Interpretacja Miłość Jest Ślepa - Sanah

Sanah w utworze „Miłość Jest Ślepa” serwuje słuchaczom głęboką i introspektywną podróż w głąb skomplikowanej natury relacji międzyludzkich, a w szczególności miłości, widzianej przez pryzmat własnych, często autodestrukcyjnych skłonności. Piosenka, która jest czwartym singlem z jej piątego albumu studyjnego „Kaprysy”, wydanego w październiku 2024 roku, szybko podbiła serca fanów i znalazła się na pierwszym miejscu listy OLiA, najczęściej odtwarzanych utworów w polskich rozgłośniach radiowych. Otrzymała również status poczwórnie platynowego singla, przekraczając liczbę 200 tysięcy sprzedanych kopii.

Tekst utworu to poetycka metafora, w której Sanah porównuje kochanie siebie do szeregu trudnych i ryzykownych doświadczeń. „Kochanie mnie to jak pory roku / Po miesiącach w mroku / Słońce świeci zza chmur” – ten początek sugeruje zmienność, cykliczność, krótkotrwałe przebłyski radości po długich okresach smutku. To relacja, która nie daje stabilności, a jest raczej rollercoasterem emocji. Dalej porównania stają się jeszcze bardziej dramatyczne: „Kochanie mnie to proza do skoku / Nad przepaścią głęboką / Potem już tylko w dół” oraz „jak zima w pergoli / Mróz, co Ci przyfasoli / A Ty liczysz na cud”. Artystka maluje obraz miłości, która zwiastuje ból, a nawet klęskę, pomimo nadziei drugiej osoby. Taka wizja miłości jako doświadczenia pełnego ryzyka i rozczarowań jest spójna z ogólną interpretacją utworu, która mówi o skomplikowanych relacjach z perspektywy zmieniających się uczuć.

W refrenie pojawia się kluczowy przekaz, który stanowi swoiste ostrzeżenie: „Ona nie grosza warta / Puść ją wolno, bo brak już słów / Do tyłu nie zerkaj / Bo zamienisz się w soli słup”. Podmiot liryczny, mówiąc o sobie w trzeciej osobie, zdaje się wyzwalać z perspektywy ukochanej osoby, ale tak naprawdę to akt autoironii i świadomości własnych wad. Wyraża przekonanie o swojej „bezwartościowości” w kontekście romantycznym, sugerując, że lepiej odpuścić, by uniknąć cierpienia. Odniesienie do „soli słupa” nawiązuje do biblijnej historii żony Lota, która, oglądając się za siebie, została ukarana. To silne wezwanie do nieoglądania się za przeszłością i do uwolnienia się od toksycznej relacji.

Ciekawostką, która dodaje utworowi osobistego wymiaru, jest fakt, że Sanah napisała tę piosenkę z myślą o relacji ze swoim mężem Stanisławem. Podczas jednego z koncertów Sanah wyznała, że to właśnie ich związek był inspiracją do powstania „Miłości Jest Ślepej”, a Stanisław towarzyszył jej na scenie jako gitarzysta. To niezwykłe, biorąc pod uwagę pesymistyczny wydźwięk tekstu, ale może świadczyć o głębokim zrozumieniu złożoności miłości i akceptacji zarówno jasnych, jak i ciemnych jej stron w realnym związku artystki. W innym wywiadzie Sanah wspomniała, że małżeństwo ją zmieniło, sprawiając, że ma „mniej gimnazjalnych emocji, „przygód” w głowie” i dorosła. Jej mąż, Stanisław, pomaga jej także w procesie twórczym, podsuwając pomysły i inspiracje.

Druga zwrotka kontynuuje ten sam motyw z nowymi, równie sugestywnymi metaforami. „Kochanie mnie to jak ze storczykiem / Bo się wiąże z ryzykiem / Padnie drugiego dnia” – storczyk, kwiat piękny, ale wymagający i łatwo więdnący, idealnie oddaje kruchość i ulotność miłości, którą oferuje podmiot liryczny. Następnie: „Kochanie mnie - jak walka z nawykiem / Nie pozbędziesz się mykiem / A ta batalia trwa” – to podkreśla trudność uwolnienia się od tej relacji, która staje się uzależnieniem, z którego trudno wyjść. Wersy „Czy za błędy mogę przelać Ci blikiem / Ja mam problem z cennikiem / Dobrze wie, kto mnie zna” to gorzka refleksja nad własnymi błędami i niemożnością ich „rozliczenia” w prosty sposób, co może świadczyć o głębokim poczuciu winy i skomplikowanej relacji z wartością siebie.

Mimo tych wszystkich ostrzeżeń i trudności, w piosence pojawia się również element nadziei, czy może raczej ironicznej obserwacji. „Słyszę jak ptak o tym śpiewa / Kwiaty, trawa, cały świat / I potoki, i drzewa / Gawędzą sobie tak”. Natura staje się tutaj nietypowym narratorem, niezależnym od ludzkich dramatów, ale jednocześnie komentującym je w sposób, który może symbolizować uniwersalność miłosnych zmagań. Cały świat zdaje się wiedzieć o toksyczności tej miłości i śpiewa o niej, podczas gdy zakochana osoba jest ślepa.

Frazę „Mówią "miłość jest ślepa" / A Ty za dużo widziałeś już” można interpretować jako sprzeciw wobec popularnego powiedzenia. Podmiot liryczny argumentuje, że choć powszechnie uważa się miłość za ślepą, w tej konkretnej sytuacji partner zobaczył już wystarczająco dużo jej wad i destrukcyjnego wpływu, by podjąć świadomą decyzję o odejściu. To zaproszenie do otrzeźwienia, do przejrzenia na oczy, mimo siły uczucia. Utwór jest refleksją nad relacją, która kiedyś była źródłem radości, ale z czasem przekształciła się w ból i rozczarowanie, a bohater powoli godzi się z koniecznością odejścia.

Zakończenie piosenki, z powtórzeniem refrenu i słowami „Poradzisz sobie sam / Zadałam za dużo ran / Jest wiele na tym globie / Już po dobie będzie raj”, to ostateczne rozgrzeszenie i uwolnienie dla drugiej osoby. Podmiot liryczny bierze na siebie pełną odpowiedzialność za zadane rany i zapewnia, że odejście przyniesie ukojenie i „raj”. To akt samopoświęcenia i głębokiej miłości, która polega na pozwoleniu drugiej osobie odejść dla jej własnego dobra. Sanah, współautorka tekstu wraz z Edwardem Leithead-Docherty i Thomasem Martinem Leithead-Docherty'm, którzy odpowiadają również za kompozycję i produkcję utworu, tworzy poruszającą opowieść o samoświadomości i trudnej prawdzie o sobie w kontekście miłości. Piosenka była wykonana na żywo w ramach cyklu „Poplista Live Sessions” na kanale RMF FM, co świadczy o jej dużej popularności i znaczeniu w twórczości artystki.