Interpretacja Monika - Monika Brodka

Utwór „Monika” Moniki Brodki, pochodzący z wydanej w 2022 roku EP-ki „Sadza”, stanowi intymną i sentymentalną podróż do czasów młodości, szaleństwa i pierwszych miłości. To swoista oda do naiwności i beztroski, gloryfikująca to, co młodzieńcze i instynktowne, a co, według artystki, powinno w nas pozostać na zawsze. Piosenka, napisana w całości po polsku, jest częścią powrotu Brodki do ojczystego języka i bardziej osobistego wyrazu artystycznego.

Już pierwsze wersy tekstu, takie jak „Cenił zbyt wiele nóg i zbyt wiele dłoni”, wprowadzają w świat bohatera, który być może doświadczył wielu powierzchownych relacji, zanim spotkał Monikę. Jego życie wydaje się osadzone w specyficznym, nieco surowym kontekście: „Mieszkał w dzielnicy, w której chorują drzewa”. Ten obraz chorego, miejskiego krajobrazu staje się metaforą tła dla niekonwencjonalnej miłości, która wbrew wszelkim przeciwnościom znajduje swoje miejsce. Kiedy jednak patrzy w oczy Moniki, sytuacja diametralnie się zmienia – „nie były na miejscu”, a w jej źrenicach kryje się „prywatna wiadomość z nieba”. Ten poetycki obraz sugeruje, że Monika jest dla niego kimś wyjątkowym, zesłanym niczym objawienie, kimś, kto wykracza poza jego dotychczasowe doświadczenia i otwiera na zupełnie nowy wymiar uczuć.

Centralnym punktem utworu jest powtarzające się wyznanie: „Robisz mi dzikość serca i fabularne mam sny” oraz refleksja „Gdzie tu sens gdzie logika w tym całym Ja i Ty”. Brodka podkreśla w ten sposób irracjonalny, niemal pierwotny charakter tej relacji, która wymyka się wszelkim próbom racjonalnego zrozumienia. To właśnie ta „dzikość serca” i sny o „fabularnej” intensywności świadczą o głębokiej przemianie wewnętrznej, jaką Monika wywołuje w bohaterze. W wywiadach artystka sama zaznacza, że „nie zawsze w życiu chodzi o sens i logikę”, wyrażając tęsknotę za czasami, kiedy „wyborów dokonuje tylko serce”, a spontaniczność przeważa nad kalkulacją. Ta myśl jest kluczowa dla zrozumienia przesłania piosenki.

Miłość bohaterów rozwija się wbrew otoczeniu. „W brzydocie tego miasta odnajdowali komfort” – to kolejna sprzeczność, która staje się dowodem na autentyczność i niezwykłość ich związku. Nie szukają piękna w konwencjonalnych ramach, lecz tworzą je sami, znajdując ukojenie w miejscach, które dla innych mogłyby być odpychające. Ich taniec, określony jako „popie*dolone tango”, to metafora namiętności, buntu i być może chaotycznej, ale intensywnej intymności. Jest to taniec, który nie wpisuje się w społeczne oczekiwania, ale jest perfekcyjny dla nich. Mężczyzna, „mruczący jak kot karmiony tęsknotą”, oraz Monika „sącząca się płynnie przez jego palto”, to obrazy silnego, zmysłowego połączenia, gdzie ciała i dusze stapiają się w jedno. Jest w tym oddaniu coś pierwotnego, zwierzęcego, pozbawionego fałszu i udawania.

Utwór „Monika” został wyprodukowany we współpracy z producentem 1988, co nadaje mu nowoczesne brzmienie, jednocześnie zachowując melancholijną i nostalgiczną atmosferę. Teledysk do utworu, wyreżyserowany przez samą artystkę, przedstawia młodą parę – Bartka i Zosię – których Brodka zaprosiła do udziału, doceniając ich intymność i autentyczność. To dodatkowo wzmacnia przesłanie piosenki o celebracji prawdziwej, nieskrępowanej miłości, która nie potrzebuje racjonalnego uzasadnienia, by być piękna i wartościowa.

W kontekście całej EP-ki „Sadza”, piosenka „Monika” jawi się jako jeden z najbardziej sentymentalnych i refleksyjnych momentów. Brodka, wracając do polskojęzycznych tekstów, otwiera się na odbiorców w sposób bardziej bezpośredni i osobisty. „Monika” to przypomnienie, że w życiu, a zwłaszcza w miłości, najważniejsze bywa to, co nieuchwytne, nielogiczne i po prostu dzikie, a prawdziwe piękno często rodzi się w opozycji do przyjętych norm i oczekiwań. Jest to utwór o miłości, która, niczym prywatna wiadomość z nieba, nadaje sens tam, gdzie logika milczy.