„The Devil In I” zespołu Slipknot to utwór głęboko zakorzeniony w wewnętrznej walce i procesie transformacji, stanowiący kluczowy element albumu .5: The Gray Chapter. Płyta ta, wydana sześć lat po „All Hope Is Gone”, była pierwszą bez zmarłego w 2010 roku basisty Paula Graya i perkusisty Joeya Jordisona, co nadało jej wyjątkowo osobisty i naznaczony żałobą ton. Jak wyjaśnił Corey Taylor, tekst piosenki opowiada o „wojnie wewnątrz siebie”, o zmaganiu się z negatywnością, poczuciem porażki i chęcią poddania się. To próba konfrontacji z własnymi demonami, złością i poczuciem winy, a także egoizmem, który często towarzyszy procesowi żałoby. Taylor podkreślił, że musiał napisać ten utwór, aby móc zrozumieć, jak radzi sobie ze śmiercią przyjaciela, Paula Graya.

Pierwsze wersy, „Undo these chains, my friend. I’ll show you the rage I’ve hidden.” (Rozwiąż te łańcuchy, przyjacielu. Pokażę ci gniew, który ukryłem.), to desperacka prośba o uwolnienie, o danie upustu tłumionej wściekłości. Ten wewnętrzny gniew jest nie tylko osobistą emocją, ale i odzwierciedleniem frustracji całej grupy po stracie, która wstrząsnęła ich światem. Fragment „Perish the sacrament. Swallow, but nothing’s forgiven.” (Niech zginie sakrament. Połknij, ale nic nie jest wybaczone.) zdaje się wskazywać na odrzucenie pustych rytuałów i niemożność wybaczenia, czy to sobie, czy innym, co potęguje wewnętrzne cierpienie i niemożność uleczenia głębokich ran.

Refren „STEP INSIDE / SEE THE DEVIL IN I / You’ll realize I’m not your Devil anymore” (Wejdź do środka / Zobacz diabła we mnie / Zrozumiesz, że nie jestem już twoim diabłem) jest centralnym punktem przekazu. To zaproszenie do wewnętrznej podróży, do spojrzenia w głąb siebie i uznania istnienia tej ciemnej strony. Jednak końcówka – „nie jestem już twoim diabłem” – sugeruje kluczowy moment: przejęcie odpowiedzialności za własne mroczne impulsy i odebranie im władzy. To deklaracja, że podmiot liryczny nie będzie już definiowany przez swoje najgorsze skłonności ani przez negatywne postrzeganie przez innych. Może to również odnosić się do odrzucenia roli „tego złego” w toksycznej relacji, odmawiając dalszego przyjmowania na siebie winy za czyjeś błędy.

Wersy takie jak „You and I can’t decide which of us was taken for granted.” (Ty i ja nie możemy zdecydować, które z nas było brane za pewnik.) czy „You should’ve burned when you turned on everyone.” (Powinieneś był spłonąć, kiedy zwróciłeś się przeciwko wszystkim.) dotykają tematów zdrady, hipokryzji i niedotrzymania obietnic. Mogą one odnosić się zarówno do wewnętrznych konfliktów, jak i do dynamicznych zmian w zespole, szczególnie w kontekście odejścia Joeya Jordisona i burzliwych okoliczności. Podkreślają poczucie bycia skrzywdzonym przez tych, którym kiedyś ufano.

Teledysk do utworu, wyreżyserowany przez perkusistę Shawna „Clowna” Crahana, stanowi wizualną metaforę tekstowego przesłania. Członkowie zespołu ukazani są w nim, jak zabijają swoje przeszłe, stare wcielenia, lub ulegają zniszczeniu w sposób symbolizujący ich największe lęki. Na przykład Chris Fehn, który, jak wiadomo, bał się ptaków, zostaje zadziobany przez kruki, a Sid Wilson zjada własne ręce, niszcząc narzędzia kluczowe dla jego roli DJ-a. Sam Corey Taylor wybiera eksplozję swojej głowy. Clown wyjaśnił, że wideo opowiada o „odnajdywaniu dawnych demonów, dawnych spraw – staniu się z nimi jednością, a następnie pozbyciu się ich”. Teledysk był również miejscem oficjalnego „chrztu” dwóch nowych, wówczas anonimowych członków zespołu, którzy, ubrani w identyczne maski, zostali „dźgnięci” przez pozostałych, symbolizując ich przyjęcie do Slipknot i nowy początek.

„The Devil In I” wyróżnia się w twórczości Slipknota również pod względem muzycznym, łącząc melodyjne, czyste wokale Coreya Taylora w zwrotkach z agresywnym, chóralnym refrenem. Ta dynamika wokalna doskonale oddaje wewnętrzny konflikt i proces przebudzenia, podkreślając złożoność emocji, z którymi mierzy się podmiot liryczny. Utwór ten stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych i często odtwarzanych przez zespół, co świadczy o jego znaczeniu dla fanów i wkładzie w dyskografię Slipknota. Jest to hymn o nieustającej walce z własnymi słabościami, o odwadze stawienia im czoła i o ostatecznym zrzuceniu jarzma, które nas definiowało.