Interpretacja Everything ends - Slipknot

Utwór "Everything Ends" autorstwa Slipknot, pochodzący z ich monumentalnego albumu Iowa z 2001 roku, to brutalne i surowe studium osobistej agonii, rozczarowania i ostatecznego pęknięcia psychicznego. To pieśń, która ucieleśnia mroczną i bezkompromisową naturę całego krążka, powstającego w okresie, gdy członkowie zespołu zmagali się z własnymi demonami, uzależnieniami i burzliwymi relacjami. Album ten został opisany przez Coreya Taylora jako "uszyty z nienawiści i żółci, deklaracja wojny przeciwko samym sobie, przemysłowi muzycznemu i światu".

Tekst rozpoczyna się od bezpośredniego ataku i oskarżenia: "You are wrong, fucked, and overrated / I think I'm gonna be sick and it's your fault". Te słowa od razu wrzucają słuchacza w stan intensywnej złości i poczucia zdrady. Jest to eksplozja świadomości, brutalne przebudzenie, w którym zbudowana rzeczywistość okazuje się być farsą. Powtarzające się zdanie "This is the end of everything / You are the end of everything" nie tylko sygnalizuje zakończenie, ale także bolesne odrodzenie – koniec iluzji i zniszczenie fasady chroniącej przed surowymi prawdami istnienia. Właśnie ta linia wyraża sedno utworu – ostateczność, która jest zarówno deklaracją, jak i bolesną realizacją. Głęboko osobistym źródłem tych emocji było doświadczenie wokalisty Coreya Taylora, który w wieku 17 lat przeżył próbę samobójczą po rozstaniu z dziewczyną, którą uważał za "cały swój świat". Próbował odebrać sobie życie, podcinając sobie żyły i zażywając tabletki, zanim został znaleziony i zabrany do szpitala.

Kolejne wersy, takie jak "Shallow skin, I can paint with pain / I mark the trails on my arms with your disdain", są jawnym odniesieniem do samookaleczeń i fizycznego wyrażania wewnętrznego cierpienia. Zwrot "While my eyes turn from blue to gray" nawiązuje do momentu utraty przytomności lub bliskości śmierci. Ta sekwencja ukazuje cykle samookaleczeń, które mogą następować po trudnych przeżyciach. Poczucie obojętności, wyrażone w "But I guess I don't care anymore" czy "I'm never gonna care anymore", jest jednak paradoksalne. Ta rzekoma obojętność jest w rzeczywistości tarczą przed dalszym bólem, próbą odcięcia się od emocji, które doprowadziły do tak skrajnego stanu. Linia "My flaws are the only thing left that's pure" jest zaś iście makabryczną, ale przejmującą konstatacją – w świecie pełnym kłamstw i pozorów, prawdziwe i nieskażone pozostają tylko własne niedoskonałości i blizny, stając się ostatnim bastionem autentyczności.

W kontekście nagrania albumu Iowa, producent Ross Robinson początkowo chciał, aby Corey Taylor zaśpiewał refren "Everything Ends" w sposób melodyjny. Jednak to on przekonał wokalistę, by wykrzyczał go, co nadało utworowi znacznie większej siły i impaktu. Co ciekawe, Robinson również doświadczył fizycznego bólu podczas sesji nagraniowych, wracając do studia z pękniętym kręgosłupem po wypadku, co, jak mówiono, "przelano na album".

Niespodziewany okrzyk "STOP IT!!!!" i następujące po nim pytania "What the hell am I doing? Is there anyone left in my life? What the fuck was I thinking? Anybody want to tell me I'm fine?" stanowią punkt kulminacyjny i jednocześnie pęknięcie w narracji. To moment nagłej trzeźwości, desperackie wezwanie o pomoc lub próbę samorefleksji, zanim całkowicie pogrąży się w nihilizmie. Pytania te odzwierciedlają szersze poszukiwanie sensu w życiu wywróconym do góry nogami przez fundamentalne kłamstwa. Utwór kończy się powrotem do początkowej, pełnej gniewu mantry, podkreślając cykliczność bólu i niemożność ucieczki od własnych wewnętrznych demonów. "Everything Ends" to nie tylko osobista opowieść o załamaniu, ale także uniwersalne odzwierciedlenie walki z samym sobą, z odkryciem, że postrzegany świat nie był tym, czym się wydawał, oraz z trudnymi do zniesienia konsekwencjami tych odkryć. Jak wyjaśnił sam Corey Taylor, piosenka opowiada o "ostatnim dniu w życiu, którego nie chcę pamiętać, i o pierwszym dniu w życiu, które żyję teraz".