądów. Jednocześnie odmawia pełnego ujawnienia swoich ran: "I won't show you the whole story / I won't show you the aftermath / I won't show you my allegory / Don't look away". To świadoma decyzja o zachowaniu pewnej części siebie w tajemnicy, być może ze strachu przed dalszym zranieniem lub niezrozumieniem, ale jednocześnie z wyzwaniem, aby nie odwracać wzroku od bólu, który jest widoczny.

W drugiej zwrotce pojawia się motyw przetrwania i oczyszczenia: "If I'm alive tomorrow / I will alleviate the pressure by cutting you out of me". To deklaracja odcięcia się od toksycznych relacji lub wpływów, które obciążały jego życie. Słowa "I found my bottom line dead on the front lines / I know I'll never go home / So set fire to your ships and past regrets and be free" mówią o osiągnięciu punktu krytycznego i radykalnej decyzji o porzuceniu przeszłości i uwolnieniu się od ciężaru żalu, aby móc podążać naprzód.

Outro jest szczególnie surowe i bolesne, podsumowując gorzkie doświadczenia: "Oh, while I was learning to live, you taught me how to die / I guess I got what I wanted / Another needle in the back through purified scarification / It wasn't somebody else, you fucking did it to me / You want a real smile? / I haven't smiled in years". Ten fragment jest uderzający i bezpośrednio oskarżycielski, przypisując winę konkretnej osobie lub grupie osób za zniszczenie jego zdolności do radości i zaufania. Fraza o "oczyszczonej skaryfikacji" może symbolizować ból, który stał się częścią tożsamości, a który został świadomie zadany. Corey Taylor przyznał, że końcowa linijka "I haven't smiled in years" jest najbardziej prawdziwą rzeczą, jaką kiedykolwiek napisał. Perkusista Shawn "Clown" Crahan również podkreślił wagę tego zdania, sugerując, że nic nie może po nim nastąpić i stanowi ono potężny apel do wszystkich zmagających się z problemami, aby wzięli kontrolę nad swoim losem.

Muzycznie utwór jest zgodny z opisem Coreya Taylora, który nazwał go "jednym z najcięższych, jakie napisali w ciągu 15 lat" i "młotem, który jest tak emocjonalny, że naprawdę zapiera dech w piersiach". Recenzenci również zauważyli jego "brutalną intensywność" i eksperymentalne podejście do wokali, które Corey inspirował angielską muzyką folkową i filmami, takimi jak The Wicker Man, dając efekt "omiatającego, ominotycznego marszu". Wideo do utworu, wyreżyserowane przez Shawna "Clowna" Crahana, zawiera brutalne sceny z serialu The Boys przeplatane z nagraniami z koncertów zespołu, co dodatkowo podkreśla intensywność i mroczny ton piosenki.

"Solway Firth" to zatem emocjonalnie wyniszczająca, ale zarazem oczyszczająca podróż przez ból, zdradę i walkę o zachowanie własnej tożsamości w świecie pełnym kłamstw i pozorów. To pieśń o desperackiej próbie uwolnienia się od przeszłości i pragnieniu, by wreszcie móc czuć się "jak każdy inny człowiek", nawet jeśli wymaga to odcięcia się od tych, którzy nauczyli cię umierać, gdy ty próbowałeś żyć.